Παρά τις δυσκολίες των παραγωγών στην καλλιέργειά της…
Δ. Σερεφιάς: «Το μεγάλο υψόμετρο και τα ιδανικά εδάφη του Λειβαδίτη, το μυστικό – Καλλιεργούμε 300 – 400 στρέμματα τον χρόνο»
Στα… 1350 μέτρα υψόμετρο (με το πιο ορεινό σημείο να φτάνει τα 1400 μέτρα), παράγεται η μοναδική σε γεύση και ποιότητα πατάτα Λειβαδίτη. Ένα προϊόν που αν δεν το δοκιμάσει κανείς, δεν καταλαβαίνει την πραγματική του «γαστρονομική» διαφορά και το οποίο συνεχίζουν να παράγουν με μεράκι και αγάπη για τον τόπο τους, οι 4-5 γεωργοί της πανέμορφης ορεινής περιοχής.
Για τα «μυστικά» της συγκεκριμένης πατάτας, αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γεωργοί στα…ψηλά, μίλησε στην «Θ» εκ μέρους των πατατοπαραγωγών, ο κ. Διαμαντής Σερεφιάς.
«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΥΨΟΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ»
Ειδικότερα ο κ. Σερεφιάς, αναφορικά με το «μυστικό» που κάνει διαφορετική από τις άλλες την πατάτα Λειβαδίτη, επισήμανε στην «Θ» ότι «είναι το μεγάλο υψόμετρο και τα ιδανικά εδάφη που έχει η περιοχή του Λειβαδίτη, επάνω στο οροπέδιο. Βάζουμε και βιολογικά φάρμακα και οι ασθένειες είναι πάρα πολύ λίγες. Επιπλέον, τα χωράφια αυτά είχαν να καλλιεργηθούν εδώ και 30-40 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για «ξεκούραστα» και «παρθένα» χωράφια, από ζιζάνια, από μικρόβια κλπ. Αυτά είναι πολύ λίγα έως ελάχιστα.
Εμείς βγάζουμε 2-3 τόνους το στρέμμα. Η καλλιέργειά της είναι δύσκολη, γιατί έχουμε και δύσκολο οδικό δίκτυο. Οι τιμές μας είναι προσιτές. Δεν έχουν διαφορά σε σχέση με τις άλλες πατάτες. Οι δρόμοι είναι λίγο – πολύ ασυντήρητοι και αυτό κάνει το έργο πιο δύσκολο».
«ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ 300 – 400 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ – ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ»
«Το 1964 περίπου, είχε γίνει μια μεγάλη προσπάθεια με τον μεγάλο αγροτικό ηγέτη Αλέξανδρο Μπαλτατζή. Δημιουργήθηκε η παταταποθήκη αλλά και σποροπαραγωγικό κέντρο. Δούλεψε για πολλά χρόνια αυτό και το 1980, τελείωσε. Εμείς είμαστε περίπου 4-5 γεωργοί, καλλιεργούμε γύρω στα 300-400 στρέμματα τον χρόνο, έχουμε περίπου μια δεκαετία που ξαναγυρίσαμε στα χωριά μας και προσπαθούμε – και μέσα από το εξαιρετικό προϊόν που βγάζουμε – αλλά και με όλα τα άλλα που προσφέρει ο Λειβαδίτης, να αναδείξουμε την περιοχή (και πρώτα από όλα το προϊόν μας). Σύμφωνα με τις εξετάσεις και τις αναλύσεις που διενεργούνται, το προϊόν μας είναι πάρα πολύ καλό. Το λένε και οι αναλύσεις αλλά και ο κόσμος που γεύεται την πατάτα μας» συνέχισε ο ίδιος, εξηγώντας ότι «η σπορά της ξεκινά τον Απρίλιο – Μάιο και τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο – Οκτώβριο, γίνεται η εξαγωγή της πατάτας. Την διαθέτουμε εμείς ίδιοι σε μαγαζιά της Θράκης (ταβέρνες, μανάβικα κλπ).
«ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ – ΧΡΗΖΕΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ»
«Προσπαθούμε για τον τόπο μας, αλλά δεν φτάνουν οι δικές μας δυνάμεις. Χρειάζεται και η συνδρομή της πολιτείας, όσον αφορά στο οδικό δίκτυο μέσω του Δήμου και της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης αλλά και η συνδρομή της Διεύθυνσης Γεωργίας Ξάνθης, που μπορεί να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες, μέσω του Υπουργείου Γεωργίας, ώστε να μας δώσει και την επιστήμη της και την τεχνογνωσία και συν τοις άλλοις να «ακουστεί» το προϊόν μας. Εμείς δεν έχουμε τις ίδιες δυνάμεις που έχει η κρατική «μηχανή» υπογράμμισε επίσης ο κ. Σερεφιάς, ενώ αναφορικά με το οδικό δίκτυο, σημείωσε ότι «ο δήμος, το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε να συντηρεί τους δρόμους, αλλά η προσπάθεια που κάνουμε θα πρέπει να είναι πιο έντονη για να φέρουμε αποτέλεσμα. Πρέπει να γίνει μια συνολική, παρεμβατική προσπάθεια από τον δήμο για να τελειώσει αυτή η «ιστορία». Το οδικό δίκτυο θα πρέπει να συντηρείται μια φορά τον χρόνο, όχι μόνον για εμάς τους γεωργούς, αλλά και τους κτηνοτρόφους, τους μελισσοκόμους, τους κυνηγούς και τους επισκέπτες της περιοχής μας. Χάνουμε από αυτό, διότι ο κόσμος δυσκολεύεται να έρθει, λόγω του οδικού δικτύου».
