Κ. Ζαγναφέρης και Π. Ραφτόπουλος, μιλούν στην «Θ»
Με τη συμμετοχή του συνόλου των τραπεζών ξεκίνησε το πρόγραμμα της κυβέρνησης «Σπίτι μου», για τη χορήγηση 5.000 δανείων σε νέους και νέα ζευγάρια ηλικίας 25 έως 39 ετών, με το επιτόκιο να περιορίζεται στο 1/4 του επιτοκίου της αγοράς, ενώ στην περίπτωση των πολυτέκνων να είναι μηδενικό. Ζωηρό ενδιαφέρον από νέους, υπάρχει ήδη και στην Ξάνθη, όπως συγκλίνουν, μιλώντας στην «Θ» ο εργολάβος – Πολιτικός Μηχανικός και πρώην Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης κ. Κωνσταντίνος Ζαγναφέρης και ο μεσίτης και Γεν. Γραμματέας του συλλόγου της Ξάνθης κ. Παναγιώτης Ραφτόπουλος.
Ωστόσο, οι νέοι ή τα νέα ζευγάρια, συναντούν και κάποια προβλήματα, μέχρι να φτάσουν στην δανειοδότηση, με κύριο την έλλειψη ακινήτων αλλά και την προϋπόθεση να έχουν βρει το διαμέρισμα που θα κατοικήσουν, ώστε να προχωρήσει η έγκριση του δανείου, όπως προκύπτει από το παρόν ρεπορτάζ. Παράλληλα, σε περίπτωση πεπαλαιωμένου ακινήτου (πέραν της δεκαπενταετίας), ναι μεν θα δανειοδοτηθούν αλλά θα χρειαστούν και αρκετά χρήματα για την…ανακαίνισή του.
«ΕΥΝΟΪΚΟ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ, ΑΛΛΑ…. ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΕΥΡΕΣΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ – ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ»
Πιο αναλυτικά, ο κ. Ζαγναφέρης, εξήγησε στην «Θ» ότι «το πρόβλημα είναι ότι βρίσκονται δύσκολα ακίνητα δεκαπενταετίας. Το πρόγραμμα είναι καλό, το δάνειο είναι χαμηλότοκο και συμφέρει, αλλά ένας που αγόρασε σπίτι 15 ετών, θα το πουλήσει δύσκολα. Άρα οι νέοι πρέπει να πάνε σε παλαιότερα. Αν όμως πάνε σε παλαιότερα, υπάρχει και το πρόβλημα του ότι όσο πιο παλιό είναι, τόσο περισσότερα χρήματα χρειάζονται για να ανακαινιστεί. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Δεν νομίζω να επηρεάζει τους κατασκευαστές, διότι ένας που θα πουλήσει το παλιό του σπίτι ή το σπίτι δεκαπενταετίας, θα γίνει εν δυνάμει αγοραστής νέων ακινήτων, οπότε αυτό ισοφαρίζεται. Δεν υπάρχει πρόβλημα σε αυτό, καθώς είναι λίγοι εκείνοι που θα πάρουν τα χρήματα, για να τα χρησιμοποιήσουν κάπου αλλού. Οι περισσότεροι, επειδή δημιουργούνται μεγαλύτερες ανάγκες, θέλουν καινούριο σπίτι, πωλούν το παλιό και αυτοί θα είναι οι εν δυνάμει πελάτες. Συνεπώς δεν δημιουργεί πρόβλημα αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι σπίτια κοντά στην δεκαπενταετία δεν βρίσκονται προς πώληση. Μπορεί να βρεθούν του ’80, του ’70, αλλά τέτοια σπίτια που θα αγοραστούν με αυτό το ευνοϊκό δάνειο, χρειάζονται άλλα τόσα χρήματα για να ανακαινιστούν. Υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους. Το έχω ήδη αντιληφθεί. Όσον αφορά στην έγκριση από τις τράπεζες, αυτό γίνεται γιατί – μιλώντας με τράπεζες – διαπίστωσα ότι δίνονται οι εγκρίσεις και μετά δεν μπορούν να βρουν σπίτια. Για αυτό το κάνουν αντίστροφα. Υπάρχουν δηλαδή πολλά άτομα που έχουν την έγκριση από την τράπεζα, αλλά δεν μπορούν να βρουν σπίτι. Οπότε, για να μην μπαίνουν άσκοπα σε αυτήν την διαδικασία, άλλαξαν το σύστημα και είπαν ότι πρώτα θα βρίσκουν το σπίτι και μετά θα εγκρίνεται το δάνειο. Είναι τεχνικό το πρόβλημα».
«ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΑΛΛΑ… ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ»
Από την πλευρά του ο κ. Ραφτόπουλος, επισήμανε ότι «βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους και κινητικότητα. Τα νέα παιδιά, αναζητούν σπίτια, απλά η τράπεζα τους δίνει μια δίμηνη διορία για τους απαντήσει. Υπάρχει ένα πρόβλημα που έγκειται στο ότι πρέπει πρώτα να βρουν το ακίνητο, για να λάβουν την προέγκριση. Αλλιώς δεν μπορούν να λάβουν το δάνειο. Συνεπώς, ξεκινούν από την αναζήτηση του ακινήτου. Επιπλέον υπάρχει και το πρόβλημα ότι δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα ακίνητα στην Ξάνθη. Γενικά είναι λίγα τα διαμερίσματα που υπάρχουν. Η πώληση είναι πολύ περιορισμένη. Οπότε οι νέοι βγαίνουν στην αναζήτηση, αλλά δεν μπορούν να βρουν ακίνητα. Η πιο σωστή προσέγγιση, είναι να πάνε οι νέοι πρώτα στην τράπεζα, να δει η τράπεζα τα δικαιολογητικά τους, ώστε να ξέρουν αν μπορούν να ενταχθούν, καθώς υπάρχουν και εισοδηματικά και ηλικιακά κριτήρια και μετά να βγουν στην αναζήτηση του ακινήτου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει διαθεσιμότητα. Μέσα σε δύο μήνες, η τράπεζα απαντά σχετικά με την έγκριση ή την προέγκριση. Εδώ βέβαια υπάρχει και άλλος κίνδυνος. Επειδή δεν υπάρχει προκαταβολή, μπορεί ο ιδιοκτήτης του ακινήτου να βρει ενδιάμεσα έναν αγοραστή και να δώσει το ακίνητό του, οπότε δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε αυτήν την πράξη σαν γραφεία αλλά και γενικότερα. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια δέσμευση και αυτό είναι συν ένα πρόβλημα. Υπάρχει και αυτή η περίπτωση. Είναι βέβαια μεμονωμένη αλλά μπορεί να συμβεί, γιατί οι αιτήσεις είναι περιορισμένες. Μπορεί κάποιοι να κάνουν την αίτηση, να πληρούν τις προϋποθέσεις, να τηρήσουν την διαδικασία και να τους πει η τράπεζα ότι «καλύφθηκαν οι θέσεις» (φαντάζομαι). Υπάρχουν κάποια «εμπόδια», γιατί δεν είναι τελείως ξεκάθαρο. Υπάρχει όμως ενδιαφέρον. Έπειτα, ένας νέος που θα μπει σε μια τέτοια διαδικασία, δεν μπορεί να πάει και να αγοράσει ένα διαμέρισμα 120 τ.μ. με 1800 ευρώ το τετραγωνικό και να χρεωθεί με 200.000. Οπότε – κατά την προσωπική μου άποψη – καλώς έχουν βάλει αυτόν τον όρο, γιατί ουσιαστικά προστατεύουν και τον αγοραστή».
