Πορεία διαμαρτυρίας και… συναυλία από τους μαθητές με σύνθημα…
Λ. Δαμιανάκη, Ν. Καρκάνης και Π. Κορέτση μιλούν στην «Θ» για τα αιτήματα των παιδιών και το «κτιριακό»
Πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της πόλης, με κεντρικό σύνθημα «δεν είναι αυτές συνθήκες να κάνουμε το μάθημα μέσα σε αποθήκες» και… μουσική συναυλία στην κεντρική πλατεία, πραγματοποίησαν χθες το πρωί, οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης με την υποστήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, στο πλαίσιο της πανελλήνιας διαμαρτυρίας Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων με σκοπό την ανάδειξη των προβλημάτων τους και την απαίτηση να λυθούν άμεσα χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Επιγραμματικά τα αιτήματα των μαθητών αφορούν στην επίσπευση των διαδικασιών ανέγερσης κτιρίου για το Μουσικό Σχολείο Ξάνθης τηρώντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την λειτουργία ενός μουσικού σχολείου, μιας και το Σχολείο λειτουργεί από το 1997, φιλοξενούμενο σε άλλες εγκαταστάσεις, σίτιση των μαθητών από την αρχή του χρόνου χωρίς καθυστερήσεις, εκπόνηση μουσικών εγχειριδίων και δωρεάν διανομή τους, ενεργοποίηση των ΥΑ Γ2/7323/08-12-1997 και ΥΑ Γ2/7324/08-12-1997 σχετικά με την χορήγηση πιστοποίησης των σπουδών μας και μουσικής ειδικότητας στους αποφοίτους Μουσικών Σχολείων κατόπιν εξετάσεων, άμεση κάλυψη των κενών σε καθηγητές μουσικών μαθημάτων. Έγκαιρη τοποθέτησή τους με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, ειδική επιχορήγηση των Μουσικών Σχολείων, δημιουργία τμήματος για την καλλιτεχνική-μουσική εκπαίδευση στο Υπουργείο Παιδείας καθώς και επαναφορά των Μουσικών Αγώνων και ποσοστό μοριοδότησης, όπως γίνεται και με τα αθλήματα, για την εισαγωγή σε μουσικές σχολές.
Για όλα τα παραπάνω μίλησαν στην «Θ» η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου κ. Λία Δαμιανάκη καθώς και δύο μαθητές – μέλη του 15μελούς συμβουλίου του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης και συγκεκριμένα οι Νικόλαος Καρκάνης και Πολυξένη Κορέτση.
Λ. ΔΑΜΙΑΝΑΚΗ: «ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΛΥΣΗ…»
Ειδικότερα η κ. Δαμιανάκη ανέφερε ότι «σήμερα οι μαθήτριες και οι μαθητές του μουσικού σχολείου συμμετέχουν σε πανελλήνια κινητοποίηση που γίνεται από όλα τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία της χώρας για να δηλώσουν άλλη μια φορά τα προβλήματα που δυστυχώς δεν βρίσκουν λύση. Εμείς σαν Σύλλογος Γονέων στεκόμαστε δίπλα τους και στηρίζουμε τα παιδιά όπως και η Πανελλήνια Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων. Όσον αφορά στο κτιριακό, ξέρετε ότι έχουν γίνει πολλοί αγώνες. Η τελευταία ενημέρωση που έχουμε είναι ότι το θέμα βρίσκεται στο Υπουργείο Παιδείας. Αναμένουμε την πολύτιμη υπογραφή της υπουργού για να προχωρήσουμε μετά στις διαδικασίες που και αυτές έχουν να πάρουν τον χρόνο τους. Μέχρι τότε τα παιδιά, κάνουν μάθημα σε συνθήκες που δεν μας τιμούν. Κάνουν μαθήματα μέσα σε αποθήκες, τρώνε σε καφενείο κ.α»
Ν. ΚΑΡΚΑΝΗΣ: «ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ…ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟΙ»
«Η κινητοποίηση αυτή γίνεται μαζί με όλα τα υπόλοιπα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία της Ελλάδος γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Αντιμετωπίζεται σε όλα τα σχολεία. Απευθυνόμαστε κυρίως στο κράτος προκειμένου να μας παρέχει λύσεις. Τα αιτήματά μας ποικίλουν και ξεκινούν από το κτιριακό πρόβλημα του σχολείου το οποίο είναι πολύ μεγάλο, καθώς δεν έχουμε χώρο για να γίνονται τα μουσικά μαθήματα και γενικότερα όμως τα μαθήματα. Υπάρχουν κιθαρίστες που κάνουν μάθημα στις αποθήκες οργάνων και οι τάξεις χωρίζονται με γυψοσανίδες στο σχολείο. Είναι πολύ βασικά προβλήματα» ανέφερε από την δική του πλευρά ο Νικόλαος Καρκάνης, τονίζοντας παράλληλα ότι «ζητάμε επίσης να έρχονται καθηγητές μουσικής, καθώς δεν τους στέλνουν σε σχολεία ενώ υπάρχει διαθεσιμότητα. Επίσης ζητάμε και κάποια αυτονόητα πράγματα, όπως για παράδειγμα να έχουμε δωρεάν μουσικά βιβλία κλπ καθώς τα παιδιά είτε αναγκάζονται να αγοράζουν βιβλία ή ακόμη χειρότερα να συνεχίζουμε να βγάζουμε φωτοτυπίες για το κάθε μάθημα, κάτι που επιβαρύνει και το σχολείο αλλά και το περιβάλλον. Αισθανόμαστε λίγο παραμελημένοι. Παρόλες τις συνθήκες καταφέρνουμε να ανταπεξέλθουμε στα μαθήματά μας, καταφέρνουμε να «βγάζουμε» εκδηλώσεις. Θεωρούμε πως για όλο αυτό που κάνουμε με τις εκδηλώσεις μας που αφορούν και στην τοπική κοινωνία, θα έπρεπε να έχουμε μια κάποια παραπάνω αναγνώριση. Προφανώς (όπως ακούγεται άλλωστε) δεν παίρνουμε και κανένα πτυχίο για τις μουσικές μας γνώσεις».
«ΑΘΛΙΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ Ή ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ»
«Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται το μάθημα είναι άθλιες (ας μου επιτραπεί η έκφραση). Κάνουμε μαθήματα μέσα σε αποθήκες, τρώμε μέσα σε έναν χώρο που είναι πολύ μικρός και δεν χωράμε, με αποτέλεσμα αν γίνεται και φασαρία. Οι τοίχοι χωρίζονται με γυψοσανίδες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ηχομόνωση και έτσι όταν τα παιδιά, ως μαθητές τις Γ’ Λυκείου κάνουν μαθήματα κατεύθυνσης, μπορούν να ακούσουν τις πρόβες των παιδιών που κάνουν τα άλλα παιδιά από πού μακριά» υπογράμμισε από την δική της πλευρά η Πολυξένη Κορέτση, τονίζοντας παράλληλα ότι «το μουσικό σχολείο βρίσκεται στην «εντατική». Δεν έχουμε μουσικούς και όταν έρχονται, έρχονται στην μέση της χρονιάς ή και πολύ αργότερα, με αποτέλεσμα τα παιδιά να χάνουν μαθήματα και να μένουν «πίσω». Έτσι πολλές φορές δεν μπορούν να αποδώσουν όσο θα ήθελαν και τα ίδια στο σχολείο, παίζοντας κάποιο όργανο. Σαν μαθητές, προφανώς και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για όλα τα παραπάνω, όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους γονείς μας, οι οποίοι μας βοηθούν. Θέλουμε να τους αποδείξουμε ότι καλώς και μας βοηθούν και ότι και εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τι περνά από το χέρι μας για καλύτερες συνθήκες στο σχολείο».
