Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία…
Αχ. Τσαρτσάρας: Βασική πηγή υδατανθράκων, η ζάχαρη
Κ. Δαλάτσης: Και πάλι στο… «δια ταύτα» της ανεπάρκειας
«Μάχη» για ένα πακέτο ζάχαρη στην Ρωσική αγορά, σύμφωνα με εικόνες που μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ενώ την ίδια στιγμή στην χώρα μας, μεγάλες αλυσίδες μάρκετ έχουν ξεκινήσει να «πλαφονάρουν» τις ποσότητες ηλιέλαιου που δύνανται να αγοράσουν οι καταναλωτές.
Δυο καταστάσεις που από την μια τοποθετούν το προϊόν της ζάχαρης σε μείζον διατροφικό συστατικό (σε κρίσιμες στιγμές) και υπενθυμίζουν σε όλους την «σοφία» των προγόνων μας σε ανάλογες περιπτώσεις και από την άλλη επιστρέφουν – για την χώρα μας – στο «δια ταύτα», που δεν είναι άλλο από την ανεπάρκεια σε βασικά είδη της «μάνας γης».
Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα που ανακύπτουν από το ρεπορτάζ της «Θ», στο οποίο μιλούν ο πρώην εργαζόμενος και συνδικαλιστής της ΕΒΖ (και πρ. Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ) κ. Αχιλλέας Ταρτσάρας και ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Τοπείρου κ. Κώστας Δαλάτσης.
Η ΖΑΧΑΡΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΩΣ ΠΗΓΗ ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΩΝ – ΟΙ…ΣΟΦΟΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ «ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΛΑΔΙ, ΑΛΕΥΡΙ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΗ, ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ»
Αναλυτικότερα ο κ. Τσαρτσάρας, εξήγησε στην «Θ» ότι:
Κατά την εκτίμησή μου, πάντα θεωρούνταν – όχι μόνον στην Ελλάδα, γιατί όπως βλέπουμε ισχύει το ίδιο και στην Ρωσία – η ζάχαρη από τις βασικές τροφές. Αυτό έχει σχέση με το είδος της τροφής που σε μια δύσκολη στιγμή ένας οργανισμός χρειάζεται υδατάνθρακες, πρωτεϊνες και λίπη. Ένα από αυτά (τους υδατάνθρακες) το καλύπτει απόλυτα η ζάχαρη. Δεν είναι τυχαίο που έλεγαν πως «ότι και να γίνει, αν έχεις στο σπίτι σου λάδι, αλεύρι και ζάχαρη, μην φοβάσαι τίποτα».
Με αυτό εκτιμώ ότι έχει σχέση. Με όλες τις άλλες επιπτώσεις που έχει στην υγεία, η ζάχαρη δεν παύει να είναι μια βασική πηγή ενέργειας (υδατάνθρακες). Βέβαια, αν και πρώην «ζαχαράς», είμαι κατά της υπερβολικής κατανάλωσης ζάχαρης. Καλό θα είναι να αναπληρώνουμε τα οφέλη της από άλλες πηγές.
Όσον αφορά στην ζήτηση του ηλιέλαιου (σ.σ. στην Ελλάδα), εκτιμώ ότι έχει να κάνει και με το ότι η βασική πηγή «τροφοδότησης» ηλιελαίου στην Ευρώπη είναι η Ουκρανία και τώρα φυσικά – με αυτό που συμβαίνει – δεν μπορεί να στείλει. Είναι βέβαια και η νοοτροπία μας που έγκειται στο «να πάρουμε όσο βρούμε τώρα» αδιαφορώντας για το ύψος της τιμής που επιβάλλουν οι κερδοσκόποι αυτήν την στιγμή. Αλλά για μένα είναι λάθος, διότι λίπη (τόσο πολυακόρεστα όσο και μονοακόρεστα) έχουμε. Και όσο έχουμε το δικό μας ελαιόλαδο, ας το προτιμούμε από τα ηλιέλαια.
Επιστρέφοντας στην ζάχαρη, είναι ένα προϊόν που μπορεί να αναπληρώσει υδατάνθρακες που δεν έχουμε εκείνη την στιγμή λόγω ειδικών συνθηκών (όπως ο πόλεμος). Πέραν αυτού και εκεί υπάρχουν ελλείψεις πλέον. Η κρατική μηχανή λειτουργεί διαφορετικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Όμως, ως προς την ζάχαρη θα πω ότι οι παλιοί είναι σοφοί. Για αυτό έλεγαν ότι όταν έχουν αλεύρι, λάδι και ζάχαρη, δεν φοβόταν τίποτα. Έχει άμεση σχέση με αυτό που χρειάζεται ένας ανθρώπινος οργανισμός και είναι οι υδατάνθρακες, τα λίπη και οι πρωτεΐνες.
ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΗΛΙΑΝΘΟΥ – ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 0.55€ ΤΟ ΚΙΛΟ, ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ
Από την πλευρά του ο κ. Δαλάτσης, επισήμανε ότι:
Φταίει ότι γίνονταν εισαγωγές ηλίανθου (δεν γνωρίζω αν γίνονταν απευθείας εισαγωγές ηλιέλαιου). Προφανώς εμείς όμως δεν καλύπτουμε την εγχώρια παραγωγή. Βγάζουμε μια ποσότητα ηλίανθου (κάποια εξ αυτής πηγαίνει για βιοντίζελ και κάποια προφανώς για ηλιέλαιο) αλλά δεν επαρκούν για την εγχώρια κατανάλωση, για αυτό λοιπόν και οι εταιρείες που πωλούν το ηλιέλαιο προσέχουν και θέτουν περιορισμό στις πωλήσεις. Να σημειωθεί επίσης ότι πλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχει ηλίανθος. Οι σπορές θα ξεκινήσουν σε λίγες ημέρες, οπότε παραγωγή θα έχουμε από τις αρχές Σεπτέμβρη. Άρα ούτως ή άλλως δεν υπάρχει επάρκεια. Θα ήθελα όμως να τονίσω πως για το ότι δεν υπάρχει επάρκεια σε κάποια αγαθά (όπως το μαλακό σιτάρι, το καλαμπόκι ή ο ηλίανθος) φταίνε οι πολιτικές της χώρας μας αλλά και της ΕΕ, γιατί έχουν απαξιώσει κάποια προϊόντα. Γιατί δεν καλλιεργούμε πολλά στρέμματα ηλίανθο; Γιατί δεν έχει μεγάλο κέρδος και σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχει καν κέρδος. Φταίνε οι πολιτικές λοιπόν και όχι οι αγρότες της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Και φαίνεται τώρα – σε αυτήν την κρίση με τον πόλεμο που ξεκίνησε η Ρωσία στην Ουκρανία – πόσο λάθος ήταν οι πολιτικές αυτές της ΕΕ αλλά και των κρατών – μελών (των κυβερνήσεων της κάθε χώρας). «Ξεγυμνώθηκαν». Κατέρρευσαν σαν «χάρτινος πύργος». Λέγαμε εδώ και χρόνια ότι ήταν λάθος οι πολιτικές και για αυτό προχωρούσαμε σε κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και κλείσιμο δρόμων, αλλά εμείς τα λέγαμε… εμείς τα ακούγαμε. Σήμερα βλέπουμε – την τελευταία στιγμή – να λένε (για παράδειγμα) ότι θα δώσουν συνδεδεμένη ενίσχυση στο καλαμπόκι και στο μαλακό στάρι. Πόσο λανθασμένα σκέφτονταν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έβλεπαν – στην κυριολεξία – πέρα από την «μύτη» τους. Δεν μπορείς να επιδοτήσεις μια δενδρώδη καλλιέργεια (αφού τα δέντρα παράγουν κάποια προϊόντα σημαντικά μεν που πρέπει να καλλιεργούνται, αλλά δευτερεύουσας σημασίας) όταν δεν έχεις να βγάλεις λάδι και αλεύρι για να κάνεις ψωμί. Όταν δεν έχεις ψωμί, δεν μπορείς να κάνεις… παντεσπάνι. Αν υπάρχει επάρκεια χρημάτων, βεβαίως να δοθούν και σε συναδέλφους για τα δένδρα (δεν το συζητώ). Δεν λέμε ότι κακώς δίνονταν εκεί, αλλά λέμε ότι ήταν λανθασμένος ο τρόπος σκέψης. Δεν μπορεί η Ελλάδα, να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, που δεν έχει αγροτικό πετρέλαιο. Πως θα καλλιεργήσουμε τώρα; Εν τω μεταξύ, έχουν σταματήσει και η εξαγωγές ηλίανθου, μαλακού σιταριού και καλαμποκιού από την γειτονική Βουλγαρία και την Ρουμανία. Τις έχουν περιορίσει και ήρθαμε και πάλι στο «δια ταύτα». Πρέπει να έχουμε δική μας επάρκεια και κάτι πρέπει να γίνει. Τέλος, αναφορικά με τον ηλίανθο, η σπορά του οποίου θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες, δεν έχουν βγει ακόμη οι εταιρείες που θα αγοράσουν, να μας πουν τιμές. Πέρυσι πουλήσαμε γύρω στα 0.43- 0.44€. Αν φέτος η τιμή δεν είναι τουλάχιστον στα 0.55€, είναι ασύμφορη η καλλιέργεια, διότι το πετρέλαιο έχει πάει στο 1.80€-2€, η ενέργεια έχει ακριβύνει 100% με την ρήτρα αναπροσαρμογής, τα λιπάσματα σημειώνουν αυξήσεις που φτάνουν το 300%, οπότε λέμε ότι μια αύξηση τουλάχιστον 0.10€ ανά κιλό, είναι το ελάχιστο που πρέπει να δοθεί. Δεν πρέπει να πωληθεί ηλίανθος κάτω από 0.55€ το κιλό αυτήν την στιγμή και ακόμη οι εταιρείες δεν έχουν κάνει συμβάσεις. Πως θα ξεκινήσουμε εμείς να σπείρουμε; Αν πουλήσουμε με την περσινή τιμή ή έστω και με 0.50€ δεν πρόκειται να βγάλουμε ούτε τα έξοδά μας και θα φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε επάρκεια. Δεν γίνεται μια επιχείρηση να δουλεύει με «ζημιά».
ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΒΖ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…ΔΕΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΡΕΜΜΑ ΖΑΧΑΡΟΤΕΥΤΛΩΝ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΞΑΝΘΗΣ
Τέλος, ο κ. Δαλάτσης, σημείωσε ότι:
Όσον αφορά στην ζάχαρη, εδώ είχαμε εργοστάσια και έκλεισαν, με πολιτικές ΕΕ και κυβερνήσεων. Δεν καλλιεργείται ούτε ένα στρέμμα ζαχαρότευτλων σε ολόκληρο νομό, ενώ παλαιότερα το εργοστάσιο εδώ δούλευε για ολόκληρους μήνες. Δεν φταίνε οι πολιτικές (και όχι ο «δύσμοιρος» ο αγρότης που καλλιεργούσε); Τα ζαχαρότευτλα ήταν μια δυναμική καλλιέργεια που άφηνε ένα καλό εισόδημα. Υπήρχε μια καλή επιχείρηση (ΕΒΖ) που μας πλήρωνε και δεν είχαμε προβλήματα και πήγαν και την έκλεισαν. Δόθηκε τότε μια αποζημίωση στους τευτλοκαλλιεργητές και έκλεισε τέτοια επιχείρηση. Πάντως σίγουρα για όλα αυτά δεν φταίνει ούτε οι αγρότες, ούτε οι κτηνοτρόφοι, ούτε οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Φταίνε οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών της ΕΕ και γενικότερα η ΕΕ και κυρίως η «χαρτογιακάδες» των Βρυξελλών και των δικών μας κυβερνήσεων, που είναι κλεισμένοι σε μια «γυάλα», δεν έχουν ιδέα τι γίνεται και τι επικρατεί στην αγορά και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Είναι απαράδεκτο να μπαίνουν σε θέσεις ευθύνης για εμάς, άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει στην αγορά (και δυστυχώς έχουμε και Βουλευτές που δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο). Τι περιμένουμε; Καλό;
