Καλή και «αρωματική» η φετινή σοδειά για τους οινοπαραγωγούς, αλλά…
Γ. Βουρβουκέλης: «Μηδαμινές οι τιμές για τον πράσινο τρύγο – Να δοθεί επιδότηση για αποθεματοποίηση και έμφαση στην εξωστρέφεια»
Σήμα κίνδυνου εκπέμπει ο αμπελοοινικός κλάδος μετά από τα σημαντικά προβλήματα που προέκυψαν από το κλείσιμο των επιχειρήσεων της εστίασης και του τουρισμού λόγω κορωνοϊού και την κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης οίνου έως και 90% στο διάστημα Μαρτίου – Ιουνίου. Οι οινοποιοί κάνουν τώρα λόγο για σημαντικές δυσκολίες με τις οποίες θα βρεθεί ο κλάδος αντιμέτωπος το επόμενο διάστημα.
Τα μεγάλα αποθέματα που έμειναν στις δεξαμενές των οινοποιείων από πέρσι, εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης τους προηγούμενους μήνες, σε συνδυασμό με την πλούσια φετινή παραγωγή, προκαλεί φόβο για ενδεχόμενα αδιέξοδα σε πολλές επιχειρήσεις του κλάδου εάν δεν αλλάξουν τα δεδομένα και αν η πολιτεία δεν αναλάβει πρωτοβουλίες για ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων αυτών.
«30-40% ΤΟ ΑΔΙΑΘΕΤΟ ΠΡΟΪΟΝ – ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Ο COVID»
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνει στην «Θ» ο γνωστός Ξάνθιώτης Οινοποιός κ. Γιώργος Βουρβουκέλης, ο οποίος επισημαίνει: «γενικότερα τα μεγάλα οινοποιεία, οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες όπως και οι συνεταιρισμοί της χώρας, αντιμετώπισαν ένα πρόβλημα που διογκώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές, απλά ο covid και όλη αυτή η κατάσταση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο το αδιάθετο προϊόν που υπήρχε και έτσι φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο για την φετινή σοδειά. Αναλογικά είναι της τάξεως του 30-40%. Δεν είναι μικρό το νούμερο σε σχέση με τον συνολικό όγκο που κάθε χρόνο περίπου αγγίζει τα 2 εκατομμύρια τόνους (η παραγωγή της Ελλάδος). Αντιμετωπίζουν προβλήματα αυτοί του «μη ποιοτικού κρασιού», του εμφιαλωμένου βέβαια και φυσικά ο λόγος για τον οποίο διογκώθηκε το αδιάθετο προϊόν ήταν το κλείσιμο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αυτό μείωσε την ζήτηση από 60-90% για περίπου ένα τρίμηνο (Μάρτιος – Ιούνιος) και μετά σταδιακά ισορρόπησε η αγορά, αλλά το κακό είχε γίνει».
«ΗΜΙΜΕΤΡΑ ΤΑ…ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ – ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΡΥΓΟ»
«Η πολιτεία προσπάθησε να πάρει κάποια μέτρα, που για μένα ήταν ημίμετρα στην ουσία. Δεν ήταν δηλαδή τόσο πολύ σωστά μελετημένα. Μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε «πράσινο τρύγο» δηλαδή να πετάξουμε κάποια σταφύλια πριν φτάσουμε στον τρύγο. Βέβαια οι τιμές που είχαν δοθεί ήταν μηδαμινές. Μιλάμε ότι για όλη την Ελλάδα διατέθηκαν 2 εκ. ευρώ. Μιλάμε για αστεία ποσά που διατέθηκαν σε συγκεκριμένες ποικιλίες σταφυλιού οι περισσότερες εκ των οποίων προορίζονται για λαϊκής χρήσης κρασιά (τύπου ρετσίνας για παράδειγμα), τα οποία δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ότι δεν είναι κρασιά, απλά όπως καταλαβαίνετε τα κόστη είναι πολύ μικρότερα και στην αγορά του σταφυλιού αλλά και στην παραγωγή. Δεν μιλάμε για ανώτερης ποιότητας εμφιαλωμένα κρασιά. Μετά δόθηκε η δυνατότητα σε πολλούς παραγωγούς να «σκοτώσουν» στην ουσία – κατά κάποιο τρόπο – τα κρασιά τους και να τα αποστάξουν. Μπήκαμε στην λεγόμενη απόσταξη κρίσης. Στην ουσία το κράτος αγόραζε αποθέματα που υπήρχαν στα οινοποιεία και θα μας έδινε (ανάλογα την περιοχή και τον αλκοολικό τίτλο που έχει το κρασί) περίπου 0.30€ το λίτρο (αστείο ποσό) κάτι που όπως φαντάζεστε σε ποιοτικά κρασιά είναι λίγο οξύμωρα, την στιγμή που σε εμάς, σε ποιοτικά οινοποιεία, το κρασί μπορεί να φτάσει να κοστίζει από 2.5€ (μη εμφιαλωμένο) έως 5€ το λίτρο. Μιλάμε για τεράστια διαφορά» συνέχισε ο ίδιος, τονίζοντας ότι «ήταν σαν να μας έλεγαν «πετάξτε τα κρασιά». Καλύτερα να άνοιγα τους κρουνούς της δεξαμενής να έπεφταν στον υπόνομο από το να τα δώσω για 0.30€. Φανταστείτε και τα κόστη της μεταφοράς κλπ. Κάποιοι συνάδελφοι σε απόγνωση το ακολούθησαν, αλλά εμείς σαν οινοποιείο δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε μια τέτοια πορεία. Προσπαθήσαμε με οποιονδήποτε τρόπο να πετύχουμε εξαγωγές, να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε, παρά να μπούμε σε αυτήν την διαδικασία και Δόξα Τω Θεώ, το Οινοποιείο Βουρβουκέλη, αυτήν την στιγμή, έχει ολοκληρώσει και τον τρύγο του και έχει γεμίσει τις δεξαμενές του. Δεν υπήρχε μεγάλη αδιαθεσιμότητα προϊόντος. Από τους περίπου 150 τόνους που παράγουμε, έμειναν περίπου 25 αδιάθετοι, οπότε αυτοί είναι διαχειρίσιμοι και πρόκειται κατά βάση για κόκκινο κρασί που παλαιώνει σε βαρέλια. Θα είμαστε δηλαδή στην τρέχουσα και στις νέες σοδειές, στην ώρα μας και σε αυτό μας βοήθησε πάρα πολύ η εξαγωγιμότητα».
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ – ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ, Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ»
Αναφορικά με τις εξαγωγές, ο κ. Βουρβουκέλης υπογράμμισε ότι «θα πρέπει δηλαδή να δώσουμε έμφαση στην εξωστρέφεια. Υπάρχουν πάρα πολλές δικλείδες για να μπορέσεις να αποφύγεις κάποια πράγματα. Αυτό το οποίο λειτούργησε κατά πραϋντικά στην όλη κατάσταση (σ.σ. με τον covid) ήταν ότι λειτούργησαν πολύ τα μάρκετ οπότε το «ζεστό σημείο» του καταναλωτή, δηλαδή το ράφι, μπόρεσε και έφερε πιο κοντά τον καταναλωτή. Βέβαια, το κακό με το ελληνικό κρασί, είναι ότι δεν έχει μπει σε μεγάλες αλυσίδες μάρκετ στο εξωτερικό και αν μη τι άλλο, όλα τα μεσογειακού τύπου κρασιά (όπως και τα ελληνικά), βασίζονται στην άμεση κατανάλωση, δηλαδή στο «ψυχρό σημείο», το wine bar, το εστιατόριο κλπ. Φυσικά, το θέμα που προέκυψε στις χώρες του εξωτερικού ήταν πολύ μεγαλύτερο, αλλά φανταστείτε ότι σε χώρες όπως η ΗΠΑ (όπου απευθυνόμαστε και εμείς και έχουμε πολύ μεγάλο όγκο εξαγωγών εκεί) δεν σταμάτησε να δουλεύει η εστίαση παρά τον covid. Φυσικά τα κίνητρα που υπήρχαν εκεί για να μπορέσουν να μείνουν ανοικτά τα μαγαζιά σε σχέση με την ελληνική αγορά. Δεν μιλάμε για ένα «ξεροκόμματο» των 800 ευρώ που πετάχτηκε εδώ, αλλά για 1000 δολάρια για κάθε εργαζόμενο για να μείνει να δουλεύει. Μιλάμε για μεγάλα ποσά που έπεσαν στην αγορά. Η εστίαση έμεινε ανοικτή, έμεινε ανοικτό το pass away (να περνάς και να παίρνεις το φαγητό και το κρασί σου από το εστιατόριο) και όλο αυτό βοήθησε κατά κάποιο τρόπο στο να μην σταματήσει η κατανάλωση».
«ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΟΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ – ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ Η ΣΟΔΕΙΑ ΤΟΥ 2020 – ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ»
Κλείνοντας ο κ. Βουρβουκέλης σημείωσε ότι «αν μην τι άλλο, τα κρασιά είναι πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το ελληνικό κρασί έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια όπως παρατηρείται (και το έχουμε παρατηρήσει και εμείς ως οινοποιείο) και όλα τα ελληνικά κρασιά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα πλέον από τα κρασιά μεγάλων οινοπαραγωγικών χωρών. Το μεγάλο πλεονέκτημά μας είναι ότι έχουμε γηγενείς ποικιλίες, άγνωστες στον κόσμο, οι οποίες πάρα πολύ ανταγωνιστικές και έχουν χαρακτήρα. Το θέμα είναι ότι αν η κατάσταση αυτή με την πανδημία συνεχιστεί και το επόμενο χρονικό διάστημα, τα προβλήματα αυτά και τα αδιέξοδα θα είναι πολύ μεγαλύτερα. Το ζήτημα είναι να δοθεί – για μένα – μια επιδότηση στους οινοπαραγωγούς για αποθεματοποίηση που θα ρίξει γενικότερα την τιμή (παρόλο που έπεσε πάρα πολύ λόγω της μη ζήτησης φέτος) και θα μπορέσει το ελληνικό κρασί να βγει πιο δυνατό από την όλη ιστορία. Αυτό θα βοηθήσει και όλο τον κύκλο της παραγωγής και τους αμπελουργούς φυσικά για να μπορέσουν να διαθέσουν τα σταφύλια τους. Το τελευταίο διάστημα (μιλάμε για κλείσιμο τρύγου) φανταστείτε ότι περίπου το 30-40% των σταφυλιών έμειναν αδιάθετα, τα οποία βέβαια θα πουληθούν με τον οποιονδήποτε τρόπο, αλλά φαντάζομαι ότι θα διογκώσουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Μετά πάμε σε καταστάσεις μη νόμιμες, καταστάσεις που θα διογκώσουν το παρεμπόριο και το αδιέξοδο θα είναι τεράστιο. Ευελπιστούμε αυτή η κρίση με την πανδημία να λήξει το συντομότερο δυνατόν και να μπορέσουν να ανοίξουν – το συντομότερο – και οι αγορές του εξωτερικού. Τα πράγματα είναι νωπά ακόμη. ταύτα, η σοδειά του 2020 ήταν μια εξαιρετική σοδειά. Η χρονιά εξελίχθηκε πάρα πολύ καλά, τα κρασιά βγήκαν πάρα πολύ αρωματικά και πολύ σωστά όσον αφορά στην ισορροπία της αλκοόλης και της οξύτητας που μπορούν να έχουν. Είναι κρασιά που θα αφήσουν καλές εντυπώσεις και θα έχουν πολύ καλή εξέλιξη στον χρόνο και αυτό μας δίνει μια ελπίδα».
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνει στην «Θ» ο γνωστός Ξάνθιώτης Οινοποιός κ. Γιώργος Βουρβουκέλης, ο οποίος επισημαίνει: «γενικότερα τα μεγάλα οινοποιεία, οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες όπως και οι συνεταιρισμοί της χώρας, αντιμετώπισαν ένα πρόβλημα που διογκώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές, απλά ο covid και όλη αυτή η κατάσταση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο το αδιάθετο προϊόν που υπήρχε και έτσι φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο για την φετινή σοδειά. Αναλογικά είναι της τάξεως του 30-40%. Δεν είναι μικρό το νούμερο σε σχέση με τον συνολικό όγκο που κάθε χρόνο περίπου αγγίζει τα 2 εκατομμύρια τόνους (η παραγωγή της Ελλάδος). Αντιμετωπίζουν προβλήματα αυτοί του «μη ποιοτικού κρασιού», του εμφιαλωμένου βέβαια και φυσικά ο λόγος για τον οποίο διογκώθηκε το αδιάθετο προϊόν ήταν το κλείσιμο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αυτό μείωσε την ζήτηση από 60-90% για περίπου ένα τρίμηνο (Μάρτιος – Ιούνιος) και μετά σταδιακά ισορρόπησε η αγορά, αλλά το κακό είχε γίνει».
