Όπως ακριβώς τα έλεγα και τα έγραφα… Ακόμη μία συγκέντρωση που κατέληξε «φιάσκο» για υποτιθέμενη πανξανθιώτικη κινητοποίηση… Αναφέρομαι στην σύσκεψη των Ξανθιώτικων φορέων που έγινε πριν λίγες ημέρες στο Επιμελητήριο Ξάνθης με θεματολογία… νάχαμε να λέγαμε! Είχα πει –και επιμένω- πως μ’ αυτά και μ’ αυτά εκφυλίζεται και η έννοια των κινητοποιήσεων, όπως γίνεται άλλωστε και με τις απεργίες-«σούπες», που δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ούτε τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των πρωτοβάθμιων και των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων! Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις απουσιάζει το πραγματικό κίνητρο και το κατάλληλο timing… Πάνω απ’ όλα όμως απουσιάζει η δυναμική, η ενότητα και η αποφασιστικότητα. Όταν στις αρχές του 1990 κατεβήκαμε και «κλείσαμε» τον Νέστο υπήρχε ομοψυχία, αλλά και πίστη σε όλα εκείνα που ζητούσαμε από την κυβέρνηση. Και όλα αυτά σε μία περίοδο που το βιοτικό μας επίπεδο ήταν σαφώς ανώτερο απ’ ότι σήμερα. Τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναζήσουμε τέτοιες εμπειρίες γιατί απλά ο καθένας τραβάει τον δρόμο του και όταν θυμηθεί ρίχνει κι ένα σύνθημα!
Ανάπτυξη… κάποτε στην Ξάνθη!
Είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει καμία «ανάπτυξη» σε έναν τόπο όπως η Ξάνθη, αν δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις εργασίας κι αν δεν υπάρχουν… εργοστασιακά «φουγάρα» να καπνίζουν… κι ας είναι και με τις σύγχρονες μεθόδους με λιγότερους ρύπους στην ατμόσφαιρα… Κακά τα ψέματα η Ξάνθη (και η Θράκη γενικότερα) αναπτύχτηκε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 κ, όταν τα εργοστάσια ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο, όταν από το ξημέρωμα χιλιάδες εργαζόμενοι περίμεναν στις στάσεις των λεωφορείων και… ναι, όταν τα «μπουζούκια», τα πατσατζίδικα και τα μπουγατζατζίδικα δουλεύαν κάθε μέρα και επί 24ωρης βάσης (απόρροια της οικονομικής ευμάρειας που υπήρχε τότε)… Από τις πρώτες βιομηχανίες του Σολδάτου, του Μπεζεμερλή, του Χατζηιωάννου, του Ζερίτη και φυσικά τα συνεταιριστικά εργοστάσια και η «Ζάχαρη», στην καμπάνια των οποίων δούλευε… όλη η Ξάνθη! Τότε μάλιστα, υπήρχε ανάπτυξη! Τώρα υπάρχει μιζέρια, γκρίνια και πολύ… παραμύθι! Παραμύθι για ανάπτυξη! Κι όποιος διαφωνεί το συζητάμε…
Στην επιτυχία… άπαντες παρόντες!
Παρακολουθούσα προχθές στο διαδίκτυο μία «συνομιλία» που άνοιξε ο πρώην Δήμαρχος Αβδήρων Βασίλης Τσολακίδης αναφορικά με την συμβολή του Δήμου στην διοργάνωση του μουσικού φεστιβάλ Ξάνθη-Πόλις Ονείρων και την απουσία σχετικής αναφοράς απ’ όλους τους σημερινούς ιθύνοντες. Στη συζήτηση πήρε μάλιστα μέρος και ο πρώην Δήμαρχος Ξάνθης Μιχάλης Στυλιανίδης, ο οποίος υπενθύμισε μάλιστα στον Βασίλη ότι ο Δήμος του δεν είχε κάνει και σπουδαία πράγματα και ήταν ο Δήμος Ξάνθης εκείνος που στήριξε περισσότερο τον θεσμό… Για να παρέμβουν κάποιοι άλλοι στην συζήτηση και να υπενθυμίσουν και στους δύο ότι αν δεν ήταν οι διευθυντές του Μουσικού Σχολείου, οι γονείς και οι εθελοντές του θεσμού, τίποτα δεν επρόκειτο να γίνει μέχρι σήμερα και ο θεσμός δεν θα είχε μέλλον…Καλό είναι να γίνει κάποια στιγμή ένας απολογισμός και μία αποτίμηση και να αποδοθούν σωστά τα «του καίσαρος», όχι για την υστεροφημία κάποιων, αλλά για να γνωρίζει ο κόσμος της Ξάνθης ποιος ήταν εκείνος ή εκείνοι που τελικά ξεκίνησαν, στήριξαν πραγματικά και έφθασαν τον θεσμό μέχρι αυτού του σημείου. Κάτι που πρέπει να γίνει για όλους τους θεσμούς, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι στην επιτυχία συμμετέχουν όλοι, ενώ στην αποτυχία… δεν υπάρχει κανείς!
Τα «κανάλια» της Αθήνας και τα περιφερειακά Μ.Μ.Ε
Κατά την έλευση της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ξάνθη σημειώθηκαν και κάποια «περιστατικά» σε βάρος τοπικών δημοσιογράφων, με υπαίτιους τους «συνοδούς» της Φλόγας που ανήκουν προφανώς στην δύναμη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Είναι γεγονός ότι οι «Αθηναίοι» όταν έρχονται στην επαρχία θεωρούν ότι θα πρέπει να τους παραχωρούνται τα πάντα γιατί… μας κάνουν και την χάρη από πάνω! Συμφωνώ ότι τα τηλεοπτικά κανάλια που εκπέμπουν σε εθνικό επίπεδο θα πρέπει να διευκολύνονται, αλλά χωρίς ωστόσο να υποτιμούνται τα τοπικά ΜΜΕ και οι τοπικοί δημοσιογράφοι που απευθύνονται στο κοινό της περιφέρειάς τους. Για να είμαι ειλικρινής υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι από την Αθήνα που αποζητούν την συνεργασία μας και σέβονται την παρουσία, το έργο και το «στίγμα» του καθενός από εμάς. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που συνεργάζομαι κατά διαστήματα με μεγάλα κανάλια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Για τους «άλλους» όμως, για εκείνους δηλαδή που θεωρούν ότι τα πάντα τους ανήκουν και αξιώνουν «γη και ύδωρ» όταν έρχονται στην επαρχία, θεωρώ ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να πάρουν το μάθημά τους, όχι από εμάς, αλλά από τους τοπικούς πολιτικούς και αυτοδιοικητκούς και λοιπούς «παράγοντες» που μόλις δουν Αθηναϊκά ΜΜΕ «ξεβρακώνονται», ενώ στην συνέχεια αποζητούν την προβολή τους από τα τοπικά ΜΜΕ και ιδιαίτερα όταν πάμε για εκλογές. Το μήνυμα ελήφθη;
Του Τένη Καμαρίδη
