Δύσκολος ο αγώνας των αλιέων-μελών του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Βιστωνίδας και Βιστωνικού Κόλπου, όχι μόνο γιατί ψαρεύουν σε συνθήκες παγετού, αλλά και λόγω της μεγάλης ζημιάς που προκλήθηκε στα μέσα Δεκέμβρη, όταν έφυγαν πέντε κολωνάκια με επτά πόρτες στον εκχειλιστήρα που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία της Παναγίας Παντάνασσας, λόγω πλημμυρών.
«Δημιουργήθηκε 20 μέτρα άνοιγμα και τώρα είναι πάνω από 50. Έφυγαν τα κολωνάκια μαζί με τις πόρτες και, δυστυχώς, χάσαμε τα χέλια. Τα περιμέναμε στη χιονοβραδιά που είχε να συμβεί 30 χρόνια», περιγράφει ο πρόεδρος, Γιώργος Γκίλης. Επιχείρησαν να βάλουν μεγαλύτερες πόρτες και κινδύνεψαν να πνιγούν. «Οι συνάδελφοι προσπάθησαν να κλείσουν τις πόρτες, αναποδογύρισε η βάρκα και κόντεψαν να πνιγούν επτά άτομα». Έτσι, αντί να ισοφαρίσουν τις απώλειες των τελευταίων ετών με τα χέλια και κυριολεκτικά να κάνουν γιορτές, λύγισαν από τη δύναμη του νερού.
Θυμίζει ότι ζητούν και συζητούν επί χρόνια ένα αντιπλημμυρικό έργο, στο σύνορο της λίμνης από τη θάλασσα, γιατί οι εγκαταστάσεις δεκαετίας του ’60 είναι διαβρωμένες και όταν βρέχει τα ποτάμια χύνονται στη Βιστωνίδα, πλημμυρίζουν τα γύρω χωριά, γιατί δεν λειτουργεί ο εκχειλιστήρας. Ο ίδιος είναι σε επικοινωνία με την περιφέρεια για το συγκεκριμένο έργο.
«Ο φράχτης που χωρίζει την Παντάνασσα με τις εγκαταστάσεις μας έφυγε. Όπως κατεβαίνουν τα ψάρια από το παλιό γεφυράκι για να έρθουν στον συνεταιρισμό, αντί να έρθουν σε εμάς πηγαίνουν στο πέλαγος», περιγράφει, εξηγώντας ότι χρειάζεται εξειδικευμένη παρέμβαση. «Όταν υποχωρήσουν τα νερά, θα συζητήσουμε τι μπορεί να γίνει». Ο ίδιος τονίζει πως η λύση πρέπει να είναι συνολική, νόμιμη και να εξυπηρετεί τους αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής, δηλαδή σε περίπτωση πλημμύρας να διοχετεύεται το νερό στη θάλασσα. Όπως εξηγεί, εκείνους τους ενδιαφέρει να μπορούν να ψαρεύουν, να αξιοποιούν τις εγκαταστάσεις που μισθώνουν και όχι να περιμένουν αποζημιώσεις.
Οι αλιείς της Βιστωνίδας εξαντλήθηκαν από τα παρατεταμένα προβλήματα, την πανδημία, το φυτοπλαγκτόν, τις παλιές υποδομές που ζωγραφίζουν δυσοίωνα το μέλλον. «Δεν ξέρω αν θα κρατηθούν μέχρι του χρόνου. Δουλεύουμε μέσα στην παγωνιά για να βγάλουμε ψάρια. Γνωρίζουμε ότι φέτος έχει παραγωγή για να βγάλει κάποιος 7 ή 8 χιλιάρικα και, τελικά, βγάζει μόλις 2- 3 δουλεύοντας όλο τον χρόνο, όσα βγάζει δηλαδή ένας νέος δουλεύοντας το καλοκαίρι σερβιτόρος».
Σκληρές συνθήκες
«Όσα ψάρια είναι μέσα στα χειμαδιά είναι σε καλή κατάσταση. Τις τελευταίες μέρες, ρίχνουμε δίχτυ στη λίμνη και πιάνουμε κάποια κεφαλόπουλα και λαβράκια, αλλά χρειάζονται πολλά δίχτυα για λίγα ψάρια», περιγράφει ο Γιώργος Γκίλης. Οι παλιοί, όπως ο ίδιος, που έχουν 30 χρόνια πείρα, έχουν δουλέψει με παρόμοιες συνθήκες, αλλά για τους νεότερους το ψάρεμα με -5 βαθμούς Κελσίου και κάτω είναι πρωτόγνωρο, γιατί συνήθισαν το ψάρεμα από τις εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού.
