Παραιτήθηκε ο Στ. Σταματιάδης…
Την παραίτησή του από την θέση του προέδρου στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας κατέθεσε χθες στον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Σταμάτης Σταματιάδης, άσχετα αν διαδικαστικά ο Γιάννης Μπούτος δεν έχει καμία σχέση με τον διορισμό του Σταματιάδη στο συγκεκριμένο πόστο (κανονικά το έγγραφο θα έπρεπε να απευθυνθεί στον ίδιο τον Δήμαρχο, ο οποίος και τον όρισε πρόεδρο). Στην ουσία του πράγματος όμως και επειδή ακούσθηκαν διάφορα περί οικονομικών ατασθαλιών που στοιχειώνουν εδώ και χρόνια το Νομικό Πρόσωπο, οι δικές μου πληροφορίες αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη παραίτηση έγινε για άλλους λόγους που έχουν να κάνουν με άλλα οικονομικά δεδομένα στα οποία δεν συνηγόρησε ο απερχόμενος πρόεδρος (πληρωμή ενταλμάτων κλπ)… Δεν εξετάζω το αν ο Σταματιάδης είναι ευθυνόφοβος ή τυπολάτρης, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι μέσα σε τρία χρόνια παρατήθηκαν από την θέση τρεις πρόεδροι (Δημούδη, Αμβροσιάδης-για αλλαγή πόστου- Σταματιάδης) και ότι βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα η γνωστή πλέον υπόθεση της ατασθαλίας που εντοπίσθηκε στη χρήση της προηγούμενης δημοτικής αρχής… Όποιος κι αν είναι όμως ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να ρίξει φως στην «σκοτεινή» υπόθεση που ταλανίζει το Νομικό Πρόσωπο (της ατασθαλίας), η οποία υποτίθεται έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, αλλά από εκεί και μετά… ουδέν νεότερο.
Σπουδές ή «ντρόγκα» και… καλάσνικοφ;
Με αφορμή την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και τα όσα εξελίσσονται τις τελευταίες ημέρες τόσο σε επίπεδο αντιδράσεων και κινητοποιήσεων από πλευράς των φοιτητών, όσο και από πλευράς των κακοποιών στοιχείων που εκμεταλλεύονται το «άσυλο» των πανεπιστημίων, θέλω να επισημάνω το εξής: Ποιοι είναι εκείνοι οι φοιτητές (;) που επιθυμούν να παραμένει το καθεστώς της ανομίας μέσα στα πανεπιστήμια και να μην έχει πρόσβαση σ’ αυτά μία «ειδική» αστυνομία; Το γεγονός δηλαδή ότι στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν τρεις σπείρες που πραγματοποιούσαν από εμπόριο ναρκωτικών μέχρι και εμπόριο όπλων (πώληση καλάσνικοφ) δεν τους λέει κάτι; Ποιος γονέας θα ήθελε να στείλει το παιδί του σε ένα πανεπιστήμιο που να φοβάται να μπει και να βγει μέσα στις αίθουσες και τα αμφιθέατρα ή στον περιβάλλοντα χώρο χωρίς συνοδεία; Σε χώρους όπου σημειώθηκαν ληστείες, βιασμοί, εμπόριο ναρκωτικών, ξυλοδαρμοί κλπ, κλπ… Δεν μπορεί εσαεί να λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και να κάνουν κουμάντο σ’ αυτά μικρές ομάδες κατ’ ευφημισμό φοιτητών που στο τέλος αποκτούν και τον τίτλο του «επαγγελματία». Έλεος πια!
Ανύπαρκτα πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομοι, αλλά…
«Τσίμπησε» γνωστός Ξανθιώτης από το προχθεσινό μου σχόλιο αναφορικά με την παιδεία που έχουν (ή που δεν έχουν) οι οδηγοί και οι πεζοί και ορμώμενος από την αναφορά μου στους πεζούς, μου είπε χαρακτηριστικά πως στην Ξάνθη έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν πεζοδρόμια για να χρησιμοποιήσουν οι πεζοί, αλλά ούτε και ποδηλατοδρόμια για να συμπεριφέρονται σωστά οι ποδηλάτες… Μέχρις ενός σημείου του έδωσα απόλυτο δίκιο, γιατί ιδιαίτερα στον κεντρικό δρόμο (28ης Οκτωβρίου) από την είσοδο της πόλης μέχρι το ύψος του πρώην Αστυνομικού Μεγάρου, τα πεζοδρόμια είναι στοιχειωδώς υπαρκτά έως ανύπαρκτα! Και όπου είναι υπαρκτά στα περισσότερα σημεία είναι κατεστραμμένα. Το ίδιο και οι ποδηλατόδρομοι… Άρα λοιπόν η κυκλοφορία των πεζών και των ποδηλατών μέσα στους δρόμους σε κάποιες περιπτώσεις είναι υποχρεωτική. Η «παιδεία» στην οποία αναφέρθηκα όμως έχει να κάνει και με την συμπεριφορά μας ακόμη και σε σημεία που υπάρχουν άνετα πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομοι. Ακόμη και εκεί λοιπόν περπατάμε και ποδηλατούμε κατά μεσής του δρόμου! Ή μήπως κάνω λάθος;
Επιδόματα παντού με… δανεικά!
2,5 δις εκατομμύρια ευρώ λέει, δόθηκαν μόνο το τελευταίο 4ημερο σε 5,8 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες σε συντάξεις και επιδόματα! Στον μισό Ελληνικό πληθυσμό δηλαδή… Αν εξαιρέσουμε τις συντάξεις, τα υπόλοιπα χρήματα αφορούν όλα σε επιδόματα! Και δεν είναι λεφτά που βγαίνουν από μία παραγωγική διαδικασία (λέξη σπάνια έως άγνωστη στην χώρα μας πλέον), αλλά που δανειζόμαστε για να… επιδοτήσουμε τους πολίτες! Και οι περισσότεροι το υποδεχόμαστε με ιδιαίτερη ικανοποίηση και περιμένουμε το επόμενο επίδομα που θα σκάσει μύτη για να δούμε αν είμαστε ανάμεσα στους δικαιούχους ή όχι… Και θα μου πει κάποιος εύλογα: «Καλά εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα»; Σίγουρα όχι, πλην όμως και εσύ (εγώ) θα κληθείς να συνεισφέρεις όταν τα δανεικά θα μας ζητηθούν πίσω και μάλιστα έντοκα. Καταντήσαμε λοιπόν μία χώρα χωρίς παραγωγή -ακόμη και την παραγωγή στον πρωτογενή τομέα (αγροτοκτηνοτροφικό) την έχουμε συρρικνώσει δραματικά- ενώ μηδαμινές είναι οι νέες παραγωγικές επενδύσεις με εμφανώς περισσότερες εκείνες της παροχής υπηρεσιών! Όλο αυτό το πράγμα λοιπόν είναι καζάνι που βράζει και κάποια στιγμή σίγουρα θα εκραγεί! Και πολύ φοβάμαι ότι θα σκάσει στα «χέρια» των παιδιών μας…
