Η νέα εκλεγμένη αντιπρύτανης μιλά αποκλειστικά στην «Θ»
Με έντονο «άρωμα» γυναίκας στις αντιπρυτανείες του ΔΠΘ
Την νέα Αντιπρύτανη, Καθηγήτρια του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Δ.Π.Θ. κ. Μαρία Μιχαλοπούλου, φιλοξενεί σήμερα η «Θ», η οποία μαζί με την Καθηγήτρια του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ. κ. Ζωή Γαβριηλίδου δίνουν έντονο «άρωμα» γυναίκας στην νέα σύνθεση της διοίκησης του ΔΠΘ, μετά και τις πρυτανικές εκλογές.
Η ίδια μιλά, τόσο για αυτό το «άρωμα» που θα έχουν από 1η Σεπτεμβρίου οι Πρυτανικές Αρχές, όσο και για το πριν, το τώρα και το μετά, στο «ταλανισμένο» Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
«ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΥΨΙΣΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ»
Ειδικότερα η κ. Μιχαλοπούλου αναφέρει στην «Θ» ότι «δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει γυναίκα ως Αντιπρύτανης. Στις προηγούμενες Πρυτανικές Αρχές, υπήρχε η Καθηγήτρια του Τμήματος Ιατρικής η οποία είχε ορισθεί αναπληρώτρια πρύτανη και ήταν υπεύθυνη για τα ακαδημαϊκά θέματα. Απλά αυτήν την στιγμή, με δεδομένο το νέο νομικό πλαίσιο όπου έχουμε μονοσταυρία και έτσι και ο πρύτανης εκλέγεται από διαφορετική κάλπη από τους αντιπρυτάνεις, αλλά και οι αντιπρυτάνεις εκλέγονται με μοναδικό σταυρό, είχαμε για πρώτη φορά, τρεις υποψηφιότητες γυναικών εκ των οποίων εκλέχθηκαν τελικά οι δύο. Αυτό είναι κάτι νέο. Το ότι στους εννέα υποψηφίους, ήταν τρεις οι γυναίκες και τελικά εκλέχθηκαν η κ. Γαβριηλίδου (δεύτερη σε σειρά) και εγώ (τρίτη σε σειρά). Αυτό για εμένα δείχνει μια δυναμική όσον αφορά την συμμετοχή των γυναικών σε αυτά τα ύψιστα αξιώματα. Όχι βέβαια στο πρώτο αξίωμα, αυτό του πρύτανη, αλλά στο αμέσως προηγούμενο, στην θέση του αντιπρύτανη και είναι σημαντικό. Γενικότερα έχουμε αντιπροσώπευση στο ΔΠΘ, γιατί αρκετές γυναίκες έχουν υπηρετήσει το πανεπιστήμιο, από τις θέσεις των προέδρων των τμημάτων ή ως κοσμήτορες και γενικότερα και σε διάφορες άλλες θέσεις ευθύνης. Θέσεις που θέλουν πολύ δουλειά, μεγάλη αφοσίωση και φέρουν μεγάλη ευθύνη».
«ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ»
Αναφορικά με το πριν, το μετά και τις επόμενες ημέρες στο ΔΠΘ, η ίδια επισημαίνει ότι «υπάρχει μια συνέχεια στα πράγματα, σε κάθε περίπτωση. Η θητεία των προηγούμενων Πρυτανικών Αρχών, δεν έχει τελειώσει ακόμη. Λήγει στο τέλος του Αυγούστου. Εμείς θα αναλάβουμε από 1/9, οπότε ακόμη το πανεπιστήμιο «τρέχει» με την σύνθεση η οποία προέκυψε από τις προηγούμενες Πρυτανικές Αρχές. Πιστεύω ότι έγινε μια προσπάθεια, μετά από τις μεγάλες αναταράξεις που είχαμε και μετά την απομάκρυνση του εκλεγμένου Πρύτανη κ. Αθανάσιο Καραμπίνη. Φτάσαμε περίπου ένα χρόνο μετά από αυτό, σε πιο ήρεμες καταστάσεις αυτήν την στιγμή κατά την γνώμη μου. Είχαμε την δυνατότητα να ολοκληρωθεί όλη η εκλογική διαδικασία, με πολύ μεγάλη συμμετοχή από τα μέλη ΔΕΠ και αυτό ήταν κάτι καθοριστικό για εμένα και χωρίς να υπάρξουν προβλήματα. Αυτό είναι θετικό και αυτό είναι το κομμάτι που νομίζω ότι δίνει σε όλους μας μια αισιοδοξία για το πώς μπορούμε να μπούμε από 1/9 σε μια καινούρια διοίκηση. Τα προβλήματα που υπήρξαν στο παρελθόν για εμένα καταδεικνύουν την ανάγκη για μια διαφορετική διοίκηση και διαχείριση του ανθρώπινου, του έμψυχου δυναμικού του πανεπιστημίου, ώστε να υπάρξει ένα περιβάλλον ακαδημαϊκό, το οποίο θα επιτρέψει σε όλους μας να κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε και μας επιτρέπουν οι τρέχουσες συνθήκες οι οποίες είναι πολύ απαιτητικές και δύσκολες τόσο από πλευράς οικονομικής, όσο και από πλευράς νομικών πλαισίων που αλλάζουν και εφαρμόζονται σε αρκετές περιπτώσεις και δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την ιδιαιτερότητα των Ανωτάτων Ιδρυμάτων και κυρίως για εμάς που βρισκόμαστε σε μια ακριτική περιοχή».
«ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ…ΦΑΚΟ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΘΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ»
Τέλος αναφορικά με τα σχόλια για το ΔΠΘ περί «κλειστού club» και «κλειστής διοίκησης» που δίνουν και παίρνουν η κ. Μιχαλοπούλου σημειώνει με έμφαση ότι «δεν ξέρω και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω αν ήταν ένα «κλειστό club» γιατί τα όργανα υπήρχαν και λειτουργούσαν και υπάρχουν και λειτουργούν. Υπάρχουν πολλά καλά πράγματα που γίνονται στο πανεπιστήμιο και γίνονταν φυσικά όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο το ενδιαφέρον ή η δημοσιότητα, πήγαινε στα πιο «δύσκολα» και αρνητικά σημεία. Αυτό ήταν για εμάς μια πρόκληση (και για εμένα θα παραμείνει σημαντική) να στρέψουμε τον «φακό» πάνω μας αλλά για θετικά πράγματα. Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο μόνο με τον «φακό» και με το που θα στραφεί, αλλά με εμάς τους ίδιους και το τι θα κάνουμε. Προσωπικά διακρίνω ότι όλοι όσοι συμμετέχουν στο νέο σχήμα, έχουν την διάθεση αλλά και την ικανότητα να δουλέψουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Διαισθάνομαι (και επειδή γνωρίζω τους συναδέλφους, αφού έχουμε συνεργαστεί και μέσα στα όργανα και για διάφορες υποθέσεις και περιπτώσεις) ότι έχουν και την ικανότητα και την διάθεση για μια τέτοια εξέλιξη και για ένα τέτοιο «αύριο» για το ΔΠΘ, το οποίο δεν είναι υπόθεση ενός, δύο, τριών ή πέντε ανθρώπων (αν μιλάμε για τις πρυτανικές αρχές), αλλά υπόθεση όλων μας. Ακόμη και της τοπικής κοινωνίας, είτε μιλάμε για τους κοινωνικούς εταίρους μας (οργανωμένους φορείς που δραστηριοποιούνται στην Θράκη) είτε μιλάμε για τους απλούς πολίτες και το πώς βλέπουν το πανεπιστήμιο, που για εμένα παραμένει ο μεγαλύτερος άξονας ανάπτυξης της περιοχή μας».
