Παρά τις δύσκολες συνθήκες στην ορεινή Σταυρούπολη…
Δ. Σερεφιάς: «Κάθε χωριό μας έχει κάτι να δείξει, αλλά… δεν προβάλλεται όπως πρέπει»
Παραμένουν «ζωντανά» με ελάχιστους έως… καθόλου κατοίκους και παρά τις αντίξοες συνθήκες, τα χωριά της ορεινής Σταυρούπολης που άλλοτε έσφυζαν από ζωή. Ο λόγος για τον Καστανίτη (με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους –συνταξιούχους- τον Χειμώνα, αλλά περισσότερους του Καλοκαίρι) και το Μαργαρίτι, που αν και δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι πλέον, διατηρείται από τους αποδήμους και από τον δραστήριο Σύλλογό του. Πρόκειται για χωριά στην καρδιά του βουνού, μέσα στη φύση και απαράμιλλης ομορφιάς, που όμως δεν προβάλλονται, όπως πρέπει, όπως σημειώνει μιλώντας στην «Θ», ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Καρυοφύτου κ. Διαμαντής Σερεφιάς.
«Ο ΚΑΣΤΑΝΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ «ΖΩΝΤΑΝΟΣ», ΜΕ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ»
Πιο αναλυτικά, ο κ. Σερεφιάς, αναφερόμενος στα χωριά αυτά ανέφερε στη «Θ» τα εξής: «Ο Καστανίτης ανήκει στην Κοινότητα Καρυοφύτου και ο Μαργαρίτης στην Κοινότητα Σταυρούπολης. Ο Καστανίτης είναι ζωντανό χωριό. Έχει μόνιμους κατοίκους τον Χειμώνα, ενώ το Καλοκαίρι είναι αρκετά περισσότεροι. Δουλεύουν όλα εκεί. Και η Εκκλησία, αφού έχουμε τον παπά στο Καρυόφυτο που εξυπηρετεί όλη την περιοχή και δεν αφήνει ποτέ και τον Καστανίτη. Και το Καλό Νερό είναι ένας οικισμός, που ανήκει στην Κοινότητα Καρυοφύτου. Αυτό είναι βέβαια εγκαταλελειμμένο χωριό και έχει φτιαγμένα 1-2 σπιτάκια μόνον. Ο Καστανίτης όμως έχει και σύλλογο που δραστηριοποιείται και στις 14 Αυγούστου κάνουν το γλέντι τους, καθώς η Εκκλησία γιορτάζει Της Παναγίας και είναι ξακουστή. Στον Καστανίτη μένουν συνταξιούχοι και τον Χειμώνα και το Καλοκαίρι, αν και τότε έρχονται περισσότεροι. Ο Καστανίτης είναι ακόμη ζωντανός».
«ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ… ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ»
Αναφορικά με το Μαργαρίτι, ο ίδιος τόνισε ότι «το Μαργαρίτι έχει αρκετούς απόδημους που πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα στα σπίτια τους. Είναι κάποιοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται. Και εκεί υπάρχει ένας Σύλλογος, που είναι επίσης δραστήριος, παρόλο που είναι εγκαταλελειμμένο το χωριό. Έχουν κάνει αρκετά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Το Μαργαρίτι δεν έχει μόνιμους κατοίκους όμως. Ο τελευταίος έχει φύγει από την ζωή εδώ και 3-4 χρόνια. Υπάρχουν όμως τα πατρικά σπίτια των απόδημων και έρχονται και νέοι για να μείνουν τα Σαββατοκύριακα στα σπίτια των παππούδων και των μπαμπάδων τους».
«ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ, ΑΛΛΑ… ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ»
Στην ερώτηση της «Θ» αναφορικά με το αν τα χωριά του Καστανίτη και του Μαργαριτίου, προσφέρονται για τουριστική αξιοποίηση, ο κ. Σερεφιάς, απαντά ως εξής:
«Όλη η ορεινή περιοχή είναι ένα «κόσμημα» και κάθε χωριό έχει και κάτι δικό του να δείξει, άλλο λιγότερο άλλο περισσότερο. Όλη η περιοχή μας είναι όμορφη, αλλά το θέμα – και αυτό είναι κάτι που λέμε χρόνια – είναι ότι δεν προβάλλεται όπως πρέπει να προβληθεί. Δεν το βλέπουμε από πουθενά. Κάθε φορά μας το λένε και περιμένουμε. Το αποτέλεσμα μετρά. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η ορεινή περιοχή της Σταυρούπολης έχει πολλά να δείξει και ειδικά οι Ξανθιώτες αυτό το ξέρουν πολύ καλά».
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΑΛΛΑ… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΤΟΠΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»
Τέλος, ο ίδιος σημείωσε ότι «αυτό που διαπιστώνω περισσότερο στην Κοινότητα Καρυοφύτου, είναι ότι ενδιαφέρονται άνθρωποι που αγοράζουν οικόπεδα και παλιά σπίτια, τα ανακαινίζουν κλπ. Ειδικά με τα οικόπεδα – τώρα τελευταία – και στον Λειβαδίτη συμβαίνει αυτό. Δεν ξέρω αν έχουν μείνει κάποια διαθέσιμα προς πώληση. Υπάρχει αρκετός κόσμος που ενδιαφέρεται. Κάποιοι θέλουν να κάνουν το εξοχικό τους, ενώ άλλοι έχουν ρίζες από εκεί και περισσότεροι ενδιαφέρονται αυτοί που αγαπούν το βουνό και την περιοχή. Βέβαια η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει ντόπιος κόσμος. Οι ντόπιοι ηλικιωμένοι έφυγαν και φεύγουν σιγά σιγά από την ζωή και οι δουλειές που μένουν εκεί για τους νέους, θα είναι όσο υπάρχει κτηνοτροφία, γεωργία, τουρισμός (και στην Σταυρούπολη ο εναλλακτικός τουρισμός). Και οι ταβέρνες βέβαια παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην περιοχή μας. Υπάρχουν σε όλα τα χωριά ταβέρνες. Για να μείνει μόνιμα όμως κάποιος ντόπιος, πολύ δύσκολα, εκτός αν έχει φτάσει προς την σύνταξη. Αλλά τα τελευταία χρόνια δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι άλλους, νέους ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν ένα εξοχικό σπιτάκι και ένα κτηματάκι».
