Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Μέ τήν ἑορτή τῆς Συνάξεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, πού σήμερα ἐπιτελοῦμε, φθάνουμε στό τέλος τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Στό διάστημα αὐτῶν τῶν ἁγίων ἡμερῶν ἡ Ἐκκλησία μᾶς κάλεσε νά ‘’διέλθουμε ἕως Βηθλεέμ’’, καί νά ἀντικρύσουμε μαζί μέ τούς μάγους καί τούς ποιμένες τόν Σαρκωθέντα καί Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο.
Τήν ὄγδοη ἡμέρα μετά τήν Γέννησή Του γιορτάσαμε τήν κατά Σάρκα Ἁγία Περιτομή τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀπόδειξη τῆς τέλειας ἐνσαρκώσεώς Του, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ ψηλάφηση τοῦ Θωμά ὀκτώ μέρες μετά τήν Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τήν ἁπτή βεβαίωση τῆς Ἀναστάσεώς Του. Τήν ἴδια αὐτή ἡμέρα γιορτάσαμε καί τήν μνήμη τοῦ Οὐρανοφάντορος Ἀστέρα τῆς Καππαδοκίας, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Οἱ δύο αὐτές γιορτές μᾶς εἰσάγουν καί στό νέο ἔτος 2018, τήν ἔκβαση τοῦ ὁποίου μέ ἐλπίδα καί πίστη ἀναθέτουμε στόν Θεό.
Αὐτή ἡ ἐλπίδα στόν Θεό γίνεται βεβαιότητα μέ τήν χθεσινή ἑορτή τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, τήν ὁποία ὁ λαός ὀνομάζει Φῶτα, ἀφοῦ βαπτιζομένου τοῦ Κυρίου ἐν Ἰορδάνη ‘’ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις’’, φωτίζουσα ὅλη τήν κτίση.
Σήμερα, στά μεθέορτα τῆς ἑορτῆς, τιμοῦμε τόν Τίμιο Πρόδρομο καί Βαπτιστή τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ἐν Ἰορδάνῃ. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, κατά τήν ἱερή ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ «φιλέρημος τρυγών», «τῆς μετανοίας ὁ κῆρυξ», ὁ «λύχνος τοῦ Φωτός», ἡ «Φωνή τοῦ Λόγου». Τί θά εἶχε ἄραγε νά πεῖ σέ ἐμᾶς ἡ φωνή τοῦ Προδρόμου, σήμερα, πού κλείνει τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο;
Σίγουρα θά εἶχε νά κάνει ἕναν δύσκολο καί μᾶλλον ἀρνητικό ἀπολογισμό. Ἰδιαίτερα μάλιστα γιά ἐμᾶς, τούς χριστιανούς τῆς Ξάνθης, οἱ ὁποῖοι τόν ἔχουμε καί Πολιοῦχο, θά ἦταν ἀρκετά καυστικός, ἀφοῦ, ὡς ἀσκητής καί Προφήτης, δέν ἤξερε νά μασάει τά λόγια του, ἀλλά κήρυττε πάντα τήν ἀλήθεια, γιά τήν ὁποία καί ἐτμήθη τήν κεφαλή!
Οἱ ἀλήθειες, λοιπόν, πού θά μᾶς ἔλεγε εἶναι πικρές, ἀλλά ὀφείλουμε νά τίς ἀκούσουμε μέ προσοχή, ὥστε νά μήν ἀγγίξουν ἁπλά τήν ἀκοή μας, ἀλλά νά εἰσέλθουν στά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας.
Κατά πρῶτον θά μᾶς ἐγκαλοῦσε γιά τήν ὑποκρισία μας νά γιορτάζουμε οἱ περισσότεροι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Τά δικά μας Χριστούγεννα, ἔστω κι ἄν λεγόμαστε Χριστιανοί, δέν ἦταν Χριστούγεννα Ἐκκλησιαστικά. Ἦταν ἁπλά μία χειμωνιάτικη τεχνητή γιορταστική ἀτμόσφαιρα, μπᾶς καί ἀναθερμανθεῖ ἡ ἐμπορική κίνηση. Ἦταν μία ἀκόμη ἀφορμή γιά γλέντι, ξενύχτι καί «ρεβεγιόν», ἀκριβῶς τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς. Σέ ἄλλες ἐποχές, ὄχι πολύ παλιά, τήν ἴδια αὐτή ὥρα οἱ πατεράδες καί οἱ παπποῦδες μᾶς νήστευαν, θυμιάτιζαν τό σπίτι, ἔπεφταν ἀπό νωρίς γιά ὕπνο, ὥστε πρίν ἀκόμα ξημερώσει νά εἶναι στήν Ἐκκλησιά τήν ὁλόφωτη, καί μετά τήν Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία ἔστρωναν τό γιορτινό τραπέζι. Ἐμεῖς σήμερα μέ τό γλέντι καί τήν διασκέδαση τῆς Παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων σκοτώνουμε τήν γιορτή καί ἀποτυγχάνουμε νά συναντήσουμε τόν Χριστό. Ὅμως τά Χριστούγεννα χωρίς τῶν Χριστό γίνονται ἁπλά ἕνα γλέντι, πού στό τέλος ἀφήνει ὄχι χαρά, ἀλλά θλίψη, πού στήν ἐποχή μᾶς ἔχει γίνει κατάθλιψη ἀφοῦ στήν ἐποχή μας, ἔχοντας περιορίσει τήν χαρά μόνο στό ἐπίπεδο τῆς αἰσθησιακῆς ἀπόλαυσης, δέν μποροῦμε νά χαροῦμε ἀληθινά. Ἡ Ἐκκλησία αὐτή τήν ἀληθινή χαρά θέλει νά ἀναδείξει, πού εἶναι πάνω ἀπό τήν ἀπόλαυση, πού ξεπερνᾶ τήν ἱκανοποίηση καί πού πραγματοποιεῖται μόνο στό χῶρο τῶν ἀληθινῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων.
Θά μᾶς τόνιζε ἀκόμη ὁ Τίμιος Πρόδρομος, τήν ἀνάγκη γιά μετάνοια, γιά ἀλλαγή δηλαδή καί διόρθωση τοῦ νοῦ καί τῆς νοοτροπίας μας. Θά μᾶς καλοῦσε ἀκόμη καί σήμερα, πού τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο κλείνει, νά νοιώσουμε πῶς οἱ ἡμέρες αὐτές ἦταν γιά ἐμᾶς μία χαμένη εὐκαιρία νά ἀνακαλύψουμε τήν σημασία τοῦ Γεγονότος τῆς Ἐνσάρκωσης τοῦ Κυρίου, γιά τή δική μας ζωή καί χαρά.
Μέ αὐτή τήν αἴσθηση τῆς ἀπώλειας τῆς μίας καί μοναδικῆς δυνατότητας ζωῆς, πού ἀπορρέει ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο, μποροῦμε νά πορευθοῦμε ὅλο τόν χρόνο, μέ τήν προσδοκία ὅτι τό Ἅγιο Δωδεκαήμερό τοῦ νέου ἔτους 2018 θά ἔχουμε ἐκεῖνο τόν μετανοημένο καί καθαρό νοῦ, ὥστε νά γιορτάσουμε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, στήν ὁλόφωτη λατρεία της, στήν μυστηριακή ἀτμόσφαιρα τῆς Χάριτος, ὅπου ἡ χαρά εἶναι ἄληκτη καί ἀναφαίρετη.
Αὐτά, νομίζω ὅτι θά μᾶς ἔλεγε μέ ἐλεγκτική ἀγάπη ὁ σήμερα τιμώμενος Τίμιος Πρόδρομος, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Ὀφείλουμε ὅλοι νά τόν ἀκούσουμε, ὥστε νά μήν ζήσουμε ἄλλη φορά Χριστούγεννα χωρίς Χριστό καί Φῶτα χωρίς τό Φῶς, ἀλλά φωτισμένοι μέ Φῶτα Ὁλόφωτα ἐλπίδας καί ζωῆς.
Διάπυρος πρός τόν ἐν Ἰορδάνη Βαπτισθέντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
