Ζωντανά και διαχρονικά θαύματα στο σημείο που είναι κτισμένη η Ιερά Μονή Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
Τι αφηγούνται άνθρωποι που το έζησαν – Εξαιρετικού περιεχομένου το βιβλίο του Π. Γ. Δημητριάδη
Ένα ζωντανό και διαχρονικό θαύμα, υπάρχει στα Κομνηνά της Ξάνθης, άγνωστο για πολλούς σύγχρονους ξανθιώτες. Πρόκειται για το Μοναστήρι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που είναι κτισμένο στο σημείο όπου χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν το 1947, όταν και διαδραματίζονταν ξεχωριστά γεγονότα.
«ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ»
Γεγονότα τα οποία γίνονται γνωστά, μέσα από το βιβλίο «όνειρα και θαύματα» του Παναγιώτη Γ. Δημητριάδη, που εκδόθηκε το 2003 και το οποίο περιγράφει συγκλονιστικές ιστορίες θαυμάτων που εξιστορούν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και οραματισθέντες.
Πολλά ήταν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, από τότε που ξεκίνησε το πρώτο όραμα, που είδε η Μαρία Κυριακίδου, ετών 27 τότε. Ήταν κάτοικος στα Κομνηνά και μητέρα τριών παιδιών. Η Μαρία Κυριακίδου, από τις αρχές του 1946 είδες στο όνειρό της, όπως αφηγήθηκε σε δημοσιογράφο στις 22/7/1947 , ότι βρέθηκε στο σημείου όπου κτίστηκε αργότερα η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και άκουσε μια φωνή να της λέει «Εγώ είμαι ο Άγιος Κωνσταντίνος. Απέναντι στο νερό (πρόκειται περί μικρού ρυακίου που υπήρχε εκεί) θα σκάψεις και θα με βρεις. Θέλω να με βγάλεις». Όπως υποστηρίζει δεν έδωσε σημασία στο όνειρό αυτό ούτε το ανέφερε σε κανέναν. Έξι μήνες μετά όμως, είδε δεύτερο όνειρο και πάλι τον Άγιο Κωνσταντίνο να της λέει: «αυτό το νερό (δείχνοντας το ρυάκι) είναι δικό μου και τα ποτάμια αν ξεραθούν το δικό μου νερό δεν θα ξεραθεί. Εδώ ήταν παλαιότερα Μοναστήρι, χάλασε και η εικόνα μου έπεσε προς τα εκεί…»
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ Μ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΧΑΡΙΣ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
Η Μαρία Κυριακίδου, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο και επιβεβαιώνονται από τα δημοσιεύματα της εποχής, φοβόταν να αποκαλύψει αυτά τα οράματα στους οικείους της, όμως στις 3 Ιουνίου του 1947 είδε και πάλι ένα όνειρο. Ότι βρίσκεται σε ένα μέρος άγνωστο όπου υπήρχαν 3-4 εικόνες και γύρω από αυτές κάθονταν τρεις γριούλες και δύο κορίτσια που άναβαν κεριά. Τότε ξαφνικά τις είδε να της λένε: «τρεις φορές σου είπαμε να πεις στον κόσμο να σκάψουν και να με βρούνε και εσύ δεν είπες τίποτε δεν κανέναν και έγινε αιτία να αργήσει τόσο η βροχή. Έχεις φταίξιμο». Πράγματι εκείνο το διάστημα μάλιστα, επικρατούσε ανομβρία. Όταν η Μαρία Κυριακίδου ξύπνησε, με τρεμάμενα χέρια και πόδια αποφάσισε να κάνει γνωστά τα όνειρά της στην εκκλησιαστική επιτροπή και αμέσως ως εκ θαύματος σταμάτησαν να τρέμουν και τα άκρα της. Από εκείνη την στιγμή μάλιστα ξεκίνησαν και οι ανασκαφές για την εύρεση των εικόνων. Μάλιστα υπήρξε άλλο ένα όνειρο, το βράδυ της 7ης Ιουλίου του 1947 και μετά από λιτανεία που τελέσθηκε στο σημείο, με την Αγία Ελένη να της λέει: «θα σκάψετε έξι περίπου μέτρα και μετά θα βρείτε τρία κεραμίδια και κατόπιν από αυτά τρία εικονίσματα».
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ – ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
Τα παραπάνω γεγονότα μεταδόθηκαν με ασυνηθιστη ταχύτητα σε όλη την περιφέρεια και έκτοτε ξεκίνησε μια μεγάλη συρροή πιστών. Ασθενείς και υγιείς, προσέτρεχαν με ευλάβεια και ακλόνητη πίστη ελπίζοντας στην Χάρη των Αγίων, ενώ από τις πρώτες κιόλας ημέρες ακούστηκαν και τα πρώτα θαύματα. Καθημερινά γίνονταν δεήσεις και λιτανείες, ενώ η μεγάλη κοσμοσυρροή είχε ως αποτέλεσμα να στηθούν πάγκοι με κεριά και λαμπάδες από την Εκκλησιαστική Επιτροπή και πρόχειρα μαγειρεία από τους κατοίκους των Κομνηνών που προσέφεραν φαγητό στους αναξιοπαθούντες. Φυσικά στον τόπο των ανασκαφών ήταν και ο τότε έντυπος τύπος που μετέφερε λεπτό προς λεπτό όσα συνέβαιναν με τους δημοσιογράφους να μιλούν με ιαθέντες. Παράλητοι που άρχισαν να περπατούν. Κωφάλαλοι που άρχισαν να μιλούν και άλλη θεραπευμένοι, διατράνωναν ακόμη περισσότερο την πίστη όλων όσων επισκέπτονταν το σημείο.
ΜΕΤ΄ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ…ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ – ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ;
Εν τω μεταξύ, οι ανασκαφές εμποδίζονταν από το νερό ενώ οραματισθέντες περίμεναν να εμφανιστεί ένα κορίτσι με το όνομα Μαρία, κάτι που αφού έγινε, καταγράφηκε ως ένα ακόμη θαύμα σε εκείνη την περιοχή.
Ανασκαφές οι οποίες δυστυχώς δεν έφτασαν ποτέ στα 6 με 7 μέτρα, όπως «έδειξε» η Αγία Ελένη στην Μαρία Κυριακίδου για τις οποίες ρωτά ο ίδιος ο συγγραφέας: «μήπως ό,τι δεν έγινε πριν από τόσα χρόνια πρέπει να γίνει σήμερα;»
Ερώτημα που επαφίεται στο να το απαντήσουν οι αρμόδιοι. Η «Θ» με το συγκεκριμένο άρθρο, δεν έχει παρά να παρακινήσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, να γίνει αυτό που δεν έγινε τότε. Προφανώς σε βάθος 7 μέτρων στο συγκεκριμένο σημείο, υπάρχουν υπολείμματα ενός Ιερού Ναού και εικόνες Αγίων που περιμένουν τόσα χρόνια να βγουν στην επιφάνεια.
Πάντως οι τρεις πρωταγωνιστές του βιβλίου, Μαρία Κυριακίδου, Μαρία Δημητριάδου (μητέρα του συγγραφέα που έζησε ένα μεγάλο θαύμα) και Χαράλαμπος Ραυτόπουλος, κάτοικοι Κομνηνών, είδαν πράγματα που άλλοι δεν τα έχουν δει. Όλα αυτά περιγράφονται στο εν λόγω βιβλίο του Παναγιώτη Δημητριάδη με τίτλο «Όνειρα και Θαύματα».
