«Τσίμπησαν» πολλοί…
Χαμός κυριολεκτικά από το χθεσινό «Πρωταπριλιάτικο» της «Θ», αναφορικά με το οριστικό «διαζύγιο» του Πασχάλη Λύρατζη από τον συνδυασμό Μελισσόπουλου. Εξού και τα δεκάδες τηλεφωνήματα που δέχτηκα από «ενδιαφερόμενους», οι οποίοι αφενός μου είπαν ότι κατάλαβαν πως επρόκειτο για Πρωταπριλιάτικο, αλλά ήθελαν και την επιβεβαίωση, καθόσον δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως άλλωστε έχει δηλώσει και δημόσια και ο ίδιος ο Λύρατζης. Το αν ο ίδιος προχωρήσει στην επανασύσταση του συνδυασμού του ή αν ενταχθεί σε κάποιον άλλο συνδυασμό ή αν τελικά παραμείνει… εκτός νυμφώνος, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση που αφορά αποκλειστικά και μόνο τον Λύρατζη και τους συνεργάτες του. Πάντως πληροφορούμαι ότι και ο ίδιος ο Πασχάλης δέχτηκε αρκετά τηλέφωνα προς διάψευση (ή προς επαλήθευση)… Το σίγουρο «ψέμα» ήταν ότι ενδέχεται να επανασυσταθεί ο συνδυασμός Παπαχρόνη, ο οποίος πήγε οριστικά πλέον στα εξ ον συνετέθη! Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα… Θυμηθείτε τη διαμόρφωση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξάνθη πριν μια πενταετία- εξαετία και κάντε μια σύγκριση με το σήμερα. Κατά τ’ άλλα, καλό μήνα να έχουμε και του χρόνου με άλλα Πρωταπριλιάτικα!
72 ώρες… και μετά τι;
Τι είναι πάλι τούτο; Δεν πρόκειται για «διαρροές» και fake news που διακινούν αρρωστημένοι εγκέφαλοι, αλλά για επίσημη οδηγία της Κομισιόν (παρακαλώ), ώστε να προμηθευτούμε, λέει, ξηρή τροφή και νερό για τουλάχιστον 72 ώρες (τρεις ημέρες), για παν ενδεχόμενο… Είτε πρόκειται για πόλεμο, είτε πρόκειται για «κυβερνοεπίθεση», είτε αυτό αφορά σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς κλπ! Αν το ανέφερα δημόσια αυτό εγώ πριν από 3-4 χρόνια, θα με «τσιμπούσε» ο Εισαγγελέας και θα με έστελνε μέσα για διασπορά πανικού στον κόσμο! Τώρα λοιπόν τι παίζει; Άποψή μου, πως… τίποτα δεν παίζει και πως όλα είναι μέρος μιας γενικευμένης επιχείρησης τρομοκράτησης των πληθυσμών και της στροφής τους εναντίον προσώπων και καταστάσεων που υποτίθεται κινούνται απειλητικά εναντίον μας! Μετρώ καλά τα λόγια μου και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να εφησυχάσω τον κόσμο, απλά υπενθυμίζω πως ιστορικά, κάθε φορά που προετοιμαζόμασταν για τα χειρότερα… δεν συνέβη τίποτα απολύτως. Ίσως γι’ αυτό κινδυνεύουμε να την πάθουμε όπως ο βοσκός με τον λύκο, που είναι και αυτό μια άποψη… Και άντε να δεχθούμε σωστή την παραίνεση και να προμηθευτούμε αγαθά για 72 ώρες… στη συνέχεια, τι θα πρέπει να κάνουμε μετά την τρίτη ημέρα δηλαδή; Μην τρελαίνεστε λοιπόν…
«Έφυγε» η Έλενα, αλλά…
Ράγισαν και οι πέτρες στη χθεσινή εξόδιο ακολουθία της 34χρονης Έλενας Τσαραβά από την Χρυσούπολη, η οποία έφυγε νικημένη από την «επάρατη». Μητέρα ενός επτάχρονου παιδιού και αγαπημένη σύζυγος, «έσβησε» την προηγούμενη μέρα, ενώ υπήρχαν ελπίδες μέχρι την τελευταία στιγμή να νικήσει την ασθένεια. Έγιναν πολλές προσπάθειες από πρόσωπα και φορείς του Δήμου Νέστου, με εκδηλώσεις και παραστάσεις, με πολλή αγάπη και αλληλεγγύη, με αλτρουισμό και ανθρωπιά, πλην όμως το τέλος ήταν αναπόφευκτο… Μπορεί η Έλενα να μην τα κατάφερε στην «άνιση αναμέτρηση» με την ασθένεια του αιώνα, στον αντίποδα όμως, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι πλέον ιάσιμες αρκεί να υπάρξει η έγκαιρη πρόγνωση. Κι αυτό γίνεται μόνο με την προληπτική ιατρική, με τις εξετάσεις που γίνονται δωρεάν στις περισσότερες περιπτώσεις -και ιδιαίτερα πρόσφατα με τα προγράμματα του Υπουργείου Υγείας για την πρόληψη ασθενειών- και που απομένει σε εμάς να ανιχνεύσουμε τις δυνατότητες και να κάνουμε όλα τα προβλεπόμενα εγκαίρως για να έχουμε το πάνω χέρι στη συνέχεια αν και εφόσον… Μην το αφήνουμε για την επόμενη ημέρα, γιατί ακόμη και ένα εικοσιτετράωρο ίσως να είναι καθοριστικό για την τελική έκβαση… Ας το ξανασκεφτούμε λοιπόν όλοι μας.
Πώς να Αναστηθούμε αν προηγουμένως δεν… Σταυρωθούμε;
Σε λίγες μέρες κορυφώνεται η ιερή περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής και οδεύουμε πλέον προς την τελική ευθεία για το Πάσχα. Θεωρώ ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε κατά πόσο ανταποκριθήκαμε στις υποχρεώσεις μας απέναντι –πρωτίστως- στους εαυτούς μας και φυσικά απέναντι στους συνανθρώπους μας. Κατά πόσο καθαρίσαμε τις ψυχές και τις καρδιές μας και κατά πόσο «είδαμε» και τις ανάγκες των πλησίον μας ξεκινώντας από τους ίδιους τους γονείς μας, στενούς και ευρύτερους συγγενείς μας, τους γείτονες και κατ’ επέκταση τους γνωστούς και αγνώστους… Είτε το βλέπει κάποιος δογματικά- θρησκευτικά, είτε το βλέπει εθιμικά, το ζητούμενο είναι να το βιώσει… Και για να βιώσει εμπειρικά κάποιος την Ανάσταση, προϋποθέτει προηγουμένως την Σταύρωση των παθών και των κακών συνηθειών!
