Πάρτο απόφαση βρε Στράτο…
Μία από τις εκκρεμότητες που αφήνει ο Μανώλης Τσέπελης στον Στράτο Κοντό είναι η διευθέτηση των νεκροταφείων σε ότι αφορά την ασφάλεια του χώρου και όχι μόνο… Υποτίθεται ότι υπήρχε στο «δρόμο» μία προκήρυξη για την εγκατάσταση σεκιούριτι τουλάχιστον στις ώρες λειτουργίας του κοιμητηρίου, με 1-2 άνδρες (ή και γυναίκες) που θα εποπτεύουν ιδιαίτερα το ανατολικό σύνορο (τοίχος) που συνορεύει με τον οικισμό του Δροσερού… Κάτι που έγινε με επιτυχία για λίγες ημέρες το περασμένο Πάσχα και έκτοτε… αγνοείται η περαιτέρω τύχη του όλου εγχειρήματος. Θεωρώ ότι ο νέος Δήμαρχος θα πρέπει να τρέξει γρήγορα τις όποιες διαδικασίες ξεκίνησαν κι αν ακόμη δεν ξεκίνησαν (κακώς) θα πρέπει να τις θέσει σε άμεση προτεραιότητα γιατί το κακό πλέον παράγινε. Είναι ότι χειρότερο να πηγαίνει κάποιος να ανάψει ένα κεράκι στον άνθρωπό του και να βλέπει κλεμμένα πλαίσια φωτογραφιών και κανδήλια, σπασμένα μάρμαρα κλπ. Κοντολογίς ο νέος Δήμαρχος έχει να «τρέξει» πολλά από εκείνα που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο προκάτοχός του, γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρξει μία σωστή ιεράρχηση και φυσικά «κυνηγητό» με τις υπηρεσίες που έτσι κι αλλιώς μεσολαβούν σε όλες τις περιπτώσεις…
Τελικά ο «χαμένος» της υπόθεσης ήταν ο Λάκης…
Αναφέρθηκα χθες μέσα από την στήλη στα «δανεικά» των αυτοδιοικητικών και έκανα ένα «flash back» στην περίοδο της δεκαετίας του ’90, επικεντρώνοντας σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις του ’94 και του ’98… Από λάθος στην πρώτη περίπτωση αναφέρθηκα σε υποψηφιότητα του Γιώργου Παυλίδη (1994), ενώ υποψήφιος Νομάρχης το ‘94 ήταν ο Λάκης Στυλιανίδης, με τον Γιώργο Παυλίδη υποψήφιο νομαρχιακό σύμβουλο και εν συνεχεία εκλεγμένο. Βέβαια στο ρεζουμέ της χθεσινής στήλης το πράγμα είχε έτσι ακριβώς, ότι δηλαδή στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση η παράταξη που στηρίζονταν από την Νέα Δημοκρατία (Στυλιανίδης) αν και νικήτρια στην Ξάνθη δεν εκλέχθηκε λόγω Διευρυμένης Ν.Α. και το 1998 συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο τελικός «χαμένος» σ’ αυτή την υπόθεση ήταν ο… Λάκης Στυλιανίδης, ο οποίος δεν «ευτύχησε» να γίνει ποτέ Νομάρχης! «Τυχερός» στην όλη διαδικασία ο αείμνηστος Γιώργος Παυλίδης ο οποίος εκλέχθηκε με την πρώτη φορά που τέθηκε επικεφαλής συνδυασμού, αν και σε επίπεδο Π.Ε Ξάνθης ήρθε δεύτερος μετά τον Σαλτούρο! Τι θυμήθηκα τώρα θα μου πείτε…
Οι «συνήθεις ύποπτοι» που πληρώνουν τα… «σπασμένα»
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη «γέμισε» με επιδόματα τον κόσμο, τόσο στην πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης, όσο και την τρέχουσα περίοδο ενόψει μάλιστα και των Χριστουγέννων. Κατά πόσον όμως μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κοινωνική πολιτική παροχών όταν αυτό γίνεται είτε με δανεικά, είτε με υπεραύξηση φορολογίας των συνήθων υπόπτων που είναι οι μικρομεσαίοι ιδιώτες; Κοντολογίς συνεχίζεται ο «ρατσισμός» εναντίον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του επιχειρείν, αφού από την μία πλευρά γίνεται λόγος για περισσότερα επιδόματα και για αυξήσεις σε αποδοχές και συντάξεις και από την άλλη νέα φορολογικά νομοσχέδια ψηφίζονται στην Βουλή με βάση τα οποία πολλοί θα είναι εκείνοι οι ιδιώτες που θα αναγκαστούν να βάλουν το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη και όχι γιατί «κονομάνε» περισσότερα… Υποτίθεται πως οι μικρομεσαίοι επιτηδευματίες είναι η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας, αλλά σπανίως έως ποτέ ο συγκεκριμένος κλάδος δεν στηρίζεται από την πολιτεία, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολλές επιχειρήσεις και ιδιώτες στο μαρασμό και στο κλείσιμο αναζητώντας παράλληλα δουλειά και εκείνοι ως υπάλληλοι κάπου αλλού!
Πρώτοι στο «δώσε» και τελευταίοι στο «πάρε»…
Εκτός από τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που βρίσκουν τρόπους να ισοσκελίζουν τις οφειλές τους προς την εφορία με λογιστικά και νομικά «καμώματα», οι μικροί και οι μεσαίοι εμποροεπαγγελματίες και επιχειρηματίες επιδίδονται καθημερινά σε έναν αγώνα δρόμου για να βγάλουν απλά τον μήνα τους! Θα μου πείτε υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν παντού στους κανόνες… Για παράδειγμα υπάρχουν δικαιούχοι του ΚΕΑ και του επιδόματος σούπερ μάρκετ (market pass) που κυκλοφορούν με… Mercedes, αλλά αυτό φαίνεται πως αφήνει αδιάφορους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της πολιτείας, οι οποίοι επιδίδονται σε άλλου είδους κυνηγητό με άλλους αποδέκτες… Η κοινωνική δικαιοσύνη και οι φορολογικές ισορροπίες δεν επιτυγχάνονται με οριζόντια μέτρα και πόσο μάλλον δεν επιτυγχάνονται με αποδέκτες των μέτρων τους ίδιους και τους ίδιους… Τα επιδόματα ανεργίας, οι αποζημιώσεις απολύσεων κλπ είναι λέξεις άγνωστες γι’ αυτούς που επιχειρούν στον στίβο του ελεύθερου επαγγελματισμού. Ακόμη και οι συντάξεις τους, παρόλο το γεγονός ότι πληρώνουν πολλά περισσότερα από τους υπόλοιπους, είναι αισθητά μικρότερες ακόμη και από τον «τελευταίο» εργαζόμενο στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα… Μ’ αυτά και μ’ αυτά σε λίγα χρόνια θα υπάρχουν μόνο οι επιδοματούχοι, οι υπάλληλοι και οι… μεγαλοκαρχαρίες!
