«Σουρωμένοι» στην παρέλαση και χύμα ποτά παντού τα «αγκάθια» που αμαυρώνουν τον θεσμό
Ευθ. Μίλκογλου: «Κάποιοι κάνουν ζημιά στην πόλη…»
Ιων. Μελίδης: «Ο θεσμός φθίνει συνέχεια…»
Μπορεί το Καρναβάλι της Ξάνθης να αποτελεί τον μεγαλύτερο πολιτιστικό θεσμό της πόλης και παράλληλα πόλο έλξης επισκεπτών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, ωστόσο αυτός ο θεσμός δεν έχει κάνει και τα… άλματα προόδου ως προς το κομμάτι πολλών προβλημάτων που κάθε χρόνο εντοπίζονται αλλά ποτέ δεν λύνονται.
Κάθε χρόνο, μετά το πέρας των εκδηλώσεων των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών και κατά τον απολογισμό, τα συνήθη «αγκάθια» που εντοπίζονται αφορούν την ανεξέλεγκτη κατανάλωση και διάθεσης ποτών και τους ανεξέλεγκτους επισκέπτες που μπαίνουν μέσα στην παρέλαση των καρναβαλιστών και ανάβουν όπου βρουν τα καπνογόνα που θεωρητικά απαγορεύονται.
Στο οργανωτικό κομμάτι από την άλλη και εκεί εντοπίζονται κάθε χρόνο μικρά αλλά και μεγαλύτερα «αγκάθια», ενώ άλλες φορές εισακούγονται οι προτάσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων και άλλες όχι.
Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα που ανακύπτουν από το ρεπορτάζ της «Θ» για τον θεσμό του καρναβαλιού και των Θ.Λ.Ε, στο οποίο μιλούν οι Πρόεδροι της «Άνοιξης» και των «Καβείρων» κ. Ευθύμης Μίλκογλου και Ιωάννης Μελίδης αντίστοιχα.
«ΚΑΝΟΥΝ ΖΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ…»
Ειδικότερα ο κ. Μίλκογλου αναφέρει ότι «κάποια πράγματα ακούγονται, γιατί κακά τα ψέματα, αυτοί που ζουν έντονα το καρναβάλι είναι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Αυτοί «τραβούν» το κουπί για όλο αυτό που γίνεται. Είναι και κάποια πράγματα, για τα οποία μπορεί ένας σύλλογος να κάνει μια πρόταση, η οποία όμως δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί τον επόμενο χρόνο και χρειάζεται ένα μεγαλύτερο διάστημα. Αν όλα αυτά τα βάλουμε κάτω, είμαστε κάπου στην μέση. Κάποιες φορές ακουγόμαστε και κάποιες όχι. Το πρόβλημα κατ΄εμέ, είναι ότι πρέπει να μπει ένα μέτρο σε όλο αυτό που γίνεται. Δηλαδή τα ανεξέλεγκτα ποτά και αυτό το «πίνουμε και μεθούμε» που αρχίζει και «πονάει». Προσωπικά πηγαίνω με τα παιδιά μου στην παρέλαση και θέλω να περνάω καλά. Δεν θέλω να βλέπουν τα παιδιά μου άσχημα πράγματα στην παρέλαση. Οπότε όλο αυτό πρέπει σιγά σιγά (και από τους συλλόγους αλλά και από όλον τον μηχανισμό) να μαζευτεί. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως αν κατέβουμε μια βόλτα από το ύψος της ΔΕΗ και κάτω, τι γίνεται με τους πλανόδιους που πωλούν χύμα ποτά και άλλα πράγματα και…θαύματα. Αυτά τα περίεργα πρέπει να κοπούν, πρώτον γιατί κάνουν ζημιά στην πόλη και στους επαγγελματίες της που πληρώνουν, γιατί στα καταστήματα ελέγχονται τα πάντα. Από την άλλη είναι και εκείνοι οι…απ΄έξω που κάνουν την ζημιά μέσα στην παρέλαση».
«ΕΝΑΣ…ΚΟΥΚΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ – ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟ»
«Βλέπω μια προσπάθεια (αυτοδιοικητικά) και από την προηγούμενη διοίκηση στο Κέντρο Πολιτισμού και από την νυν. Υπάρχει προσπάθεια, αλλά ένας «κούκος» δεν φέρνει την άνοιξη. Υπάρχει ένα Διοικητικό Συμβούλιο στο Κέντρο Πολιτισμού, υπάρχουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και είναι καλό όλοι μαζί (αυτό που λέω και για εμάς) να μαζεύονται και να συζητούν και όταν διεξάγεται μια Οργανωτική Επιτροπή, καλό είναι να υπάρχουν όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Άλλο να ακούν δέκα άτομα και άλλο να ακούν δύο. Και όταν συζητούμε (σαν μια παρέα όλοι μαζί) λέμε τα καλά και τα άσχημα και προσπαθούμε όλοι μαζί να διορθώσουμε τα άσχημα», συνεχίζει ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν τρόποι και υπάρχουν και πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο και το καρναβάλι να πάει ακόμη πιο μπροστά. Να κρατήσουμε τα καλά και να διορθώσουμε τα άσχημα. Πάντα θα υπάρχουν «στραβά», δεν γίνονται όλα στην εντέλεια, κάτι δεν θα μας αρέσει και καλό είναι να «ακούγονται» οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και πιστεύω πάντα ότι μπορούμε να κάνουμε ομαδικά πράγματα, όλοι μαζί».
«ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ…»
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Κάβειροι» κ. Ιωάννης Μελίδης αναφέρει ότι «το θέμα είναι ότι μετά το τέλος των γιορτών βλέπουμε αυτά που θεωρούμε «παρατράγουδα», τα συζητούμε και καταλήγουμε στο ότι δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ένα σύνηθες φαινόμενο είναι με τα άτομα που μπαίνουν στους συλλόγους, κάνουν διάφορα έκτροπα και φαίνονται τελικά υπαίτιοι οι σύλλογοι, οι οποίοι δεν μπορούν να τα κρατήσουν έξω από τους συλλόγους. Εδώ φτάνει η επιτροπή να λέει ότι «οι σύλλογοι που άναψαν καπνογόνα, θα πάνε τελευταίοι στην σειρά της παρέλασης του χρόνου», αλλά δεν έχουμε την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση. Ούτε ο δήμος (όπως λέει) έχει την δυνατότητα να την αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι δεν μπορούν να πάρουν κάποιον και να τον «πετάξουν» έξω από την παρέλαση. Αυτό είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, αλλά δεν δίνεται η δυνατότητα αντιμετώπισης. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σαν σύλλογοι είναι να δίνουμε ένα χαρτάκι με διάφορες υποδείξεις συμπεριφοράς στους καρναβαλιστές αλλά δεν μπορώ να ελέγξω κάποιον ή να του επιβάλλω να μην πιει πριν από την παρέλαση, όταν το ποτό πωλείται…χύμα στους δρόμους. Ένα άλλο φαινόμενο είναι αυτό. Το ποτό. Απλά φτάνουμε να τα ζητούμε από τους συλλόγους να τα κάνουν και είναι έξω από τις δυνατότητες των συλλόγων αυτά. Δηλαδή θα έπρεπε να καταντήσουμε να έχουμε ηλεκτρονικό αρχείο με αυτούς που παίρνουν στολές, να καταγράφουμε κάθε χρόνο τα στοιχεία τους, να ανατρέχουμε, να ενημερώνουμε και να βλέπουμε αν «παρεκτρέπεται», αν έχει «καλή συμπεριφορά» και αν θα του δώσουμε στολή ή όχι. Ειπώθηκε δηλαδή και το «να κοιτάμε σε ποιους δίνουμε στολές». Αυτό δεν γίνεται, να μπορούμε να ελέγξουμε τα άτομα που θα λάβουν μέρος στην παρέλαση».
«Ο ΘΕΣΜΟΣ ΦΘΙΝΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…»
«Νομίζω ότι ο θεσμός είναι μια από τα ίδια και φθίνει συνέχεια. Βλέποντας άλλες πόλεις και το πώς εξελίσσονται συνέχεια αυτοί οι θεσμοί, νομίζω ότι φθίνει. Συζητάμε για την μουσική, για τις ηχητικές εγκαταστάσεις, για την μουσική που παίζεται, μέχρι που πρέπει να ακούγεται η μουσική του δήμου και που θα ξεκινά η μουσική από τα διάφορα μπαράκια που υπάρχουν εκεί. Δεν αλλάζει ποτέ κάτι ή τουλάχιστον αυτό μου έχει δείξει η εμπειρία μου μέχρι τώρα. Γίνονται μικρές βελτιώσεις, αλλά το να τεθεί ένα θέμα, να συζητηθεί και να επιλυθεί οριστικά ή ριζικά, αυτό δεν έγινε» συνεχίζει ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «αγκάθια υπάρχουν αυτά και άλλα πολλά».
