Ο πρόεδρος της ΠΕΔ ΑΜ-Θ στο 1ο Συνέδριο Πολιτικής Επιστήμης και Διακυβέρνησης…
«Αντιμετωπιζόμαστε ως… αυτόχθονες ιθαγενείς», σημειώνει ο ίδιος στην «Θ»
Στο 1ο Συνέδριο Πολιτικής Επιστήμης και Διακυβέρνησης, που διοργάνωσε στην Κομοτηνή στις 2 και 3 Απριλίου το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ΔΠΘ σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας-Θράκης), συμμετείχε ο Δήμαρχος Νέστου και πρόεδρος της ΠΕΔ ΑΜ-Θ κ. Σάββας Μιχαηλίδης. Σκοπός του Συνεδρίου, ήταν να γεφυρώσει την ακαδημαϊκή έρευνα με την εφαρμοσμένη πολιτική και διοικητική πρακτική, δημιουργώντας έναν χώρο ανταλλαγής γνώσεων και προτάσεων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη χάραξη στρατηγικών και πολιτικών αποφάσεων σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Στην παρέμβασή του, ο Δήμαρχος Νέστου, αναφέρθηκε στην γενναία μεταρρύθμιση που χρειάζεται να υπάρξει στην αυτοδιοίκηση, ώστε να μην είναι «κομπάρσος, αλλά… πρωταγωνίστρια», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, μιλώντας στην «Θ».
«ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΟΠΟΥ Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΑΛΛΑ… ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ»
Πιο αναλυτικά, ο κ. Μιχαηλίδης, μιλώντας στην «Θ», αναφέρθηκε στη δική του εισήγηση επισημαίνοντας τα εξής: «τόνισα το θέμα που αφορά σε μια κατάσταση που μπορεί να έχει κατά καιρούς κάποιες εξάρσεις χρηματοδοτικές και να έχει ευκαιρίες, αλλά η ουσία είναι ότι πέρα από τα όποια έργα υλοποιεί η αυτοδιοίκηση (αναφορικά με το θέμα που αφορούσε στην εμπλοκή της αυτοδιοίκησης στην διαδικασία) και πέρα από το κατά πόσο αυτές οι εποχές είναι ενδεικνυόμενες ή όχι, όλες αυτές οι χρηματοδοτήσεις είναι άμεσα και απόλυτα εξαρτώμενες από το κράτος και κυρίως από τις κυβερνητικές διακυμάνσεις και επιλογές. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν για να δημιουργήσουμε ένα σταθερό περιβάλλον είναι μια γενναία μεταρρύθμιση όπου η αυτοδιοίκηση δεν θα είναι ο κομπάρσος της όλης ιστορίας, αλλά θα είναι η πρωταγωνίστρια. Δεν θα είναι μέρος (όπως θέλουν να πιστεύουν) της κρίσης, αλλά θα είναι το κύριο μέρος της λύσης. Θα είναι αυτή που σταδιακά θα μπορέσει να διαχειριστεί τις μεταφερόμενες κρατικές – μέχρι σήμερα – αρμοδιότητες, για να μπορεί να διαχειριστεί τα τοπικά της θέματα. Και φυσικά μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το ελληνικό δημόσιο θα έχει πάντοτε το κυρίαρχο έργο του ελέγχου και της στήριξης των όποιων νόμων, αλλά σίγουρα η ευχέρεια των προτεραιοτήτων, των διακριτών επιλογών, των αναπτυξιακών επιλογών, θα είναι θέμα των τοπικών αυτοδιοικήσεων. Είναι μια πραγματικότητα που δεν την ανακάλυψε ο ομιλών, αλλά μια πραγματικότητα που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη και κυρίαρχα στην Β. Ευρώπη. Είναι μια πραγματικότητα που δίνει την δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα λόγω γεωγραφικής θέσης και φυσικά λόγω της πληθώρας φυσικών πόρων, πράγμα που δεν συμβαίνει στο πολύ-ταλαιπωρημένο, πλέον, αστικό περιβάλλον που έχει κακοφορμίσει ήδη γύρω από την πρωτεύουσα. Και έρχονται όλοι αυτοί που θέλουν το καλό για εμάς και το σχεδιάζουν από την απόσταση και την ασφάλεια των 800 χλμ ως επισκέπτες της μιας μέρας ή των δυο και αφού απολαύσουν το καφεδάκι τους και τα εδέσματα σε κάθε περιφερειακή περιοχή και μας δώσουν τις περισπούδαστες συμβουλές τους για το πώς πρέπει να ενεργούμε, θα ξαναγυρίσουν στο κλεινόν άστυ, αφήνοντάς μας να παλεύουμε με όλες τις αντιξοότητες, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα μιας ουσιαστικής και γενναίας παρέμβασης σε όποιον τομέα μας αφορά άμεσα».
«ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣ… ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ»
Επίσης, ο Δήμαρχος Νέστου και πρόεδρος της ΠΕΔ ΑΜΘ, υπογράμμισε ότι «δυστυχώς το «μοντέλο» που λειτούργησε το κράτος μας τα τελευταία 200 χρόνια, έχει πλέον ξεπεραστεί σε τέτοιο μέγεθος που είναι πλέον ανασταλτικός παράγοντας στην όποια προσπάθεια αναβάθμισης των διαδικασιών. Οι νέες τεχνολογίες και οι ρυθμοί που κινούνται οι διαδικασίες, σε όλα τα επίπεδα, δεν μπορούν αν εφαρμοστούν ούτε από αυτούς που εξ αποστάσεως διατυπώνουν εντυπώσεις ή έστω καλές προθέσεις, αλλά μόνον από εμάς τους ιδίους, που αντιμετωπιζόμαστε ως «αυτόχθονες ιθαγενείς» στις περισσότερες των περιπτώσεων. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά (μιας και αναφέρθηκα στο περιβάλλον) πως είναι τόσο υποτιμητικό να σχεδιάζουν κεντρικά και να επιβάλλουν κεντρικά απαγορεύσεις και πράξεις σε όλους εμάς (που είμαστε 365 μέρες το χρόνο σε αυτό το περιβάλλον που αυτοί θέλουν να προστατεύσουν) που θυμίζει τους αποικιοκράτες την περίοδο που έβαζαν κανόνες και νόμους στους ιθαγενείς, θέλοντας να τους οδηγήσουν στον περιβόητο – τότε- πολιτισμό. Αυτοί, θέλοντας να προστατεύσουν το δικό μας περιβάλλον, αποκλείουν εμάς από το να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, να λειτουργούμε, να παράγουμε και να προάγουμε και να ευημερούμε. Φτιάχνουν κανονισμούς και κανόνες που δεν τους ενδιαφέρει αν στο βάθος δημιουργούν αποκλεισμούς και καταστάσεις που δεν επιτρέπουν αυτό που επιτρέπεται στις δικές τους περιοχές (στα αστικά τους κέντρα) και με πρόσχημα ότι θέλουν να προστατεύσουν. Μα, αν κάποιον τον ενδιαφέρει να προστατεύσει το περιβάλλον που ζει, αυτοί είμαστε όλοι εμείς. Και αν κάποιος μπορεί πρακτικά να το κάνει, πάλι είμαστε όλοι εμείς που είμαστε στις περιφέρειες, που είμαστε αποκεντρωμένοι. Που τους λέμε ότι «όταν ο αριθμός των κατοίκων της πρωτεύουσας είναι στο 60% και 70% (όπως στις αφρικανικές ή άλλες υπανάπτυκτες χώρες) και όχι στο 4,5%-5% όλης της Β. Ευρώπης και των πρωτευουσών, σημαίνει ότι «κάτι δεν έχεις κάνει καλά».
«ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ…»
Επιπλέον ο κ. Μιχαηλίδης, αναφέρθηκε και στους φοιτητές που μεταναστεύουν, όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, ενώ κλείνοντας σημείωσε ότι «στην παρούσα φάση έχουμε τα βασικά στοιχεία που πρέπει να δούμε σε μια περίοδο μεταβολών, πολέμων και στην αρχή, στο πρώτο τέταρτο αυτού του αιώνα, είναι ευκαιρία να κάνουμε και εμείς μέσα από την διαδικασία που πρέπει και προβλέπεται, μια γενναία προσπάθεια αναδιοργάνωσης μέσα από το πλάνο που προϋποθέτει την συμμετοχή των αποκεντρωμένων τοπικών κοινωνιών (ποιο θα είναι το περιεχόμενο μιας αυτοδιοίκησης, ποια θα είναι η καταστατική θέση των αιρετών, ποιες θα είναι οι αρμοδιότητες που πρέπει να περάσουν στην αυτοδιοίκηση και με ποιους ρυθμούς και με ποια προτεραιότητα). Όλα αυτά θα έπρεπε να απασχολούν αυτούς που έχουν την δυνατότητα να κάνουν πραγματική μεταρρύθμιση, ώστε οι περιφερειακοί πόροι – που ακόμη υφίστανται – και η ορθή διαχείρισή τους, να είναι ο «πόλος έλξης» σε μια πλειάδα επενδύσεων και διαδικασιών. Με σύμμαχο το κράτος και μέσα στα πλαίσια που θα έβαζε, θα μπορούσαμε ανά περιφέρεια, ανά νομό, ανά δήμο, να δημιουργήσουμε ένα άλλο περιβάλλον».
