Αν. Τζαμπαζλή: Κανένα πρόβλημα για τα παιδιά των δομών του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας ΑΜΘ
Το Πληροφοριακό Σύστημα Αναδοχής και Υιοθεσίας και τα παιδιά που φιλοξενούνται στις δομές
«Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει για τα παιδιά που διαβιούν στις δύο δομές του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης», ξεκαθαρίζει στην «Θ» η πρόεδρος του κέντρου κ. Αναστασία Τζαμπαζλή, με αφορμή όλα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το «Χαμόγελο του Παιδιού» με φόντο την νέα ΚΥΑ για το νέο πλαίσιο λειτουργίας των δομών παιδικής προστασίας.
Η ίδια, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια, ενώ παράλληλα μιλά και για τα παιδιά των δομών σε Δράμα και Καβάλα, πολλά από τα οποία έχουν ήδη βρει ανάδοχες οικογένειες. Κάτι για το οποίο σήμερα συντελούν και οι σχετικές πλατφόρμες paidi.gov.gr και Anynet.gr όπου έχουν συγκεντρωθεί όλα τα παιδιά από όλες τις δομές της χώρας που περιμένουν μια μητρική και πατρική «αγκαλιά».
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΔΟΜΕΣ – ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ
Αναλυτικότερα, η κ. Τζαμπαζλή, εξηγεί αρχικά ότι:
Το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, έχει έξι δομές αλλά δύο μονάδες παιδικής προστασίας και φροντίδας. Τα άλλα είναι παραρτήματα χρονίων παθήσεων, ΑμεΑ, ειδικά εκπαιδευτήρια κλπ. Αυτό που γίνεται για πρώτη φορά – και αφορά στις προδιαγραφές λειτουργίας – αφορά μόνον σε αυτές τις μονάδες ήτοι την μια της Καβάλας (την γνωστή παιδόπολη) και την μια των αρρένων στην Δράμα. Έχετε δει από κάποιον άλλον φορέα να υπάρχει κάποια αντίδραση; Όχι. Σίγουρα θα γνωρίζετε ότι πρόσφατα υπήρχε ένα πολύ θλιβερό περιστατικό παιδικής κακοποίησης σε ένα ορφανοτροφείο της Αττικής, το οποίο ήταν ιδιωτικό και το οποίο με απόφαση της Υπουργού, έκλεισε. Άρα, φαντάζεστε ότι εδώ η πολιτεία δεν μπορεί να μείνει απαθής, ειδικά όταν μιλάμε για το συμφέρον και την προστασία των παιδιών που – νομίζω ότι – πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα όλων μας. Σκεφτείτε ότι όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρχε κανένα κανονιστικό πλαίσιο και υπήρχε και ένα «απαρχαιωμένο μοντέλο» προστασίας παιδιών, παντού. Εμείς και στις δυο δομές, λειτουργούμε με διαφορετικά «μοντέλα». Το ένα – για παράδειγμα – είναι ένα οίκημα της Δράμας από τις αρχές του αιώνα για το οποίο υπήρχε ένα καταστατικό επί βασιλέα (υπάρχει ακόμη) και έπρεπε εμείς αναγκαστικά να προσαρμοζόμαστε επάνω σε αυτό. Είπαν λοιπόν να υπάρξει μια ρύθμιση σε ο,τι αφορά και στις προδιαγραφές και στους κανόνες λειτουργίας. Εκτός από τις κρατικές δομές λοιπόν που υπάρχουν στην Ελλάδα, όπως στην δική μας Περιφέρεια, υπάρχουν 12 τέτοιες περιφέρειες με αντίστοιχες δομές. Αλλά δεν είναι μόνον αυτές. Υπάρχουν και ιδιωτικές δομές αλλά και εκκλησιαστικές. Εδώ, δεν έγινε μόνο για το «Χαμόγελο του Παιδιού». Έγινε για όλες τις δομές. Τα πιο βασικά που θα πρέπει να ξέρουμε εκεί μέσα (σ.σ. στις δομές) είναι ακόμη και οι κανόνες λειτουργίας, ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ακόμη και την κατάλληλη ψυχοκοινωνική στήριξη στα παιδιά, τον τρόπο λειτουργίας, αν το προσωπικό είναι στελεχωμένο όπως πρέπει, τον αριθμό των παιδιών σύμφωνα με τις προδιαγραφές κλπ.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Συνεχίζοντας η κα Τζαμπαζλή αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα ύπαρξης ενός νομοθετικού πλαισίου:
Θα έπρεπε να υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο και πολύ σωστά έγινε. Και αργήσαμε. Ίσως να ήμασταν και από τους λίγους στην Ευρώπη που δεν είχαμε. Ακόμη, αν θα δείτε, από τον κόσμο που με πολλή αγάπη πλαισιώνει την πολύ καλή δουλειά που κάνει το «Χαμόγελο του Παιδιού», την πλαισιώνει – πέρα από κάποιες δωρεές σε είδη ανάγκης – και με πολύ μεγάλες δωρεές. Και εγώ προσωπικά είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη και ευχαριστημένη από την τοπική κοινωνία της Περιφέρειάς μας που είναι πάρα πολύ δίπλα στα παιδιά αυτά και στις δομές μας. Τους καλύπτουν και με οικονομικές δωρεές. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει ένας έλεγχος σε όλα; Θα πρέπει επίσης να δουν και τα κτιριακά. Για παράδειγμα, δεν μπορεί μια τουαλέτα να είναι για 16 και 18 παιδιά. Εν ολίγοις, θέλω να πω ότι είναι απαραίτητα και βασικά κάποια πράγματα. Αν τώρα, ίσως κάποιοι δεν θέλουν να υπάρχει κάποιος έλεγχος από το κράτος, αντιλαμβάνεστε και εσείς ότι αυτό δεν γίνεται. Μιλάμε για παιδιά. Σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύουν οι δομές. Δεν είναι αυτός ο σκοπός και μάλιστα ακόμη και κάποιες τροποποιήσεις όσον αφορά στα κτίρια, προσπαθούν να κάνουν καλύτερη την ζωή των παιδιών και να γνωρίζουν τα παιδιά ότι είναι για να τα προωθήσουμε σε οικογένειες για αναδοχή και υιοθεσία. Όσο είναι όμως μέσα σε αυτές τις δομές, πρέπει να έχουν το καλύτερο αυτά τα παιδιά.
Όλο αυτό δεν γίνεται για το συμφέρον κανενός, παρά μόνο των παιδιών. Και αν διαβάσετε, είναι υπερ ο Συνήγορος του Πολίτη, η UNESCO κλπ. Όλοι χαιρετίζουν αυτό που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
Επίσης η ίδια συνέχισε λέγοντας ότι:
Υπάρχει μια πλατφόρμα, το paidi.gov.gr, όπως και η πλατφόρμα αναδοχής και υιοθεσίας. Για πρώτη φορά η anynet, έχει μαζέψει όλα τα παιδιά από όλες τις δομές στις οποίες βρίσκονται (είτε σε εκκλησιαστικές είτε σε κρατικές είτε παντού) ώστε να βρουν αυτά τα παιδιά ένα σπίτι. Πριν δεν γνωρίζαμε καν πόσα παιδιά υπήρχαν και που ήταν αυτά τα παιδιά. Πιστεύετε ότι αυτό θα μπορούσε να συνεχιστεί;
12 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΔΡΑΜΑ, 16 ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΑΝΑΔΟΧΗ
Αναφορικά με τα παιδιά που φιλοξενούν οι δύο δομές του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας ΑΜΘ, η κ. Τζαμπαζλή, τόνισε ότι:
Αυτήν την στιγμή έχουμε 12 παιδιά στην Δράμα και περίπου 16 παιδιά στην Καβάλα. Φυσικά, στην «δύναμή» μας ανήκουν και πολλά παιδάκια που είναι σε αναδοχή. Έχουμε προχωρήσει και σε υιοθεσίες αλλά έχουμε πολλά παιδιά σε αναδοχή. Είμαστε το τρίτο κέντρο, μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, που τρέξαμε τόσο ψηλά το πρόγραμμα αναδοχής και υιοθεσίας. Τα παιδιά, μένουν μέχρι την ενηλικίωσή τους (σ.σ. αν δεν μεσολαβήσει αναδοχή ή υιοθεσία) βάσει καταστατικού, αλλά τα παιδιά (και τα αγόρια στην Δράμα) τα στηρίζουμε για να βρουν δουλειά, να πάνε φαντάροι, να γυρίσουν, να έχουμε τους φοιτητές μας, οπότε έχουμε και παιδιά έως 24 ετών στην Δράμα. Κάποια σπούδασαν, κάποια τελειώνουν τώρα από τον Στρατό. Όταν δεν υπάρχει καθόλου οικογενειακό περιβάλλον, τους δίνουμε το βήμα και προσπαθούμε να τα στηρίξουμε. Μάλιστα, για πρώτη φορά, καταθέτει η Υφυπουργός κ. Μιχαηλίδου ένα πλαίσιο για στέγες ημιαυτόνομης διαβίωσης των παιδιών, ώστε να μπορούν δειλά – δειλά να ξεκινήσουν για να ενταχθούν στον εργασιακό χώρο και να τους στηρίζουμε σε σπίτια. Διότι, υπάρχει και αυτή η «ιδρυματοποίηση» όπου το παιδί φοβάται να βγει έξω μόνο του στην κοινωνία, στα 18 έτη. Οπότε, να υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο. Ήδη δουλεύουμε επάνω σε αυτό και στην Καβάλα και στην Δράμα, εμείς. Όλα αυτά τα παιδιά είναι παιδιά που δεν έχουν οικογενειακό περιβάλλον ή παιδιά κακοποιημένα και παραμελημένα που έρχονται με εισαγγελικές εντολές. Συνήθως, αυτά είναι τα περισσότερα παιδιά που φιλοξενούμε…
