Στην «μάχη» της αναζήτησης προσωπικού, χωρίς ανταπόκριση
«Αιτία η ανυπαρξία Σ.Σ.Ε και τα χαμηλά μεροκάματα» διατείνεται ο Αγγ. Μπεμπεκίδης
«Η λανθασμένη επιδοματική πολιτική, ευθύνεται κυρίως» κατά την άποψη του Μιχ. Αμοιρίδη
Μάγειρες, σερβιτόρους, καμαριέρες και όχι μόνον, αναζητούν σε καθημερινή βάση οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων και επιχειρήσεων εμπλεκόμενων με τον τουρισμό σε Κεραμωτή, Θάσο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με…μηδαμινή ωστόσο ανταπόκριση από τους νέους (κυρίως) Έλληνες, που επιλέγουν να απέχουν από την δουλειά της «σεζόν» από το να δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με χαμηλά (κατά περίπτωση) μεροκάματα.
Κάτι που επιβεβαιώνουν μιλώντας στην «Θ», ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης κ. Άγγελος Μπεμπεκίδης και ο πρώην Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού της ΠΑΜΘ κ. Μιχάλης Αμοιρίδης.
ΑΙΤΙΑ Η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Σ.Σ.Ε ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ
Πιο αναλυτικά, ο κ. Μπεμπεκίδης εξηγεί ότι:
Αυτό είναι γεγονός, γιατί δεν έχουν υπογραφεί οι συλλογικές συμβάσεις και γιατί οι συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους, που υποχρεωτικά είναι «εποχικές», έχουν πρόβλημα. Εδώ, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων του ξενοδοχειακού χώρου και του επισιτισμού, θα πρέπει να λύσει τις διαφορές που υπάρχουν. Δεν γίνεται να βάζουν «πλάτη» συνέχεια οι εργαζόμενοι και αυτοί να περνούν καλά. Τα προηγούμενα χρόνια δεν έκαναν προσλήψεις, γιατί λόγω του κορωνοϊού είχαμε προβλήματα και τώρα που όλοι λένε ότι θα πάμε καλά, αντί να στηρίξουν τους εργαζόμενους, θέλουν να λειτουργήσουν όπως τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό δεν γίνεται. Πρέπει οι μισθοί τους να είναι ξεκάθαροι και συγκεκριμένοι. Όχι όταν δεν έχει δουλειά να μην τους παίρνουν και όταν έχει δουλειά να πηγαίνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Πρέπει να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις και να υπάρχει ένα πλαίσιο. Αυτό ζητούν οι εργαζόμενοι και ήδη οι ομοσπονδίες τους κήρυξαν και απεργίες. Εννοείται ότι υπάρχουν και πολλοί Ξανθιώτες. Όλα τα δικά μας παιδιά πηγαίνουν στα νησιά για να δουλέψουν. Δεν μπορεί όμως όταν είναι σε «φουλ σεζόν» να τους βγάζουν την ψυχή και όταν μειώνεται να κάθονται στα σπίτια τους. το βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι αυτό, σε όλη την Ελλάδα. Μιλώ και για όλη την Ελλάδα αλλά και για τον Νομό Ξάνθης, από όπου φεύγουν πολλά παιδιά και πάνε και στην Θάσο και δουλεύουν στα ξενοδοχεία και στον επισιτισμό. Όταν η ΓΣΕΕ και η Ομοσπονδία τους κηρύσσει απεργίες και ζητά να εφαρμοστούν συλλογικές συμβάσεις, σημαίνει ότι το πρόβλημα υφίσταται σε όλη την Ελλάδα. Για αυτό έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται κινητοποιήσεις. Εμείς, ο,τι καταγγελίες έχουμε εδώ τις καταγράφουμε και εννοείται ότι τις προωθούμε στην ΓΣΕΕ και στην Ομοσπονδία τους. Οι εργαζόμενοι δεν είναι «λάστιχο». Πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο.
Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ
Από την πλευρά του ο κ. Αμοιρίδης, επισημαίνει ότι:
Είναι δεδομένο ότι στον τουριστικό κλάδο – ιδίως στις περιοχές που δουλεύουν εποχιακά τουριστικά όπως η Θάσος – υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα με το εργατικό δυναμικό.
Ένας λόγος είναι η επιδοματική πολιτική, η οποία αυξήθηκε και λόγω του κορωνοϊού και έχει κάνει πολλούς να μην θέλουν να εργαστούν. Επίσης, στην δική μας περιοχή, δεν υπάρχουν πολλοί που να είναι εκπαιδευμένοι σε αυτού του είδους την παροχή υπηρεσίας. Για παράδειγμα, για να γίνεις μάγειρας – Chef, χρειάζεται μια εκπαίδευση την οποία δεν έχουν και άρα δεν μπορούν να καλύψουν αυτήν την θέση. Άρα τίθεται ένα θέμα έλλειψης εκπαιδευτικής πολιτικής κατά το παρελθόν ή ενδεχομένως πολλά παιδιά δεν κατευθύνθηκαν προς αυτόν τον τομέα για να εκπαιδευτούν.
Επίσης, η εποχικότητα της εργασίας (και με βάση τα δύο παραπάνω) κάνει πολλούς όντας άνεργοι να μην επιλέγουν να εργαστούν σε αυτόν τον τομέα.
Το τέταρτο είναι ότι στο παρελθόν κάποιες θέσεις καλύπτονταν από ανθρώπους που έρχονταν από το εξωτερικό, αλλά και εκεί λειτούργησε το «επιδοματικό» κομμάτι με τον κορωνοϊό και την έλλειψη εκπαίδευσης. Το να έρχονται Βούλγαροι, Ρουμάνοι κλπ που κάλυπταν αυτές τις θέσεις, δεν υπάρχει φέτος όμως.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι το αυξημένο κόστος διαβίωσης, οδηγεί πολλούς ανθρώπους να αναζητούν υψηλότερες απολαβές, που τις βρίσκουν ενδεχομένως στην Νότια Ελλάδα (και όχι στην Βόρεια). Στον νότο τα μεροκάματα είναι πιο μεγάλα, οπότε αρκετοί προτιμούν τον νότο από τον βορρά (και για την μεγαλύτερη σεζόν).
Εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα, με έμφαση στο γεγονός ότι κάποια παιδιά που είναι άνεργα – εξαιτίας των επιδοματικών πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί στην χώρα – προτιμούν να παραμένουν σε καθεστώς ανεργίας και να καλύπτουν τις ανάγκες τους με άλλους τρόπους, παρά να εργαστούν. Για παράδειγμα, γνωρίζω ότι ένας μισθός για σέρβις που δίνεται στην Θάσο είναι περίπου 800 ευρώ (συν την διαμονή συν την διατροφή). Δεν είναι κακός, αλλά δυστυχώς αρκετούς τους φαίνονται λίγα και δεν πάνε να δουλέψουν.
Έτσι οι επαγγελματίες (όπως και τις προηγούμενες χρονιές) «συμπληρώνουν» από την αγορά του εξωτερικού. Για αυτό και βλέπαμε στα ξενοδοχεία να δουλεύουν ξένοι. Δεν είναι ότι δεν προτιμούσαν οι επιχειρηματίες τους Έλληνες εργαζόμενους, απλώς δεν έβρισκαν και έπαιρναν ξένους. Φέτος, υπάρχει μια μεγαλύτερη έμφαση σε αυτήν την έλλειψη.
Βέβαια, υπάρχει και άλλος παράγοντας που πρέπει να σκεφτούμε. Τα προηγούμενα χρόνια, λόγω του κορωνοϊου τα ξενοδοχεία υπολειτουργούσαν. Φέτος, επειδή η χρονιά δείχνει ότι θα πάει πολύ καλύτερα, δουλεύουν σε πλήρη ανάπτυξη της δυναμικότητάς τους, οπότε χρειάζονται και περισσότερο προσωπικό και έτσι φάνηκε περισσότερο αυτή η έλλειψη.
ΘΑ «ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙ» ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ – Η ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Κλείνοντας ο κ. Αμοιρίδης, σημείωσε ότι:
Προσωπικά νομίζω ότι αυτό θα ισορροπήσει κάποια στιγμή, αλλά πρέπει και εμείς ως κεντρική κυβέρνηση (και τοπική αυτοδιοίκηση), να σταθούμε σε κάποια στοιχεία και να δημιουργήσουμε κάποιες πολιτικές για το μέλλον. Η μία θα έχει να κάνει κατά αρχήν με τον επαγγελματικό προσανατολισμό, ο οποίος γίνεται μέσα στα σχολεία. Να δοθεί μια έμφαση προς την επαγγελματική κατεύθυνση αυτή και να δοθούν και ευκαιρίες εκπαίδευσης προς αυτόν τον τομέα. Οι σχολές τουριστικών επαγγελμάτων που λειτουργούσαν κάποτε και στην Αλεξανδρούπολη (πολλά χρόνια πριν) ίσως πρέπει να αυξηθούν. Επίσης, ίσως πρέπει να γίνει και μια συνεννόηση με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ή ακόμη και σε άλλου τύπου εκπαιδευτικά ιδρύματα, ούτως ώστε να εκπαιδεύσουμε κόσμο για να ασχοληθεί σοβαρά πλέον με αυτόν τον επαγγελματικό προσανατολισμό, διότι η παρχοή υπηρεσίας στην εστίαση και στην φιλοξενεία, απαιτεί κάποιες δεξιότητες που πρέπει να διδαχθούν. Δεν πρέπει να μείνουμε στον αυτοδίδακτο σερβιτόρο της προηγούμενης δεκαετίας στην περιοχή. Υπάρχουν μέτρα και κανόνες υγιεινής, σωστού σερβιρίσματος, σωστής συμπεριφοράς. Σε όλα αυτά πρέπει να διδαχθούν οι άνθρωποί μας, ούτως ώστε να τα ασκούν στον καλύτερο βαθμό. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε και ποιότητα αλλά και οι ίδιοι μετά – βγαίνοντας στην αγορά εργασίας –μπορούν να διεκδικήσουν και έναν καλύτερο μισθό από αυτόν που τους δίνεται σήμερα.
Τέλος, ένα πάγιο αίτημα πολλών επιχειρηματικών φορέων και εργοδοτών, είναι πως η επιδοματική πολιτική θα πρέπει να συνδυαστεί με την παροχή εργασίας. Διότι όταν παρέχεις πολλά προνόμια σε εκείνους που δεν εργάζονται, ενδεχομένως τους κάνεις να μην θέλουν να εργαστούν για λίγα περισσότερα χρήματα.
