Μακριά από μένα η… «ανθρωποφαγία»!
Με αφορμή την καταδίκη ενός Ξανθιώτη γιατρού για… θώπευση νεαρής κοπέλας στα πλαίσια εξέτασής της στο ιατρείο του, πρώτον, δεν θα αναφερθώ σε όνομα, ούτε σε ειδικότητα, ούτε σε καταγωγή, γιατί η απόφαση είναι πρωτόδικη και ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση και άρα θα περιμένουμε πριν τον «παραδώσουμε» στην κοινωνία ως ένοχο για το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται. Την ίδια στιγμή ακούγονται και άλλα ονόματα «επίορκων» γιατρών, που ξεφεύγουν από τα «όρια» μιας εξέτασης και απλώνουν τα χέρια τους περισσότερο από το προβλεπόμενο… Μακριά από εμένα όμως η «ανθρωποφαγία»… Χωρίς να αμφισβητώ ωστόσο το ενδεχόμενο της ενοχής, θέλω να επιστήσω την προσοχή και συγχρόνως να ενημερώσω τους συμπολίτες μου, να μην βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα γιατί μετά τα τελευταία τραγικά περιστατικά που συνέβησαν με παιδοβιασμούς και βιασμούς γενικότερα, έχουν ερεθιστεί πολλοί αρρωστημένοι εγκέφαλοι και μπαίνουν στην διαδικασία να καταγγείλουν ανθρώπους τους οποίους απλά δεν γουστάρουν (άνδρες ή γυναίκες).
Χρησιμοποιούν με δόλο την… «περιρρέουσα ατμόσφαιρα»
Κάποιοι μάλιστα στέλνουν και απειλητικά mail σε συμπολίτες μας, ότι δήθεν εμπλέκονται σε περιπτώσεις παιδεραστίας για να τους τρομοκρατήσουν και να τους απειλήσουν, χρησιμοποιώντας μάλιστα ψεύτικά mail! Τέτοιες περιπτώσεις έχουν ήδη καταγγελθεί στο Τμήμα Ασφάλειας Ξάνθης και ήδη ερευνούνται… Είναι πολύ εύκολο πλέον να πει κάποιος ότι ο τάδε με βίασε ή με θώπευσε όταν ήμουν ανήλικη και αυτό από μόνο του δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επισύρει την σύλληψη του υποτιθέμενου δράστη και την διαπόμπευσή του στην κοινωνία. Και για να μην παρεξηγηθώ φυσικά όπου υπάρχει αποδεδειγμένα μια τέτοια πράξη ο «πέλεκυς» της δικαιοσύνης θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από βαρύς. Ας μη τα βάζουμε όμως όλα και όλους στο ίδιο τσουβάλι, γιατί τότε θα μιλάμε για «κανιβαλισμό» και όχι για απόδοση δικαιοσύνης…
Όλοι (μας) φταίμε…
Ένα από τα θέματα που με ανησυχεί ως γονιό (και ως παππού), είναι η έξαρση της παιδικής εγκληματικότητας όπου σχεδόν καθημερινά πληροφορούμαστε και για ένα νέο επεισόδιο και μάλιστα μέσα σε σχολεία! Δεν μπορούμε να λέμε πάντοτε ότι φταίει η «κοινωνία» ή φταίει η κυβέρνηση ή φταίει το «σύστημα»… Ας αναλογιστούμε κι ας αναλάβουμε όλοι μας την ευθύνη που μας αναλογεί. Κατά την άποψή μου φταίει πρωτίστως η ίδια η οικογένεια και εν συνεχεία όλοι οι υπόλοιποι (σύστημα παιδείας, κοινωνία κλπ). Το χειρότερο όλων είναι ότι κάποιοι βλέποντας τα παιδιά αυτά ως αυριανούς… ψηφοφόρους, τα εμφανίζουν συνήθως ως θύματα μιας παλιοκατάστασης και ως αδικημένους από το πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, τα φανατίζουν και εμμέσως οπλίζουν τα χέρια τους με διάφορους τρόπους… Με αποτέλεσμα αρκετά από αυτά τα ανήλικα βλαστάρια, να μπερδεύουν την έννοιες όπως για παράδειγμα την έννοια της ελευθερίας και την δημοκρατίας με την έννοια της ασυδοσίας και του «κάνω ότι γουστάρω» και… καταστρέφω ότι γουστάρω. Και είναι γεγονός ότι αυτή την τοξικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στις εύπλαστες ψυχές αυτών των παιδιών την ενσπείρουν οι γνωστές πολιτικές δυνάμεις που… όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν!
Αρκεί να αναλάβουν όλοι την ευθύνη που τους αναλογεί…
Σήμερα επιλέγω να ασχοληθώ στη στήλη αμιγώς με θέματα κοινωνικού περιεχομένου, γιατί πιστεύω ότι ασχολούμαστε με όλα τα υπόλοιπα και αφήνουμε ανέγγιχτα και ασχολίαστα τα σημαντικότερα ίσως πράγματα που αφορούν στην οικογένεια. Με δεδομένο ότι «εκεί έξω» έχουν αυξηθεί οι πονηροί και οι επικίνδυνοι, σαφώς και είναι ευθύνη της οικογένειας να εφοδιάσει τα παιδιά με τα απαραίτητα για να αντιμετωπίσουν τις «κακοτοπιές» και συγχρόνως ευθύνη της πολιτείας να τα προστατεύσει… Καθημερινά πλέον τα φαινόμενα βιασμών και –όπως έγραψα και προχθές- αντί όλα αυτά να δημιουργήσουν αναστολές στους εν δυνάμει δράστες, αντιθέτως τους προκαλούν περισσότερο! Παράδειγμα η προχθεσινή απόπειρα βιασμού με σωματική κακοποίηση 20χρονης κοπέλας από Αλβανό λίγες ημέρες μετά την παράδοση στην αστυνομία ενός άλλου Αλβανού που βίασε άλλες ανυποψίαστες κοπέλες στην Αθήνα (αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι όλοι οι Αλβανοί είναι κακοποιά στοιχεία, για να εξηγιόμαστε)! Αν αναλάβει λοιπόν ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν, τότε και μόνον τότε θα βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Κακά τα ψέματα…
