Επίσημη «πρώτη» για το αστυνομικό μυθιστόρημα «Ο Σκακιστής»
«Προσεκτικά επιλεγμένοι οι χαρακτήρες – Αντιπροσωπευτικό “δείγμα” της σύγχρονης κοινωνίας» σημειώνει ο Ξανθιώτης συγγραφέας στην «Θ»
«Ματ» στην Δημοτική Πινακοθήκη «Χρήστος Παυλίδης» έκανε χθες το απόγευμα το αστυνομικό μυθιστόρημα «Ο Σκακιστής», το δεύτερο βιβλίο του Ηλία Μωραίτη, που παρουσιάστηκε απο την Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης, το Βιβλιοπωλείο «Πυργελή» και τις εκδόσεις «Πηγή».
Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα μίλησαν οι κ. Θανάσης Μουσόπουλος (Φιλόλογος – Συγγραφέας) και Τριαντάφυλλος Βαϊτσης (Εικαστικός Καλλιτέχνης), οι οποίοι επισήμαναν μεταξύ άλλων οτι πρόκειται για ένα βιβλίο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα.
«ΟΛΗ Η ΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΚΟΝΑΣ – ΛΕΞΗΣ»
Μιλώντας αποκλειστικά στην «Θ» ο συγγραφέας Ηλίας Μωραΐτης, ανέφερε οτι «ο «Σκακιστής» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και το έγραψα καθώς είμαι και εγώ λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα και ο κεντρικός «άξονας» του βιβλίου κινήθηκε επάνω σε μια σειρά εγκλημάτων, τα οποία προσπάθησε να τα εξιχνιάσει μια ομάδα αστυνομικών ενώ ένας δημοσιογράφος προσπάθησε να «καλύψει» το ρεπορτάζ της υπόθεσης. Απο εκεί και πέρα βέβαια, προσπάθησα να δημιουργήσω μια ιστορία η οποία ακολουθεί τους βασικούς κανόνες του αστυνομικού μυθιστορήματος – και πιστεύω οτι τους τηρεί πιστά – ενώ ταυτόχρονα προσπάθησα να περάσω κάποιους προβληματισμούς και ιδέες (κυρίως) που έχουν να κάνουν με την «δύναμη» της λέξης και της εικόνας. Αν συνδυαστούν αυτές οι δύο έννοιες μπορούν να «παραχαράξουν» την αλήθεια και να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση. Ουσιαστικά όλη η πλοκή της ιστορίας βασίζεται πάνω στο «παιχνίδι» ανάμεσα στην εικόνα και στην λέξη όταν η λέξη δεν «λέει» ψέματα αλλά δεν «λέει» και απολύτως την αλήθεια. Άρα κινούμενος σε αυτές τις ιδέες, γράφτηκε το συγκεκριμένο βιβλίο».
«ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ – ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ»
«Όπως προανάφερα είμαι λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος. Ίσως αυτό με παρακίνησε να προσπαθήσω να γράψω και εγώ κάτι δικό μου. Βγήκε αυθόρμητα. Ο,τι σκέψη έχω στο μυαλό μου προσπαθεί να μου βγεί μέσω μιας αστυνομικής ιστορίας γιατί μου αρέσει να έχει το μυθιστόρημα πλοκή, μυστήριο και αγωνία, χωρίς να σημαίνει οτι ένα μη αστυνομικό μυθιστόρημα δεν έχει αυτά τα στοιχεία. Ωστόσο, προσωπικά με βοηθά να έχω έναν «κεντρικό άξονα» επάνω στον οποίο μπορώ να εξελίξω την πλοκή – και να αποκτήσει μυστήριο και ανατροπές – και έπειτα γύρω απο αυτό να «τυλίξω» και τις υπόλοιπες ιδέες. Ήταν πιο εύκολο για εμένα ίσως επειδή έχω διαβάσει περισσότερο αστυνομικά μυθιστορήματα» συνέχισε ο ίδιος, ενώ αναφορικά με το αν η ιστορία του βιβλίου «αντικατοπτρίζει» την σύγχρονη κοινωνία, τόνισε οτι «οι χαρακτήρες είναι προσεκτικά επιλεγμένοι για να είναι αντιπροσωπευτικό «δείγμα» της σύγχρονης κοινωνίας. Προσπάθησα και μέσα απο έρευνα που έκανα σε σχέση με το πως λειτουργεί η αστυνομία ή ένας αστυνομικός (γιατί δεν κατείχα ιδιαίτερα το αντικείμενο) ή ο δημοσιογράφος. Προσπάθησα να δω πως λειτουργούν στην δουλειά τους, αλλά απο εκεί και έπειτα το πως λειτουργούν στην προσωπική τους ζωή, ήρθε μέσα απο την παρατήρηση. Πιστεύω οτι ο κάθε χαρακτήρας είναι αντιπροσωπευτικό «δείγμα» της σύγχρονης καθημερινότητας».
Η «ΣΚΑΚΙΕΡΑ», ΤΑ «ΠΙΟΝΙΑ» ΚΑΙ Ο «ΣΚΑΚΙΣΤΗΣ»
Σε ερώτηση της «Θ» σχετικά με το αν ο «σκακιστής» και τα «πιόνια» σχετίζονται και με αντίστοιχες συμπεριφορές των ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας και γιατί δόθηκε ο συγκεκριμένος «τίτλος» στο βιβλίο, ο κ. Μωραίτης υπογράμμισε οτι «κάθε άνθρωπος προσπαθεί να πετύχει τους σκοπούς του. Κάποιοι άνθρωποι, όχι όλοι, μπορούν να «εκμεταλλευθούν» καταστάσεις. Προφανώς αυτό συμβαίνει στο βιβλίο και για αυτό τον λόγο επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος τίτλος. Και βέβαια πάντα υπάρχει και το «μυστήριο» σχετικά με το ποιος είναι ο «Σκακιστής». Αυτός δηλαδή που κινεί τα πιόνια. Εμείς στην ουσία, στο βιβλίο, βλέπουμε την «σκακιέρα» αλλά δεν βλέπουμε ποιος είναι πίσω απο τα πιόνια και ποιος είναι αυτός που τα κινεί».
«ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
Κλείνοντας ο συγγραφέας, σημείωσε οτι «μέσα από την διαδικασία της συγγραφής θέλω να δείξω οτι πρώτα απο όλα πρέπει να διαβάζουμε, αν και είναι δύσκολο κάποιες φορές γιατί δεν υπάρχει χρόνος ή υπάρχει η κούραση που δεν βοηθά. Πρέπει όμως να διαβάζουμε, γιατί ένα καλό βιβλίο μπορεί να μας αλλάξει προς το καλύτερο σαν ανθρώπους, καθώς μας βάζει σε σκέψη. Απο εκεί και πέρα, πρέπει να προσπαθήσουμε και οι ίδιοι (αν και μακριά από τα κέντρα των εξελίξεων) γιατί μπορούμε να πετύχουμε πράγματα. Όσον αφορά στα βιβλία μου (τόσο απο το πρώτο όσο και απο το δεύτερο) ο καθένας μπορεί να κρατήσει τα μηνύματα που θέλει. Δεν θέλω να μιλήσω περί του «ηθικού διδάγματος» του βιβλίου. Ο καθένας κρατά αυτό που θέλει αναλόγως με τις εμπειρίες του και τις ανάγκες του».
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΣΚΑΚΙΣΤΗ»
Το πιο δύσκολο παιχνίδι είναι εκείνο στο οποίο δεν γνωρίζεις τον πραγματικό σου αντίπαλο.
Δύο νεκρές ιερόδουλες μέσα σε έναν μήνα. Δύο πανομοιότυποι φόνοι σε μια σκοτεινή γωνιά της Αθήνας. Η παρτίδα μόλις ξεκίνησε. Ο Σκακιστής χαμογελά. Παίζει δεύτερος, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για εκείνον. Ξέρει καλά άλλωστε τα μυστικά αυτού του παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού που αντιγράφει τη ζωή τόσο καλά, όσο κανένα άλλο. Ενός παιχνιδιού στρατηγικής που εξυμνεί την αξία της θυσίας στον βωμό της τελικής νίκης. Ναι, το ξέρει πολύ καλά αυτό το μυστικό ο Σκακιστής και είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα προκειμένου να κερδίσει αυτήν την παρτίδα.
Φιλόδοξοι δημοσιογράφοι, ικανοί και αφοσιωμένοι αστυνομικοί, ισχυροί πολιτικοί, μυστηριώδη και αδίστακτα πρόσωπα, έχουν στηθεί από το αόρατο χέρι του στη σκακιέρα με μόνο όπλο στη φαρέτρα τους την ψευδαίσθηση της ελεύθερης βούλησης. Μοιραίοι ήρωες σ’ ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, όπου ο ρόλος του θύτη και του θύματος είναι αδύνατο να διαφανεί. Σε μια παρτίδα όπου ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε κίνηση.
Εσύ, μπορείς να βρεις ποιος είναι ο Σκακιστής;
