«Φάρμακο» στην μοναξιά, στο άγχος και στις αλλαγές στην καθημερινότητα…
Τα κατοικίδια βοηθούν και στην συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, αλλά και στην διαχείριση της απώλειας, εξηγεί η ίδια στην «Θ»
Κατακόρυφη αύξηση στα ποσοστά υιοθέτησης ζώων στα σπίτια, έφεραν η πανδημία των τελευταίων ετών και ο εγκλεισμός, σε μια προσπάθεια των ανθρώπων να διαχειριστούν την μοναξιά, το άγχος αλλά και τις αλλαγές στην καθημερινότητά τους.
Σκυλάκια, γάτες, πουλάκια και άλλα ζωάκια, έγιναν η παρέα, η συντροφιά και ο λόγος ύπαρξης μοναχικών συνανθρώπων μας ή ακόμη και εκείνων που βίωσαν την απώλεια και το πένθος, αφού – δυστυχώς – έχασαν αγαπημένους ανθρώπους, ενώ τα παιδιά των οικογενειών, βρήκαν φίλους ακόμη και για παιχνίδι, αναπτύσσοντας παράλληλα και συναισθηματική νοημοσύνη.
Βέβαια, η απόφαση να ανοίξεις την πόρτα σου σε ένα μικρό πλασματάκι και το να αποκτήσει ένα νέο μέλος, μια οικογένεια, θα πρέπει να ληφθεί, αφού συνυτπολογιστούν και οι ευθύνες που έχει, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που κουράζονται από αυτές, αφήνοντας τα άλλοτε κατοικίδιά τους, στον δρόμο, όπως εξηγεί, μιλώντας στην «Θ» η Ψυχολόγος και Επιστημονικά Υπεύθυνη Κέντρου Πρόληψης «Έκφραση» Ν. Ξάνθης κ. Παγώνα Διούδη.
ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Η ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΖΩΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
Αναλυτικότερα η κ. Διούδη εξήγησε στην «Θ» ότι:
Τα οφέλη της παρουσίας ενός κατοικίδιου στο σπίτι για όλους μας είναι πολλά. Ιδίως, τα τελευταία χρόνια με αφορμή την πανδημία, βρέθηκε ότι υπήρχε κατακόρυφη αύξηση στα ποσοστά των ατόμων που επέλεγαν να υιοθετήσουν ζωάκια, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν την μοναξιά, το άγχος και τις αλλαγές στην καθημερινότητα τους που προέκυψαν λόγω του εγκλεισμού. Βρετανική έρευνα μάλιστα, έδειξε ότι η ύπαρξη ενός κατοικίδιου στα σπίτια, συνδέονταν με διατήρηση καλύτερης ψυχικής υγείας και με μείωση «μοναξιάς». Βοηθούσε δηλαδή τους ανθρώπους να διαχειριστούν συναισθηματικά το lockdown. Γενικότερα όμως και πριν την πανδημία, υπήρχαν πάρα πολλές έρευνες που αποδείκνυαν ότι η παρουσία κατοικίδιων ήταν «φάρμακο» ενάντια στην κατάθλιψη και στο στρες. Πολλοί ηλικιωμένοι άνθρωποι, αποκτούσαν παρέα, συντροφιά, έβρισκαν λόγο ύπαρξης και νόημα στην ζωή τους. Το ίδιο συνέβαινε και με παιδάκια που για διάφορους λόγους μεγάλωναν μόνα τους, είτε ήταν μοναχοπαίδια, είτε είχαν διάφορες ασθένειες ή διαταραχές που τους «καθήλωναν» ίσως στο σπίτι για περισσότερο χρονικό διάστημα και επομένως η παρουσία κατοικίδιου βοηθούσε πάρα πολύ στην ψυχική τους υγεία.
ΤΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ… ΑΠΩΛΕΙΑΣ
Επίσης η ίδια επισήμανε ότι:
Τα οφέλη φυσικά έχουν να κάνουν και με άλλες παραμέτρους. Έχει βρεθεί ότι το να μεγαλώνει ένα παιδί με κατοικίδια ζώα, βοηθά πολύ στην συναισθηματική του ανάπτυξη, στην συναισθηματική του εξέλιξη καθώς το παιδί αντιλαμβάνεται μέσα από την αλληλεπίδραση με το κατοικίδιο και ότι υπάρχουν και άλλα όντα γύρω του που έχουν συναισθήματα. Αρχίζει δηλαδή να αναπτύσσει συναισθηματική νοημοσύνη, γίνεται πιο υπεύθυνο, αναλαμβάνει ευθύνες που αναλογούν στο μεγάλωμα ενός ζώου, από πολύ μικρή ηλικία, δραστηριοποιείται, κινείται (γιατί όταν έχεις ένα ζώο πρέπει να πας και τον περίπατό του), μαθαίνει από μικρό την «ρουτίνα», το πρόγραμμα που μπορεί να χρειάζεται αυτό το ζώο, ενώ του δίνεται και η ευκαιρία να αλληλεπιδράσει κοινωνικά με άλλους ανθρώπους που μπορεί – για παράδειγμα – να συγκεντρώνονται όλοι σε ένα πάρκο όπου βγάζουν τα ζωάκια τους, γεγονός που το βοηθά και στον κοινωνικό του τομέα. Επίσης λαμβάνει αγάπη άνευ όρων (γιατί τα ζώα αγαπούν άνευ όρων) και δίνει αγάπη άνευ όρων, καλύπτει την ανάγκη του για παιχνίδι όταν δεν υπάρχουν άλλα παιδάκια ή δεν είναι διαθέσιμοι οι γονείς και επίσης μπορεί να διαχειριστεί απώλειες ή απουσίες μέσα στο ευρύτερο οικογενειακό «σύστημα» μέσω της παρουσίας του ζώου.
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, έχει να κάνει και με την απώλεια. Όταν έχουμε ένα κατοικίδιο, ο κύκλος της ζωής επιτάσσει ότι κάποια στιγμή μπορεί να φύγει από την ζωή. Άρα μέσα από αυτήν την διεργασία, πολλά παιδάκια, για πρώτη φορά καλούνται να διαχειριστούν τον αποχωρισμό και το πένθος και να βιώσουν τα στάδια του πένθους, γεγονός που είναι αναπόφευκτο – καθώς και ο ίδιος ο θάνατος είναι αναπόφευκτος – και που στην περίπτωση των παιδιών όσο επώδυνο και αν είναι, με την κατάλληλη διαχείριση, με την υποστήριξη και με την βοήθεια των γονέων τους, προετοιμάζονται και για άλλες απώλειες που θα συμβούν αργότερα.
ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ, ΕΝΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ, ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ
Σε ερώτηση της «Θ», γιατί πολλοί αφήνουν εν τέλει τα ζώα τους στον δρόμο, αφού τους έχουν «καλύψει» πολλά συναισθηματικά κενά, η κ. Διούδη απαντά:
Πέρα από τα οφέλη της παρουσίας των κατοικίδιων, το να πάρεις ένα κατοικίδιο στο σπίτι σου, έχει και ευθύνη και για τους ενήλικες και για τους ανηλίκους. Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι, θέλουμε μόνο να απολαμβάνουμε τα οφέλη, χωρίς να συνυπολογίζουμε το τίμημα και τις ευθύνες που μας αναλογούν. Πόσο – για παράδειγμα – ως οικογένεια, αντέχουμε τις δύσκολες στιγμές που φέρνουν τα κατοικίδια στο σπίτι μας; Τις ακαθαρσίες; Τις ασθένειές τους; Την οικονομική – ίσως – επιβάρυνση που μπορεί να έχουν, λόγω των αναγκών που χρειάζεται να καλύψουμε; Αν κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν προϋπολογίσει σωστά όλα τα παραπάνω και δεν έχουν δει αυτή την σημαντική απόφαση , να πάρουν ένα κατοικίδιο, τόσο σοβαρά, κάποια στιγμή μπορεί να κουραστούν από το βάρος των ευθυνών και για αυτό τον λόγο βλέπουμε πάρα πολλά ζώα, έξω στους δρόμους. Άρα θα πρέπει οποιοσδήποτε από εμάς, πριν ανοίξει την πόρτα του σε ένα ακόμη μέλος της οικογένειάς του – γιατί το κατοικίδιο θα γίνει ένα ακόμη μέλος της οικογένειας – να σκεφτεί κατά πόσο έτοιμος είναι να αναλάβει αυτήν την ευθύνη. Γιατί όπως δεν διώχνουμε από την οικογένειά μας κανένα παιδί, αδερφάκι, σύντροφο, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε και στα ζώα που αποφασίζουμε να κάνουμε μέλη της οικογένειάς μας.
