Η ψυχολόγος της «Έκφρασης» μιλά στην «Θ»-«Εθισμένοι» στο διαδίκτυο οι Ξανθιώτες μαθητές
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε και να κάνετε ως γονείς
Οι συμπεριφορές εξάρτησης από το διαδίκτυο απασχολούν πολύ έντονα την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αποτελεί το «καυτό» θέμα που προκαλεί έντονες συγκρούσεις στις σχέσεις γονέων-παιδιών.
Στην Ελλάδα το φαινόμενο της υπερβολικής ενασχόλησης με το διαδίκτυο από τα παιδιά χρόνο με το χρόνο λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.
Κάτι που επιβεβαιώνει στην «Θ» η Ψυχολόγος του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Ξάνθης «Έκφραση» κ. Παρασκευή Διονυσίου, η οποία αναφέρεται στα περιστατικά του κέντρου, αλλά και στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις καθημερινές επισκέψεις των επιστημόνων στα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων της Ξάνθης, ενώ παράλληλα συμβουλεύει και τους γονείς σχετικά με το πώς μπορούν να προστατεύσουν ειδικότερα τα παιδιά μικρότερης ηλικίας, που ασχολούνται ακόμη και με διαδικτυακά παιχνίδια, με βίαιο περιεχόμενο. Φαινόμενο που συναντούμε κυρίως στα αγόρια και ο μέσος όρος ηλικίας δυστυχώς, ολοένα και κατεβαίνει.
«ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ – ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ Η ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η…ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ»
Ειδικότερα η κ. Διονυσίου αναφέρει στην «Θ» ότι «η αλήθεια είναι ότι εδώ (στο κέντρο) δεν έχουμε πολλά περιστατικά που αφορούν εξάρτηση από το διαδίκτυο. Απο γενικότερη εικόνα όμως που παίρνουμε από την καθημερινή μας επίσκεψη σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, καταλαβαίνουμε ότι και τα «πιτσιρίκια» (μιλάμε για παιδιά δημοτικού) ασχολούνται πάρα πολλές ώρες συνήθως με παιχνίδια που έχουν βία. Το φαινόμενο, ως επί τω πλείστον, στο κομμάτι αυτό, αγγίζει τα αγόρια και μετά έρχονται τα social media το οποίο αφορά μεγαλύτερες ηλικίες από αυτές του δημοτικού. Στο κέντρο δεν υπάρχουν περιστατικά που αφορούν τα παιδιά του δημοτικού αλλά τους εφήβους. Όμως εμείς στα σχολεία, από αυτά που λαμβάνουμε και από τα ίδια τα παιδιά και από τους εκπαιδευτικούς τους, καταλαβαίνουμε ότι όντως υπάρχει μεγάλη ενασχόληση με το διαδίκτυο και συνήθως μέσω κινητού. Δεν είναι δηλαδή μόνον το laptop ή ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής που έχουμε στο σπίτι. Εκείνο που πρέπει να γίνεται ανάμεσα στα παιδιά με τους γονείς, είναι μια συμφωνία σχετικά με το πόση ώρα θα ασχολούνται. Αυτό είναι το βασικό, γιατί δεν τηρείται η συμφωνία. Ο σκοπός μας δεν είναι να απαγορεύσουμε το διαδίκτυο γιατί όλοι μας το χρησιμοποιούμε. Ούτε ο σκοπός μας είναι να δαιμονοποιήσουμε το μέσο. Ο σκοπός μας είναι να το χρησιμοποιούμε σωστά. Για αυτό και το πρώτο βήμα είναι να κάνουμε μια συμφωνία με τα παιδιά μας. Αυτό βέβαια πάει και με την ηλικία του παιδιού. Δεν μπορεί δηλαδή ένα παιδάκι δημοτικού να είναι 10 ή 5 ή 2 ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή. Μπορούν να ασχολούνται τα παιδιά βέβαια, όμως χωρίς να παραγκωνίζουν όλα όσα έχουν να κάνουν μέσα στην ημέρα, που είναι το σχολείο, οι εργασίες, ούτε η ΕΡΓΑΣΙΑ μου, αν είμαι ενήλικας, γιατί έχουμε ακούσει και αυτό».
«ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»
«Δεύτερο και βασικό είναι ότι για να περάσω όρια και πρότυπα στα παιδιά μου, πρέπει να έχω και εγώ. Αν λοιπόν ο γονέας απαγορεύει στο παιδί του (και με πολύ άσχημο τρόπο) να ασχολείται με το διαδίκτυο αλλά ο ίδιος αφιερώνει ώρες μπροστά στο κινητό, τι παράδειγμα θα πάρε το παιδί; Από εκεί και πέρα αν κάποιο παιδί βλέπουμε ότι ξεκινά από μικρή ηλικία την ενασχόληση με το διαδίκτυο, εμείς ως γονείς είμαστε αυτοί που θα πρέπει να εκπαιδευτούμε και να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας σχετικά με τις σελίδες που μπορούν να επισκεφθούν ή μπορούμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Κάτι επίσης σημαντικό είναι οι υπολογιστές που χρησιμοποιούνται από μικρές ηλικίες να υπάρχουν σε έναν χώρο που θα υπάρχει πρόσβαση, από όλη την οικογένεια και να μην έχει το παιδί υπολογιστή μέσα στο δωμάτιό του. Έτσι θα υπάρχει έλεγχος και αν δεν κάνει κάτι «παράνομο» δεν έχει λόγο να κρύψει τι κάνει. Ένα ακόμη βασικό κομμάτι είναι τα προσωπικά δεδομένα. Ακόμη και εμείς οι μεγάλοι όταν κάνουμε αγορές πρέπει να προσέχουμε από πού τις κάνουμε και τι στοιχεία δίνουμε ή να μην δίνουμε αριθμούς πιστωτικής κάρτας. Ας έχουμε μια συγκεκριμένη κάρτα για να κάνουμε αγορές. Τα υπόλοιπα ας είναι κρυφά» συνέχισε η ίδια, τονίζοντας παράλληλα ότι «κάτι ακόμη περί προσωπικών δεδομένων είναι ότι αν εγώ σαν μαμά αναρτώ συνέχεια φωτογραφίες των παιδιών μου, μπορεί να τις πάρει ο καθένας και να τις χρησιμοποιήσει όπως θέλει».
«ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ – ΝΑ «ΦΙΛΤΡΑΡΕΙΣ» ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ»
Αναφορικά με τα μικρότερης ηλικίας παιδιά δημοτικού η κ. Διονυσίου αναφέρει ότι «το πρωτάκι ή το δευτεράκι μπορεί να μην ξέρει ακριβώς το περιοεχόμενο κάποιου παιχνιδιού αλλά ξέρει πάρα πολύ καλά το κινητό. Η συμβουλή μου είναι οι ίδιοι οι γονείς να εκπαιδεύονται πρώτα και να χρησιμοποιούν σωστά και προφυλαγμένα το διαδίκτυο και να προσπαθούμε να προωθήσουμε στα ίδια τα παιδιά, να μην πιστεύουν αυτό που βλέπουν. Το οξύμωρο στην Ελλάδα είναι ότι τα παιδιά είναι τόσο εξοικειωμένα με την εικόνα που πιστεύουν τα πάντα. Για παράδειγμα ακόμη και στο σχολείο, οι υπολογιστές χρησιμοποιούνται πάρα πολύ. Αν εγώ σαν εκπαιδευτικός τους βάλω μια εργασία για παράδειγμα και τους πω να βρουν πληροφορίες από το διαδίκτυο, ό,τι θα δουν θα το πιστέψουν. Δεν θα «φιλτράρουν» την πληροφορία. Είναι τόσο εξοικειωμένα δηλαδή, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ξέρουν να χρησιμοποιούν το μέσο, αλλά προφανώς δεν έχουν σωστή εκπαίδευση. Προσπαθούμε λοιπον να τους «πονηρέψουμε» με την έννοια του «μην πιστεύεις αυτό που βλέπεις και να κοιτάς λίγο τι υπάρχει πίσω από αυτό». Είναι μια εικονική πραγματικότητα. Όλα αυτά τα παιχνίδια στοχεύουν στο: «δεν είσαι πετυχημένος στην ζωή σου; Είσαι πετυχημένος στο παιχνίδι». Για αυτό και ακούτε πολύ συχνά πολλά παιδιά να λένε ότι όνειρό τους είναι να γίνουν «gamers», να γίνουν δηλαδή παίκτες με χρήματα, που όντως κερδίζουν πολλά χρήματα παίζοντας παιχνίδια»
