Ο αντιπρόεδρος του ΕΒΕ Ξάνθης και γνωστός λογιστής Χρ. Παμπουκίδης στη «Θ»
Από τους γνωστούς λογιστές της Ξάνθης, αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου και επί σειρά ετών εκλεγμένος σε επαγγελματικά, αλλά και σε κομματικά όργανα της Ν.Δ., ο γνωστός συμπολίτης μας κος Χρήστος Παμπουκίδης θέλησε να ξεδιπλώσει τις σκέψεις του με αφορμή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε μέσα από την «Θ».
Ο ίδιος αναφέρεται στην σημαντικότητα του μέτρου «μένουμε σπίτι», στους «ήρωες» που συνεχίζουν να εργάζονται ρισκάροντας την υγεία τους για την εξυπηρετήσουν τους συμπολίτες τους, αλλά και στην «επόμενη μέρα» σε ότι αφορά τον ιδιωτικό τομέα και ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αγωνιούν για το μέλλον τους.
Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας.
Ερ: Η απαγόρευση απολύσεων στις επιχειρήσεις που επιδοτούνται με 800 ευρώ οι εργαζόμενοι τους ισχύει για δύο μήνες μετά την λήξη των περιοριστικών μέτρων. Δηλαδή μέχρι το τέλος Ιουνίου. Πιστεύετε λοιπόν ότι αυτό είναι αρκετό για να μην ακολουθήσει σωρεία απολύσεων στη συνέχεια αφού οι περισσότερες επιχειρήσεις θα έχουν σημαντικό οικονομικό πρόβλημα και ενδεχομένως αρκετές από αυτές θα κατεβάσουν ρολά και τι λύσεις προτείνετε;
Απ.: Η ελληνική κυβέρνηση, για την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης πανδημίας, προέβη σε λήψη σειράς μέτρων. Η διαχείριση του όλου θέματος απαιτεί νηφάλια αντιμετώπιση και ψύχραιμες αποφάσεις. Δεν είναι ορατή η διάρκεια της πανδημίας. Ορατές όμως είναι, αντίθετα, οι συνέπειες στο σύνολο της ελληνικής και της παγκόσμιας οικονομίας. Ορατές είναι, επίσης, οι συνέπειες στις επιχειρήσεις, τους εργαζομένους και τις εργασιακές σχέσεις. Επηρεάζεται ήδη, το σύνολο των κατοίκων της χώρας. Ανεξαιρέτως, απαιτούνται νηφάλιες προσεγγίσεις. Ιδίως νηφάλιες αποφάσεις. Σπασμωδικές κινήσεις θα είχαν, κατ’ αναπόδραστη συνέπεια, εξαιρετικά δυσμενείς συνέπειες.
Ένα από αυτά τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση είναι η επιδότηση των εργαζομένων με τα 800 ευρώ από την ημερομηνία αναστολής της σύμβασης μέχρι και την λήξη των περιοριστικών μέτρων. Όπως δήλωσε και ο υπουργός εργασίας, δεν επιτρέπεται καμία απόλυση είτε είναι οικιοθελής αποχώρηση είτε καταγγελία σύμβασης από την πλευρά του εργοδότη. Ένα μέτρο, πυροτέχνημα κατά την προσωπική μου άποψη. Ναι, είναι μια ανάσα για τους εργαζόμενους, αλλά μια ανάσα 45 ημερών. Και μετά τι? Όλες οι επιχειρήσεις, πλήττονται σημαντικά με ότι αυτό συνεπάγεται. Μπορεί κάποιες πληρωμές του δημοσίου να πήγαν πίσω ημερολογιακά, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δε θα μπορεί ο επαγγελματίας να τα πληρώσει τώρα και θα μπορεί να τα πληρώσει σε τρείς μήνες που θα είναι μαζεμένες όλες οι δόσεις μαζί? Και ιδιαίτερα μετά την οικονομική καταστροφή που θα έχει πλήξει την επιχείρηση του η επιδημία του κορονοιού. Οι απολύσεις θα φτάσουν στο αποκορύφωμα τους σε λίγο καιρό και δε το αναφέρω μόνο εγώ αλλά ολόκληροι παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί και αυτό θα γίνει λόγο της δραματικής μείωσης του τζίρου των επιχειρήσεων, αλλά και το κλείσιμο αρκετών από αυτών.
Για να υπάρχει σωστή αντιμετώπιση σε τέτοιου είδους κρίσης, δε φτάνουν μόνο τα μέτρα που πρέπει να παίρνει η εκάστοτε κυβέρνηση. Οφείλουν και οι επιχειρηματίες να είναι προετοιμασμένοι. Να έχουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους, πως όλα για τους ανθρώπους είναι. Κανένας δεν είναι άτρωτος, πόσο οι ίδιες οι επιχείρηση τους. Να μαζεύουν κέρδος, ναι αλλά να μαζεύεις και να βάζεις στην άκρη χρήματα για να αντιμετωπίσεις καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα. Οι επιχειρηματίες οφείλουν να αντιληφθούν πως όταν θυσιάζεις όλα στο βωμό του κέρδους στο τέλος χάνεις. Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα πει ο επιχειρηματίας να μην έχει κέρδος, αν ήταν έτσι ας καθόταν σπίτι του. Ας έχει όσο κέρδος μπορεί, χωρίς όμως να αισχοκερδεί. Αλλά, η περίφημη ανταγωνιστικότητα πρέπει να κερδηθεί εντός των συνόρων της χώρας και όχι εις βάρος των εργαζομένων. Έτρεξαν οι περισσότεροι να επωφεληθούν τους χαμηλούς μισθούς της Ασίας και τα αποτελέσματα μας ξεγύμνωσαν όλους. Πήγε καλά ο τουρισμός στα χρόνια της κρίσης και γίναμε όλοι ξενοδόχοι. Απαιτούνται τομές και θυσίες, δε στέκεται χώρα παρέχοντας μόνο υπηρεσίες. Είναι ξεκάθαρο πως η χώρα πρέπει να μπει άμεσα στην παραγωγή. Παραγωγή πραγματική και καινοτόμα. Εδώ χρειάζεται οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες αλλά και η κυβέρνηση, να κάνουν αυτό που πρέπει. Σίγουρα την επόμενη μέρα πρέπει να βρέξει χρήμα για να θωρακιστούν οι επιχειρήσεις, να ξανασταθούν όρθιες και να δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας. Τώρα όμως, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Μόνο έτσι θα υπάρχει συνέχεια και για τους εργαζόμενους αλλά και για τις επιχειρήσεις.
Ερ.: Ποιες είναι κατά την άποψη σας οι επιπτώσεις στον έμπορο επαγγελματικό κόσμο και στις επιχειρήσεις που παραμένουν κλειστές επί δίμηνο και πως αυτές θα εκφραστούν την επόμενη μέρα.
Απ.: Η επανεκκίνηση και η ανάκαμψη της οικονομίας και των επιχειρήσεων θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πόσο θα διαρκέσει η περίοδος της καραντίνας του κορονοιού. Αν τα μέτρα λήξουν τον Μάιο, τότε η ανάκαμψη πιστεύω πως είναι μικρή μεν, αλλά στο καλύτερο σενάριο θα είναι σταθερή και κάτω από θετικές προυποθέσεις φυσικά. Αν η παράταση επεκταθεί, τότε ο βαθμός της αβεβαιότητας θα αυξάνεται. Σίγουρα θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας, θα πάνε πίσω υποχρεώσεις και πάγιες συναλλαγές με το δημόσιο αλλά και με τους ιδιώτες. Θα χρειαστεί πολύ υπομονή και σύνεση για να μπορέσει όλος αυτός ο επιχειρηματικός κόσμος να συνέλθει από το σοκ που θα υποστεί. Το σοκ κε Καμαρίδη δεν έχει έρθει. Το σοκ είναι εκεί και μας περιμένει υπομονετικά. Θα το αντιμετωπίσουμε όλοι. Όταν τελειώσει ο εφιάλτης ξεκινά το σοκ. Άνθρωποι θα χάσουν τις δουλείες τους. Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα δε θα είναι ίδια με την χθεσινή. Σε λίγο δε θα μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε τα ψώνια του σούπερ μάρκετ που επιβάλλει η καραντίνα. Όμως το μετά είναι το πραγματικό σοκ και εκεί έχει να κάνει και με την οικονομία αλλά και με την εμπιστοσύνη. Πως οι άνθρωποι θα εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλον. Κυκλοφορείς για τα βασικά και μόλις συναντήσεις άνθρωπο αλλάζεις πεζοδρόμιο. Ακούς βήχα και τρέχεις, ακούς φτέρνισμα και σε πιάνει πανικός. Αυτό πως θα είναι άραγε μετά? Θα πει κάποιος κάτσε να έρθει το μετά και βλέπουμε. Βλέπουμε όμως ηγέτες ανήμπορους, χαμένους που οδηγούν σε τραγωδίες τους λαούς τους και άλλους να το βλέπουν σαν τη μάχη της ζωής τους. Βλέπουμε αντιπολιτεύσεις υπεύθυνες και άλλες χαμένες στις κλασικές συνταγές με τις οποίες απόκτησαν υπόσταση. Δώστε λεφτά σε όλους. 800,1000,2000,3000,και γιατί όχι 10.000 λέω εγώ. Η χώρα μας υποφέρει αυτή τη στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει όλοι επαγγελματίες και ιδιώτες να φανταζόμαστε τη ζωή κάτω από μια νέα και δυναμική καθημερινότητα η οποία σταδιακά, κατά τους προσεχείς μήνες θα επιτρέψει στους περισσότερους από εμάς να επιστρέψουμε στην εργασία, στις ψυχαγωγικές μας δραστηριότητες και στην κοινωνική μας ζωή. Είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε. Ήδη κάποιες κοινωνικές αξίες που είχαμε θάψει βαθιά μέσα μας, βγήκαν και πάλι στην επιφάνεια και αρχίζουμε πλέον να τις εκτιμάμε. Να αντιμετωπίσουμε τα όσα θα συμβαίνουν στο μέλλον με ρεαλισμό, με σχέδιο, με αποφασιστικότητα, με τήρηση της λογικής και των κανόνων που επιβάλλουν οι καταστάσεις.. Όχι με λαικισμό, όχι με μικροκομματικές σκοπιμότητες, όχι με μαγικές λύσεις ψηφοθηρίας. Όταν και όποτε έρθει αυτή η επόμενη μέρα θα έχει να κάνει και με ποιους θέλουμε να διαχειριστεί αυτό το τσουνάμι των εξελίξεων. Θα είναι δύσκολο το γνωρίζουμε όλοι μας. Χρειάζεται θάρρος, χρήματα και έξυπνες λύσεις που θα αποδώσουν αμέσως για να καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες. Και ναι, υπάρχει και αντιπολιτευτικό κενό. Τεράστιο. Τα κόμματα πρέπει να συμβάλλουν με προτάσεις. Οφείλουν να ετοιμάσουν σχέδια σοβαρά, αξιόπιστα να βοηθήσουν, να προτείνουν λύσεις και να βάλλουν τους ανθρώπους και την πατρίδα πάνω από τις σημαίες τους και τους κομματικούς στους στρατούς. Η ιστορία θα τους το πιστώσει όταν έρθει η ώρα.
Ερ.: Oρατές είναι πλέον οι πρώτες επιπτώσεις του κορονοϊού στην ελληνική οικονομία με τις ανησυχίες για διεύρυνσή τους, όσο η επιδημία συνεχίζεται και εξαπλώνεται.
Απ.: Τουρισμός και τοπικές οικονομίες έχουν υποστεί ήδη τα σοβαρότερα πλήγματα, ενώ οι εξελίξεις δεν εμφανίζονται ευοίωνες, τουλάχιστον στην παρούσα φάση και όσο δεν αντιμετωπίζεται η εξάπλωση της νόσου.
Σε σχέση με τον νομό μας, τα πρώτα σημάδια φάνηκαν με την ακύρωση των εκδηλώσεων της αποκριάς όπου ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση τζίρου πρώτα στα μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνες, καφέ, μπαρ και γενικά είδη εστίασης), στον εμπορικό ιστό της πόλης μας και φυσικά στις ακυρώσεις κρατήσεων των ξενοδοχειακών μονάδων. Ήταν η απαραίτητη λόγω κρίσιμων συνθηκών παύση λειτουργίας της τοπικής οικονομίας όπου τα αποτελέσματα φαίνονται ήδη και θα κορυφωθούν με την λήξη των περιοριστικών μέτρων, που ακόμα μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε πότε θα είναι. Κλειστά μαγαζιά, έρημοι δρόμοι που θυμίζουν έργα από ταινίες και αν έλεγε κανένας ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε εμάς, θα τον περνούσαμε για τρελό.
Η συνολική ζημιά για την τοπική οικονομία, είναι δύσκολο να υπολογιστεί και σε κάθε περίπτωση όμως ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες ευρώ.
Που μπορούμε να βοηθήσουμε τώρα εμείς? Φυσικά η επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, πρέπει να στηριχτεί από εμάς τους ίδιους. Στήριξη των τοπικών προϊόντων, στήριξη της τοπικής αγοράς , στήριξη σε ότι σχέση έχει να κάνει με κάποιον επαγγελματία της πόλης μας, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως θα κλείσουμε τα μάτια σε κάθε είδους αισχροκέρδειας για να στηρίξουμε κάποιον Ξανθιώτη επιχειρηματία. Αυτό θα είναι καταδικαστέο και θα πρέπει άμεσα να είναι καταγγελθεί .
Άμεση ενεργοποίηση των τοπικών φορέων, επιμελητήριο, εμπορικός σύλλογος, μητροπολιτικός δήμος μαζί με τους υπόλοιπους δήμους του νομού μας μαζί φυσικά και με την περιφέρεια για τον σχεδιασμό και ανακούφιση των πληγέντων επιχειρήσεων δίνοντας κίνητρα για την επανεκκίνηση της τοπικής οικονομικής κοινωνίας.
Πρέπει ήδη να καθίσουν από τώρα στον τραπέζι για να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος γιατί τα σημάδια φαίνονται ήδη και είναι πολύ δυσοίωνα.
Αυτή η δίμηνη παύση θα έχει αντίκτυπο σε όλη την οικονομική δραστηριότητα στην πατρίδα μας και νομίζω πως από τον Σεπτέμβριο και μετά, δηλαδή μετά το τέλος του καλοκαιριού όπου θα προσπαθήσουμε να σώσουμε ότι προλάβουμε με τον τουρισμό, θα φαίνονται καθαρά τα αποτελέσματα που θα μας έχει αφήσει η κρίση του κορονοιού. Νομίζω και μακάρι να διαψευστώ, πως η οικονομική δυσπραγία θα είναι πολύ χειρότερη από αυτή που ζήσαμε με τα μνημόνια.
Ερ.: Πιστεύετε ότι τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που προκύπτουν στον επιχειρηματικό κόσμο κινούνται στη σωστή κατεύθυνση και κατά πόσο είναι ικανά να στηρίξουν το επιχειρείν όταν πλέον θα αρθούν τα μέτρα και θα επανέλθει η οικονομία στον κανονικό της βηματισμό;
Απ.: Από την ημέρα που εισέβαλλε στην καθημερινότητα μας η πανδημία του κορωνοϊού, όλη η χώρα βρίσκεται σε μια ακατάπαυστη περιδίνηση ανάμεσα στον φόβο για την δημόσια και ατομική υγεία από τη μία και στην οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια από την άλλη.
Δεν τίθεται αμφιβολία ότι σε τέτοιες πρωτοφανείς καταστάσεις στραγγαλισμού της αγοράς, κατακόρυφης μείωσης του κύκλου εργασιών του συνόλου της οικονομίας και κινδύνου απώλειας χιλιάδων θέσεων εργασίας, είναι απαραίτητα τα έκτακτα μέτρα.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποια κατεύθυνση έπρεπε να έχουν τα έκτακτα μέτρα αυτά που πήρε η κυβέρνηση, πόσο επαρκή είναι, ποιούς έχουν ως προτεραιότητα να προστατεύσουν και ποια ημερομηνία λήξης έχουν;
Προφανώς και είναι κομβικό για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των μακροπρόθεσμων συνεπειών της, να στηριχθούν οι επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επιχειρήσεις και κυρίως οι μικρομεσαίες οι οποίες αποτελούν και την ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας, με τον τζίρο στο ναδίρ, χρειάζονται προσωρινά μια ευελιξία στα οικονομικά σκήπτρα της φορολογικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας. Είναι δεδομένο ότι τα αποθεματικά τους στις πιο πολλές περιπτώσεις, δεν θα αρκούν για να καλύψουν τις άμεσες οικονομικές τους πάγιες υποχρεώσεις (μισθοί, δάνεια, ενοίκια, επιταγές) στο άμεσο μέλλον αν συνεχιστεί η κρίση του κορωνοϊού. Δεν πρέπει, όμως, το κόστος της στήριξης των επιχειρήσεων να το πληρώσουν οι φυσικά και οι εργαζόμενοι. Αυτό θα κάνει ζημιά πρωτίστως στην οικονομία, καθώς χωρίς αγοραστική δύναμη στους πολλούς, η ζήτηση θα καταρρεύσει. Αν δεν ληφθούν από τώρα οριζόντια και ολοκληρωμένα μέτρα ενίσχυσης με ισορροπημένο τρόπο και των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, την επόμενη ημέρα μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης θα ξεσπάσει άνευ προηγουμένου οικονομικό-κοινωνική κρίση και η ανεργία θα ξεπεράσει τα «ρεκόρ» της Μνημονιακής περιόδου. Στην αντιμετώπιση της σημερινής πολυεπίπεδης κρίσης δεν χωρούν ιδεοληψίες. Το κράτος οφείλει να είναι παρών όχι μόνο σήμερα, αλλά και αύριο. Η ανάταξη της οικονομίας και η προστασία της κοινωνικής ειρήνης περνάει από μέτρα που πρέπει να ληφθούν τώρα. Για τις επιχειρήσεις, άμεση μείωση στον ΦΠΑ, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, επιδοτούμενα προγράμματα για νέες θέσεις εργασίας χωρίς να εξαιρεί επιχειρήσεις που έχουν πληγεί σοβαρά από την κρίση του κορονοιού και επιτέλους οι τράπεζες να κάνουν ποιο γενναίες κινήσεις ανοίγοντας περισσότερο την στρόφιγγα για την δανειοδότηση των επιχειρήσεων και αφετέρου για τους εργαζόμενους, να διασφαλιστεί ότι για τα μέτρα στις εργασιακές συμβάσεις θα δοθούν ισχυρά κίνητρα για αποφυγή απολύσεων και αυθαιρεσιών. Να μην αφεθούν να λειτουργήσουν ανεξέλεγκτες οι εκκαθαριστικές δυνάμεις της αγοράς την επόμενη μέρα. Οι επιχειρήσεις που σήμερα στηρίζονται, να δεσμευθούν για την διατήρηση των θέσεων εργασίας και των όρων των συμβάσεων. Χρειάζεται να εκπονηθεί άμεσα γενναίο πρόγραμμα δημοσιονομικών παρεμβάσεων, δημοσίων επενδύσεων και κρατικών εγγυήσεων για την επόμενη ημέρα.
Προσωπική μου άποψη, η οικονομία θα κάνει πάρα πολύ καιρό, μπορεί και πολλά χρόνια για να επανέλθει στα βήματα προ κορονοιου εποχής. Και δυστυχώς για μια ακόμα φορά, όλο αυτόν τον τυφώνα θα τον επωμιστούν και οι επιχειρήσεις αλλά και οι εργαζόμενοι.
Κλείνοντας κε Καμαρίδη θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιους εργαζόμενους που δίνουν την ψυχή τους για να μπορεί να λειτουργεί, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό, η εκάστοτε οικονομική τοπική κοινωνία.
Θα αναφερθώ και σε εκείνους τους ανθρώπους που ζουν ανάμεσα μας αλλά εκείνοι δεν έχουν την επιλογή να μείνουν σπίτι. Την ώρα που ειδικοί δίνουν οδηγίες για να κάνουν πιο δημιουργικό τον αυτοπεριορισμό μας, εκείνοι βρίσκονται έξω για ώρες κάθε ημέρα και σε επαφή με όλους εμάς. Για τους υπαλλήλους των σούπερ- μάρκετ και των λοιπών καταστημάτων διατροφής και παροχής υπηρεσιών, δεν υπάρχει ούτε η απειλή του κορονοιού, ούτε ο φόβος, ούτε η ανησυχία. Πιο σωστά δεν υπάρχει η επιλογή του κάθομαι μέσα όπως οι υπόλοιποι. Υπάρχει αντίθετα ένα πλήρες οκτάωρο μέσα σε γεμάτους διαδρόμους αγαθών ή πίσω από ταμεία. Είναι οι εργαζόμενοι που βρίσκονται αυτές τις ώρες και για πολύ ακόμα όπως φαίνεται στην πρώτη γραμμή.
Οι γιατροί σώζουν ζωές, εκείνοι φροντίζουν για την επιβίωση μας. Σκεφτείτε το. Οι περισσότεροι από εμάς δε θα χρειαστούμε (ευτυχώς) ιατρική φροντίδα, αλλά όλοι ανεξαιρέτως θα αναζητήσουμε τροφή. Και θα στηθούμε στις ουρές μεταφέροντας εκτός από την λίστα με τρόφιμα και όλο το ψυχικό βάρος των ημερών. Την τεράστια ανησυχία και το πανικό μας, όλο εκείνο το φορτίο που σε περιόδους όπως αυτή βγάζουν τον πιο κακό εαυτό μας.
Όλους εμάς λοιπόν με τον εκνευρισμό, την ανυπομονησία, τα τεντωμένα νεύρα, την αγένεια και την καχυποψία υποδέχονται και θα υποδέχονται μέχρι να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης οι εργαζόμενοι στα σούπερ – μάρκετ και όχι μόνο. Καθημερινά στις θέσεις τους, πράττουν το αυτονόητο, χωρίς χειροκροτήματα και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Αν το στοίχημα για να μην νοσήσουμε είναι εκτός από τον αυτοπεριορισμό και η εκμηδένιση των επαφών με άλλους, εκείνοι θέλοντας και μη παίζουν με τις πιθανότητες να μπουν στον κατάλογο των κρουσμάτων. Αυτό και μόνο αρκεί για να έχουν το σεβασμό μας.
Στην ίδια λίστα και οι διανομείς πακέτων, οι γνωστοί σε όλους μας ντιλιβεράδες. Στο καθημερινό τρενάκι τρόμου με τα πέρα- δώθε πάνω στα μηχανάκια, ήρθε να προστεθεί και ο κορονοιός και ο φόβος να νοσήσουν.
Υπάρχουν και άλλοι. Μανάβηδες, υπάλληλοι στα γκισέ των τραπεζών και των ταχυδρομείων, στα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας, οι ταχυμεταφορείς. Ένας ολόκληρος “στρατός” βρίσκεται στη θέση του προσπαθώντας να μας εξυπηρετήσει.
Ας το έχουμε υπόψιν μας όταν την επόμενη φορά θα εμφανιστούμε κακότροποι απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους.
