Μιλάνε στην «Θ» ο Μητροπολίτης Μαρωνείας, ο πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής και ο πρ. Δήμαρχος
Αύριο Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2025, συμπληρώνονται 30 χρόνια της αρχιερατικής παρουσίας και προσφοράς του Μητροπολίτη μας στην Ξάνθη. Ήταν την ίδια ημέρα του 1995, όταν πλήθος Ξανθιωτών τον υποδέχθηκε –λίγες ημέρες μετά την ενθρόνισή του- στην κεντρική πλατεία της πόλης, για να φωνάξουν για ακόμη μία φορά το «ΑΞΙΟΣ»!
Κληθείς να συνεχίσει το έργο του προκατόχου του Μακαριστού Αντωνίου, μιας ξεχωριστής ηγετικής «μορφής» της εκκλησίας, ο νεοφώτιστος Πανελεήμων κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με πλειάδα έργων και με πανταχού παρουσίες ακούραστος και γενναιόδωρος;…
Η «Θ» θέλησε να κάνει αυτό το μικρό «αφιέρωμα» ως ελάχιστο δείγμα εκτίμησης, προσκαλώντας τρία (3) από τα πιο σημαντικά πρόσωπα, που πρωταγωνίστησαν εκείνες τις ημέρες στο σημαντικό γεγονός. Το πνευματικό του παιδί, Πρωτοσύγκελο της Ι. Μητρόπολης Ξάνθης και Περιθεωρίου και μετέπειτα Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμωνα, τον τότε Αντιπρόεδρο της Βουλής και βουλευτή Ξάνθης Παν. Σγουρίδη και τον τότε Αντιδήμαρχο (εκλειπόντος του Δημάρχου Φ. Αμοιρίδη) και εν συνεχεία Δημάρχου Ξάνθης Μαν. Τσέπελη.
«Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΕΓΙΝΕ «ΕΝΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ»
Αναλυτικότερα, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μαρωνείας κ. Παντελεήμων, ανέφερε τα εξής:
«Συμμετέχω και εγώ σε αυτούς τους εορτασμούς της τριακονταετίας του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος, ο οποίος είναι πνευματικός μου, είναι γέροντάς μου και πρέπει να σας πω ότι συνδέθηκα μαζί του από την νηπιακή μου ηλικία, γιατί είναι ο ιερεύς που με βάπτισε στην κολυμβήθρα. Και μάλιστα μου έδωσε το κοσμικό μου όνομα και όταν ήρθε η ώρα και έγινα κληρικός, ήταν ο ίδιος που με μετονόμασε – ως μοναχό – και μου έκανε την τιμή να μου δώσει το δικό του όνομα. Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, όπως τον γνωρίζει ο Ξανθιώτικος λαός εδώ και τριάντα χρόνια, είναι ένας άνθρωπος που ήρθε και έγινε «ένα» με τον τόπο. Και μάλιστα διηκόνησε εξ όλης ψυχής και καρδίας την Ξάνθη και την Μητρόπολη. Βέβαια, όπως γνωρίζετε, η πρώτη του επαφή με την Ξάνθη, δεν ήταν ως Μητροπολίτης. Ήρθε και υπηρέτησε σε μια μονάδα του Πυροβολικού και βέβαια, αφού προχώρησε στην ζωή του, κατεστάθη Μητροπολίτης το 1995 και μάλιστα – επαναλαμβάνω – έγινε «ένα» με τους ανθρώπους και με τον τόπο. Κάποτε ρώτησαν έναν Επίσκοπο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο: «Πως αγαπάτε το Πατριαρχείο και ζείτε εδώ με κινδύνους;» και είπε: «Έχουμε γίνει «ένα» με τα ντουβάρια». Θα μπορούσα να πω ότι αυτό ισχύει και για τον Μητροπολίτη Ξάνθης. Ότι έγινε «ένα» με τους ανθρώπους, με τα ντουβάρια, με τα χώματα. Και βεβαίως βλέπετε ότι η διακονία του, όλα αυτά τα χρόνια – και η πνευματική και η ποιμαντική – η ανέγερση των ναών, του ιδρύματος, της χειροτονίας τόσων κληρικών, είναι αξιοζήλευτη θα λέγαμε. Και επίσης απέφερε καρπούς και από αυτούς που βλέπουμε και από αυτούς που δεν βλέπουμε. Και πνευματικούς καρπούς, αλλά και άλλους, μέσα από τα έργα του και από την διακονία του. Για όλα αυτά βέβαια, εμείς συνδεθήκαμε μαζί του πνευματικά. Προσωπικά για εμένα που σας μιλώ, ήταν πνευματικός μου, με καθοδήγησε, με συμβούλευσε, μου μίλησε πολλές φορές περισσότερο με το ήθος του, παρά με τα λόγια του. Και βέβαια θα έλεγα την εις Επίσκοπον εκλογή μου, την οφείλω σε εκείνον, γιατί έτσι τότε η Ιεραρχία και η πρόνοια Του Θεού έκριναν – υπηρετώντας στην Ξάνθη – όταν κενώθηκε η Μητρόπολη Μαρωνείας, να διακονήσει ένας άνθρωπος σε αυτήν που να έχει μια σχέση με την Θράκη και με την περιοχή. Εγώ βέβαια, γυρνώ «πίσω» 30 χρόνια, όταν ήρθαμε μαζί του. Χειροτονήθηκα 26 ετών νέος και μου έκανε την τιμή να με έχει στενό του συνεργάτη, να γίνω Πρωτοσύγγελος στην Μητρόπολη και να αφουγκραστώ τις αγωνίες του, να μένω μαζί του, στην οδό Φιλίππου στην αρχή και μετά στο Επισκοπείο. Όλα αυτά που σας αναφέρω, δεν τα διάβασα, δεν τα άκουσα, αλλά τα είδα. Ο εωρακώς μεμαρτύρηκε. Ας μου επιτραπεί να τον ευχαριστήσω από αυτήν την θέση και μέσα από την εφημερίδα σας, για όσα έκανε πρωτίστως για την Μητρόπολη και για τους ανθρώπους της, αλλά και για όσα έκανε και για εμένα προσωπικά και να ευχηθώ ο Θεός να του δίνει χρόνια. Γιατί, με την ζωή του, με την παρουσία του, κοσμεί και την Ιεραρχία της Εκκλησίας, αλλά και την Μητρόπολη Ξάνθης».
«ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΣΥΝΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΟΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ»
Από την πλευρά του ο κ. Σγουρίδης, επισήμανε ότι «το κενό που δημιούργησε η κοίμηση του Μακαριστού Αντωνίου ήταν ευλογία για τον Νομό Ξάνθης, αλλά και για την Θράκη, που καλύφθηκε από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Παντελεήμονα.
Ιεράρχης συνετός και πράος σε μια ευαίσθητη περιοχή ισορρόπησε ανάμεσα σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους χωρίς να αποστεί από τους διεκδικητικούς αγώνες του θρακιώτικου λαού, για την ακριτική μας περιοχή.
Αξιοποίησε με μαεστρία τους ευρωπαϊκούς, κρατικούς και ιδιωτικούς πόρους για να ανακαινίσει τα Μοναστήρια μας, τον Μητροπολιτικό και Καθεδρικό Ναό, ενώ ίδρυσε και στέγη για τους απόμαχους της ζωής συμπατριώτες μας.
Επι των ημερών του, ανεγέρθηκαν νέοι Ναοί και ανακαινίσθηκαν παλαιοί. Συντηρήθηκε η παιδική κατασκήνωση της Εκκλησίας, το Τραπέζι της Αγάπης και εξασφαλίσθηκε μια εκκλησιαστική ενίσχυση για τις τρίτεκνες οικογένειες της Θράκης.
Χειροτονήθηκαν νέοι κληρικοί και προωθήθηκαν με επιτυχία νέοι Μητροπολίτες.
Ο Θεός να του δίνει υγεία, γιατί έχει πολλά ακόμη να προσφέρει».
«Ο ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ ΑΥΤΟΣ, ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ»
Τέλος, από την δική του πλευρά, ο κ. Τσέπελης, υπογράμμισε ότι «Νομίζω ότι ήταν από τις καλύτερες επιλογές να έχουμε τον Σεβασμιότατο εδώ, στην πόλη μας, όλα αυτά τα χρόνια. Συνεργαστήκαμε άψογα σε όλα τα επίπεδα, για τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Του εύχομαι υγεία και να συνεχίσει το μεγάλο έργο του, σε όλα τα επίπεδα. Σε θρησκευτικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, γιατί πραγματικά στήριξε όλη την τοπική κοινωνία, όλα αυτά τα χρόνια. Αναφέρομαι στο Γηροκομείο, στο Τραπέζι της Αγάπης, στο Κοινωνικό Ιατρείο και Φαρμακείο της Ι.Μ. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ξεχώρισε ποτέ θρησκείες. Έλεγε πάντα ότι όλοι είναι άνθρωποι του Θεού και πρέπει να τους υποστηρίξουμε. Και αυτό το «πέρασε» και σε εμάς, με αγάπη και σεβασμό. Σε καθημερινή βάση, ο Σεβασμιότατος έδινε λύσεις σε συμπολίτες μας, ανάλογα με τις ανάγκες τους και όλα αυτά χωρίς τυμπανοκρουσίες και δημοσιότητα. Δουλεύοντας και προσφέροντας αθόρυβα και διαφυλάσσοντας την προσωπικότητα του κάθε συνδημότη μας. Νομίζω ότι ο Ποιμενάρχης αυτός, ήταν η καλύτερη επιλογή για τον τόπο μας. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω ιδιαίτερα και εγώ προσωπικά, για την άριστη συνεργασία μας, όλα αυτά τα χρόνια, που εκπροσωπούσα – από το εκάστοτε μετερίζι – τον Δήμο».
