-Αθ. Χατζηαντωνίου: Γίνεται σημαντική δουλειά
-Αυτή είναι η σημερινή σύνθεση και η λειτουργία της υπηρεσίας
Είναι γεγονός ότι οι Ξανθιώτες δεν γνωρίζουν για την λειτουργία του και σε πολλές περιπτώσεις ούτε καν για την ύπαρξή του! Αν και αφορά ένα έργο το οποίο ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια και θεωρήθηκε «γιοφύρι της Άρτας», ένα έργο με πολύ σημαντική χρηστικότητα για την επίλυση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη και ο Δήμος γενικότερα, ωστόσο δεν υπάρχει αρκετή ενημέρωση για το που βρίσκεται σήμερα και αν εξυπηρετεί τους σκοπούς του. Ο λόγος για το δημοτικό κυνοκομείο Ξάνθης ή όπως λέγεται σήμερα Δημοτικό Καταφύγιο ζώων, που όχι μόνο ολοκληρώθηκε (ως εγκαταστάσεις), αλλά και λειτουργεί κανονικά, όπως επιβεβαιώνει στην «Θ» με δηλώσεις του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κος Σάκης Χατζηαντωνίου.
ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑ- ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ ΝΟΜΙΜΑ» ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ
Ο κος Χατζηαντωνίου αναφέρθηκε στην νομιμότητα των εγκαταστάσεων, αφού ως γνωστόν πολλές δημοτικές δομές δεν διαθέτουν τις νομιμοποιητικές περγαμηνές που απαιτούνται πλέον. Επίσης ο ίδιος μίλησε για συμπληρωματικά έργα, καθώς επίσης και για τα είδη των ζώων που φιλοξενούνται μέσα στο καταφύγιο:
«Αυτή την στιγμή η δημοτική αρχή εργάζεται έστω να γίνουν κάποια συμπληρωματικά έργα που απαιτούνται για να αυξηθεί η δυναμικότητα του υπάρχοντος κυνοκομείου έτσι ώστε να έχουμε την δυνατότητα φιλοξενίας περισσότερων αδέσποτων ζώων και ταυτόχρονα σε δεύτερη φάση προχωράμε και για παραπέρα ενέργειες που θα ανακουφίσουν την πόλη από το πρόβλημα αυτό που την ταλανίζει χρόνια ολόκληρα με τα αδέσποτα ζώα. Εννοείται ότι όλα αυτά παράλληλα με τις σπειρώσεις, τσιπαρίσματα και όλες τις ιατρικές πράξεις που απαιτούνται.
Το καταφύγιο όχι μόνο λειτουργεί, αλλά έχουμε και επαναβεβαιώσει την άδεια που διαθέτει, γιατί είναι το μόνο νόμιμο σε όλο το νομό και να μη πω από τα λίγα νόμιμα και σε επίπεδο περιφέρειας και είναι προσαρμοσμένο σύμφωνα με την καινούργια νομοθεσία».
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ «ΣΥΝΘΕΣΗ» ΤΟΥ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ
Ποια ζώα φιλοξενούνται σήμερα στη δομή και ποια διαδικασία ακολουθείται για την παραμονή τους εκεί; Σύμφωνα με τον κο Χατζηαντωνίου:
«Μέσα στο καταφύγιο αυτή τη στιγμή του Δήμου Ξάνθης, υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ζώων. Υπάρχουν αυτά τα οποία είναι τραυματισμένα ή άρρωστα, τα οποία τα έχουμε μέσα και τα παρακολουθούμε συνεχίζοντας την θεραπεία που μας έχει συστήσει ο κτηνίατρος που είμαστε συμβεβλημένοι. Είναι τα αδέσποτα τα οποία είναι τραυματισμένα με μόνιμη βλάβη, όπως είναι τα ανάπηρα, τα οποία σύμφωνα με την νομοθεσία απαγορεύεται να τα αφήσουμε έξω γιατί πιθανόν να μην μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να επιβιώσουν. Είναι τα αδέσποτα κουτάβια, τα οποία τα έχουμε πάρει από νεαρή ηλικία, τα έχουμε μέσα, τα έχουμε τσιπάρει, τα έχουμε αποπαρασιτώσει, έχουμε κάνει όλη την διαχείριση και περιμένουμε να πιάσουν την ηλικία των 8-9 μηνών για να τα στειρώσουμε και να τα αφήσουμε στο φυσικό τους περιβάλλον έξω. Και υπάρχει μία κατηγορία ακόμα, αυτά τα οποία είναι τα επικίνδυνα, τα οποία είτε έχουν δαγκώσει κάποιον πολίτη ή έχουν επιτεθεί. Οφείλουμε να τα κρατήσουμε μέχρι να διαπιστώσουμε εάν η επιθετικότητά τους ισχύει ή όχι κι αν δούμε ότι έχουν προσαρμοστεί και μπορούν πλέον να επανενταχθούν στο φυσικό τους περιβάλλον, χωρίς όμως να αποτελούν κίνδυνο για τους δημότες, αυτά σε πρώτη φάση τα αφήνουμε. Τώρα αυξάνοντας πλέον την δυναμικότητα πολλά και από αυτά θα τα κρατάμε μέσα».
ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΝΟΚΟΜΕΙΟΥ ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΟΥ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ;
Η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε αναφερθεί στην δημιουργία ενός καταφυγίου ζώων με την έννοια ενός πολύ μεγάλου περιφραγμένου χώρου, ενώ στην προκειμένη περίπτωση ο κος Χατζηαντωνίου αναφέρθηκε στην επέκταση του ήδη υπάρχοντος. Τι απαντάει όμως ο ίδιος σ’ αυτό;
«Με τα συμπληρωματικά έργα που κάνουμε και πάντα με την νόμιμη οδό (αυτό πρέπει να το διευκρινίζουμε και να το τονίζουμε), θα αυξηθεί σταδιακά κατά πολύ και θα μας βοηθήσει ακόμη περισσότερο για να μπορέσουμε να περισυλλέξουμε πάρα πολλά ακόμη αδέσποτα, τα οποία κυκλοφορούν και τα οποία όμως διαπιστώνουμε καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Τώρα το πώς πολλαπλασιάζονται, όταν οι στειρώσεις στον Δήμο έχουν αυξηθεί -ειδικά φέτος- κατακόρυφα, αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, αλλά θα φανεί αργότερα. Άλλωστε ένας λόγος που βάζουμε και τα ενώτια (τα επονομαζόμενα σκουλαρίκια με βάση ευρωπαϊκή νομοθεσία), είναι και για να βλέπουν οι πολίτες, αλλά και για να γνωρίζουμε κι εμείς για να μην πιάνουμε τα ίδια ζώα δύο και τρεις φορές.
Δεν είπαμε ότι εμείς δεν θα πάμε σε δεύτερο και σε τρίτο αν χρειαστεί, απλά αυτή την στιγμή ο πιο γρήγορος τρόπος για να μπορέσουμε να μειώσουμε το πρόβλημα είναι αυτός. Γιατί οι προδιαγραφές για να γίνει ένα καινούργιο καταφύγιο δεν είναι απλά περιφράζω έναν χώρο κι άντε τα ρίχνω μέσα τα σκυλιά. Πρέπει να υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις οι οποίες θα εξασφαλίζουν την ευζωία των ζώων που μένουν εκεί και αυτός είναι ο δικός μας σκοπός και αυτή είναι η δική μας βούληση της δημοτικής αρχής. Όλα αυτά που έχει εξαγγείλει από την αρχή ο κος Δήμαρχος και είπε ότι θέλει να μειώσει και να εξαλείψει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό το πρόβλημα που υπάρχει με τα αδέσποτα, εμείς από την αρχή το δουλεύουμε προς πολλές κατευθύνσεις απλά σιγά-σιγά θα αρχίσουν να υλοποιούνται αυτά που μπορούν να γίνουν σε πιο σύντομους χρόνους».
ΤΑ ΕΝΩΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ – ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Ζητήσαμε όμως από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο να μας εξηγήσει περαιτέρω σε τι αφορούν τα γνωστά «ενώτια» (σκουλαρίκια) κι αν αυτό αποτελεί ένα κριτήριο για την μείωση ή την αύξηση των αδέσποτων ζώων. Ο ίδιος απαντά:
«Δουλεύουμε συνέχεια και καθημερινά περνάμε ενώτια. Το πώς αυξάνονται αυτά ξαφνικά είναι ένα μεγάλο ερώτημα και αυτό είναι και ένα θέμα, μια αδυναμία, γιατί ο Δήμος μας δεν έχει δημοτική αστυνομία, έχει περάσει η αρμοδιότητα ελέγχου των δεσποζόμενων ζώων καθαρά στην αστυνομία. Δηλαδή εάν τα δεσποζόμενα ζώα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις, αν είναι στειρωμένα, αποπαρασιτομένα, σύμφωνα με την καινούργια νομοθεσία υποχρεωτικά. Αυτό όμως εμείς από την στιγμή που δεν έχουμε τον ελεγκτικό μηχανισμό, δηλαδή την δημοτική αστυνομία, έχει περάσει στην αστυνομία. Εμείς όμως εκεί δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Μπορούμε να το συζητήσουμε, μπορούμε να το πούμε, δεν μπορούμε όμως να το υποχρεώσουμε σε κάποιον».
