Πέντε οι σύλλογοι… μία η πισίνα!
Τελικά αποδεικνύεται ότι οι Ξανθιώτες «διψούσαν» για ένα δημοτικό κολυμβητήριο και πως η απουσία του την τελευταία δεκαετία ήταν πράγματι μία σημαντική απώλεια και ένα τεράστιο κενό για τον αθλητικό, αλλά και τον κοινωνικό τομέα της Ξάνθης. Αυτό αποδεικνύεται από την δημιουργία ακόμη ενός κολυμβητικού συλλόγου, οι οποίοι φτάνουν αισίως τους πέντε, με αποτέλεσμα φυσικά να αυξηθούν και οι αθλητές του υγρού στίβου όλων των ηλικιών στην πόλη μας. Το θέμα αυτό όμως σίγουρα δημιουργεί «κεφαλόπονο» στους αρμόδιους του τμήματος Αθλητισμού του Δήμου (Τάσος Ταρενίδης), οι οποίοι θα πρέπει να συγκροτήσουν ένα ωράριο που να ικανοποιεί από την μία όλους τους αθλητές και των πέντε συλλόγων και από την άλλη το κοινό το οποίο συνεχώς αυξάνεται και πληθύνεται! Η δεύτερη πισίνα την οποία είχε αναγγείλει η διοίκηση Φανουράκη (και δεν έγινε ποτέ) φαίνεται τελικά πως είναι απαραίτητο να ξεκινήσει γιατί καθώς φαίνεται σε λίγο καιρό η υπάρχουσα δεν θα «χωράει» όλο αυτό τον κόσμο. Θα μου πείτε ότι μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχαμε ούτε μία πισίνα και τώρα θέλουμε και δεύτερη; Γιατί όχι…
Μικρό, αλλά… «θαυματουργό»!
Διατηρώντας φιλικές σχέσεις με τον καλύτερο και ικανότερο ίσως διοικητή που πέρασε από το Νοσοκομείο Ξάνθης (την περίοδο 2000-2002), ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΑΦΟΥΛΗ από το Διδυμότειχο, είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο νοσοκομείο της ακριτικής πόλης όπου η οργανική του θέση είναι εκεί ως τεχνικός διευθυντής του ιδρύματος. Και βρέθηκα εκεί με την (ατυχή θα έλεγα) ευκαιρία νοσηλείας ενός στενού φιλικού προσώπου που «ευτύχησε» κατά τα άλλα να χειρουργηθεί στο Νοσοκομείου Διδυμοτείχου από μία ομάδα πανάξιων γιατρών (διευθυντής ο κος Μακρακίδης). Πως λέμε Νοσοκομείο Ξάνθης… ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Ένα μικρό μεν, πλην άρτια οργανωμένο και τεχνολογικά εξοπλισμένο νοσοκομείο, με επαρκές ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, με Μονάδα Εντατικής Θεραπείας σε πλήρη λειτουργία, με μονάδα τεχνητού νεφρού και με πολλές ακόμη προοπτικές χάρις στις οργανωτικές ικανότητες των διευθυντών των κλινικών αφενός, αλλά κυρίως του διοικητή και του τεχνικού διευθυντή του νοσοκομείου. Και απορία μου είναι, πως είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό νοσοκομείο να καταγράφει τόσο μεγάλες επιτυχίες με ένα προσωπικό που βρίσκεται διαρκώς μέσα στους θαλάμους των ασθενών (ενώ στην περίπτωση της Ξάνθης είναι έως άφαντο λόγω έλλειψης) και στην περίπτωση της Ξάνθης το νοσοκομείο μας να λειτουργεί οριακά και σε αρκετές περιπτώσεις σε επικίνδυνα πλαίσια; Ποιος θα μου λύσει άραγε αυτή την απορία;
Δύσκολοι καιροί για τους μουσικούς…
Όπως στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και κάποια ακόμα επικερδή ατομικά ή μαζικά αθλήματα (τένις, μποξ κλπ), έτσι και στην μουσική τα παιδιά που αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της επαγγελματικά, τις περισσότερες νύχτες… κοιμούνται νηστικοί! Υπάρχουν βέβαια τα μεγάλα ονόματα στην μουσική σκηνή και στο τραγούδι που αμείβονται με χιλιάδες ευρώ, όπως και υπερ-αθλητές που παίρνουν εκατομμύρια… Αυτοί όμως που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ οι υπόλοιποι που μετριούνται στα δάχτυλα πολλών… δεκάδων χιλιάδων χεριών, ψάχνονται για ένα μεροκάματο… Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί βλέπω ότι οι Γιορτές Παλιάς Πόλης εκτός απ’ όλα τα άλλα, δίνουν την ευκαιρία και σε νέα Ξανθιωτάκια που ακολουθούν τον δρόμο της μουσικής και του τραγουδιού επαγγελματικά να πάρουν ένα μεροκάματο τραγουδώντας με μεγάλη επιτυχία στα στέκια των πολιτιστικών συλλόγων. Όπου κι αν πήγα τα μουσικά συγκροτήματα ήταν εκπληκτικά και μακάρι όλα αυτά τα παιδιά να βρουν τον δρόμο τους στο δύσκολο επάγγελμα που ακολούθησαν και να έχουν μια μόνιμη πηγή εσόδων. Και μιλάμε για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά με σπουδές στην μουσική και με περγαμηνές…
Έχουν δικαίωμα και αυτοί…
Οι μικροπωλητές που στήνουν τους «πάγκους» τους τόσο στα πλαίσια του Ξανθιώτικου Καρναβαλιού, όσο και στις Γιορτές Παλιάς Πόλης στην περιοχή της λεγόμενης «παραλίας» μπροστά από τα ΠΡΟΚΑΤ της Πολυτεχνικής Σχολής, αποτελούν μέρος του «φολκλόρ» των δύο μεγάλων διοργανώσεων. Προχθές δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα όταν κάποιοι από αυτούς έστησαν τους πάγκους και τα τροχήλατα μπροστά από το άγαλμα του Αμοιρίδη, με τα συνεργεία του Δήμου να αναγκάζονται να τα «παραμαζέψουν» και να τα μεταφέρουν σε παρακείμενο χώρο. Αρκετοί από αυτούς επικοινώνησαν με την «Θ» για να παραπονεθούν, αλλά ωστόσο το πρόβλημα λύθηκε την επομένη με την σωστή διευθέτησή του από πλευράς του Δήμου. Τα τροχήλατα και οι πάγκοι δόθηκαν πίσω στους δικαιούχους με αυστηρές συστάσεις όμως για το που θα έπρεπε να τοποθετηθούν ώστε να μην εμποδίζουν την διέλευση των οχημάτων πρώτης ανάγκης, αλλά και την εύρυθμη λειτουργία των στεκιών των συλλόγων. Είναι αλήθεια ότι και αυτοί οι άνθρωποι (μικροπωλητές) είναι μεροκαματιάρηδες που περιμένουν αυτές τις ημέρες να βγάλουν λίγα χρήματα για να μπορέσουν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, προσφέροντας στον κόσμο λουκουμάδες, καλαμπόκια, μαλλί της γριάς κλπ. Καλό θα είναι να τιμήσουμε και τους δικούς τους πάγκους…
