«Καμπανάκια» Λύρατζη…
Και για όποιον δεν κατάλαβε ο Λύρατζης τα έχει πάρει στο κρανίο από την «πλαδαρότητα» του Μελισσόπουλου και των «Μπροστά» σε ότι αφορά την αντιπολίτευση που κατά την άποψή του έπρεπε να ασκηθεί και δεν ασκείται… Επίσης για όποιον δεν κατάλαβε το «καμπανάκι» Λύρατζη χτυπούσε για το δίδυμο Σταυρακάρα-Αμοιρά κυρίως. Για τον μεν πρώτο, επειδή δεν πολυεμφανίζεται στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και για τον δεύτερο γιατί εμφανίζεται, αλλά… δεν μιλάει! Το γεγονός ότι γυρνάει πίσω στην σύσταση του «κουαρτέτου» και στην διακηρυκτική του αρχή, σημαίνει ότι το πράγμα στράβωσε και κάποιοι (προφανώς και ο ίδιος ο Μελισσόπουλος) δεν τηρούν την συμφωνία… Υπενθυμίζω ότι το αρχικό «κουαρτέτο» ήταν Μελισσόπουλος, Χατζηθεοδώρου, Λύρατζης και Παπαχρόνης. Στη συνέχεια ο τελευταίος υπαναχώρησε και εγκατέλειψε για να κατεβεί στην συνέχεια μαζί με εκείνον που κατήγγειλε (Τσέπελης). Ο δε Χατζηθεοδώρου… απλά δεν εκλέχτηκε ούτε ο ίδιος, οπότε από τους αρχικούς τέσσερις έμειναν οι δύο και απ’ ότι φαίνεται τελικά θα μείνει μόνος του ο Μελισσόπουλος με τον Βασίλη Παπαδόπουλο, που καταβάλει μεν προσπάθειες, αλλά δυστυχώς δεν εισακούεται…
Άντε πάλι τα ίδια…
Πριν προλάβει να στεγνώσει η μελάνη από την αίσια τροπή που… υποτίθεται πήρε το δεύτερο έργο του κάθετου άξονα και πιο συγκεκριμένο το οδικό κομμάτι Δημάριο-Μελοίβια, έσκασε μύτη η ένσταση για την ανάδοχο εταιρεία και νά μαστε πάλι από την αρχή! Το «γεφύρι της Άρτας», ωχριά μπροστά στον κάθετο άξονα Εχίνος-Ρούντοζεμ και όπως πάει το πράγμα θα κάνουμε πολλά χρόνια ακόμη για να «οδηγήσουμε» στο συγκεκριμένο δρόμο. Κάτι που εξ αρχής είχα παρατηρήσει, όχι γιατί δεν μου άρεσε η ιδέα ή γιατί ήθελα να ασκήσω κριτική σε κάποιους, αλλά γιατί γνωρίζω -στα 35 χρόνια της επαγγελματικής δημοσιογραφίας μου- ότι αυτά τα έργα για να γίνουν στην Ελλάδα απαιτούν χρόνια πολλά, άσχετα αν κάποιοι «διάττοντες» από αιρετές θέσεις, μας έθεταν συγκεκριμένους χρονικούς ορίζοντες, οι οποίοι ήδη έχουν παρέλθει… Και ο νοών νοείτω…
Α-συνεννοησία και α-συνεργασία!
Συμφωνώ απόλυτα με το μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Ξάνθης που φιλοξενήθηκε στη προχθεσινή έκδοση της «Θ», αναφορικά με την τουριστική εκμετάλλευση των μονοπατιών που… δόξα τω Θεώ, έχει μπόλικα και εκπληκτικά η Ξάνθη μας… Τι είπε ο άνθρωπος; Ότι ποτέ δεν ζητήθηκε από τους επαγγελματίες και από τους φορείς τουρισμού της περιοχής μας, καμία πληροφορία γύρω από την ύπαρξη ή λειτουργία των μονοπατιών, αν και υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον περιπατητικό τουρισμό από πολλούς λάτρεις του είδους… Δυστυχώς επιβεβαιώνονται γι’ ακόμη μια φορά οι συνεχείς αναφορές μου στην ασυνεννοησία που υπάρχει μεταξύ των φορέων. Δεν μπορεί να μη ζητήθηκαν πληροφορίες από ξενοδόχους, από καταστήματα εστίασης και διασκέδασης για την ύπαρξη μονοπατιών από «περιπατητικούς τουρίστες» που ήρθαν ή και που διέμεναν στην πόλη μας με σκοπό να την εξερευνήσουν καλύτερα… Κανένας δεν επικοινώνησε με το σύλλογο για να ζητήσει περαιτέρω πληροφορίες και να διευκολύνει ή να εξυπηρετήσει τρόπον τινά τους ίδιους τους πελάτες του! Μια συνεχιζόμενη ασυνεννοησία. Αυτό είμαστε…
Θερμά συλλυπητήρια…
Την πολυαγαπημένη μητέρα του Βασιλική αποχαιρέτησε το περασμένο Σάββατο ο συμπολίτης μας πρ. ΥΠΑΑΤ και Γενικός Διευθυντής της ΣΕΚΕ, Αλέκος Κοντός, μετά από αρκετό καιρό που η εκλιπούσα ταλαιπωρήθηκε με την ασθένεια που αντιμετώπιζε. Σε όποια ηλικία και αν φεύγει η μάνα, το κενό που αφήνει πίσω της είναι δυσαναπλήρωτο. Και όπως μου έλεγε κάποιος κάποτε πολύ σοφά: «Ο άνθρωπος ορφανεύει από μάνα» και πως: «αισθάνεσαι ότι μεγαλώνεις όταν φεύγουν και οι δύο γονείς σου και δεν έχεις κάποιον να αποκαλείς μητέρα ή πατέρα»! Και η απώλεια της μάνας δυστυχώς πονάει πολύ περισσότερο όταν περάσει ο πρώτος καιρός από την απώλειά της, γιατί είναι γεγονός ότι το πρώτο καιρό υπάρχει και μία σχετική «ανακούφιση» για το τέλος της ταλαιπωρίας της από την ασθένεια. Μετά είναι τα δύσκολα, όταν «κρυώσει» το πράγμα και σου έρχονται εικόνες και αναμνήσεις… Στον Αλέκο και τη Σταυρούλα, τον Στράτο και την Βασιλική, εύχομαι να είναι γεροί και να την έχουν πάντοτε στην καρδιά τους. Ο Θεός να την αναπαύσει την κυρία Βασιλική και όλες τις μάνες και τους πατεράδες του κόσμου.
