Τον Στράτο Κοντό τον γνώριζα ελάχιστα μέχρι λίγο πριν τις εκλογές, αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ένας νέος άνθρωπος που προσπαθούσε να βρει τον πολιτικό βηματισμό του, έχοντας στις «πλάτες» του, αλλά και σαν προίκα το «βαρύ όνομα» του πατέρα του στην προσπάθειά του να δημιουργήσει όμως το δικό του πολιτικό brand, ξεκινώντας από την τοπική αυτοδιοίκηση. Και λέω «ξεκινώντας», γιατί πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που προφανώς θα έχει και άλλες πολιτικές βλέψεις στο μέλλον εφόσον κριθεί θετικά στην πρώτη του απόπειρα… Θεωρώ ότι είναι στο χέρι του να γίνει ένας δεύτερος «Αμοιρίδης» και να συνδέσει το όνομά του με την εύρυθμη λειτουργία και την ανάπτυξη της πόλης, πράγμα όμως που δεν απέχει πολύ από το να επιτύχει… ακριβώς το αντίθετο και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο. Αυτό το στηρίζω στο θεώρημα που λέει ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και εφόσον επιλέξει να ξεκινήσει σωστά την πρώτη θητεία του, τότε ο δρόμος θα ανοίξει διάπλατα μπροστά του.
Θα σπάσει όμως… αβγά;
Αρνητικό στοιχείο φυσικά η απειρία του, λόγω μη θητείας του προηγουμένως σε κάποιες άλλες αυτοδιοικητικές θέσεις. Σύντομα όμως θα κληθεί να κάνει τις ρίξεις του με κάποια «κατεστημένα» και να αναδείξει την πολιτική προσωπικότητα και τη στιβαρή οντότητα που πρέπει να έχει ένας Δήμαρχος και πόσο μάλλον ο Δήμαρχος της Ξάνθης. Η τυπολατρία, η εθιμοτυπία και οι ισορροπίες συνήθως δεν αναδεικνύουν πολιτικούς ηγέτες. Αντίθετα πρέπει κανείς να σπάσει αβγά για να κάνει ομελέτα στην αυτοδιοίκηση και στην πολιτική γενικότερα. Θέλω να πιστεύω ότι ο Στράτος Κοντός έχει κατά νου όλα αυτά που αναφέρω και θα επιλέξει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τον κατατάξουν στην χορεία των πετυχημένων αυτοδιοικητικών σε πρώτη φάση… Διαφορετικά, θα κάνει απλά ένα «πέρασμα» και θα ξεχαστεί, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι πριν από αυτόν…
Η αστυνομία τους συνέλαβε… Η δικαιοσύνη τι θα κάνει;
Οι άνθρωποι μας το λένε κατάμουτρα: Ότι και να λέτε εμείς θα συνεχίζουμε να σας κλέβουμε, να σας ρημάζουμε, να σας καίμε τις περιουσίες σας γιατί… έτσι γουστάρουμε! Κυριολεκτικά πριν στεγνώσει η μελάνη από την χθεσινή στήλη (την ίδια στιγμή που γράφονταν το σχετικό άρθρο στην χθεσινή έκδοση της «Θ»), ένα νέο περιστατικό κλοπής αυτοκινήτου από το κέντρο (πιο κέντρο δεν γίνεται) της Ξάνθης λάμβανε χώρα με δράστες δύο ανήλικους από τον γνωστό οικισμό, οι οποίοι στην συνέχεια εν ριπή οφθαλμού, αφού προφανώς πήραν ότι πήραν από το εσωτερικό του, το πυρπόλησαν κατά την συνήθη τακτική τους στο ανάχωμα του Δροσερού! Το πώς δύο ανήλικα παιδιά μπορούν ταχυδακτυλουργικά να κλέβουν, να βάζουν μπροστά, να οδηγούν και να καίνε ένα αυτοκίνητο, είναι μία «επιστήμη» που την μαθαίνουν προφανώς από τους μεγαλύτερους του περιβάλλοντός τους. Ο ένας εκ των δύο μάλιστα νεαρών πληροφορούμαι ότι είναι και «κατά συρροήν» στο ίδιο αδίκημα. Το θετικό στην προχθεσινή περίπτωση είναι ότι συνελήφθησαν και οι γονείς για «αμέλεια εποπτείας» και μέχρις εδώ όλα καλά. Εκείνο που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι πλέον πως θα «τιμωρηθούν» οι γονείς αυτών των ανήλικων και πως θα συνετιστούν αυτά τα παιδιά πριν η λερναία ύδρα αποκτήσει πολλά κεφάλια… Ο λόγος πλέον στην δικαιοσύνη…
Χωρίς νερό μπορώ, χωρίς FB όμως… όχι!
Κάτι σαν πυρηνική καταστροφή να πω; Κάτι σαν την συντέλεια του κόσμου; Αναφέρομαι στη χθεσινή «πτώση» του FB και των κεντρικών socials για λίγη ώρα, γεγονός που προκάλεσε πανικό και υστερία παγκοσμίως! Καλύτερα να κόβονταν το νερό και το ηλεκτρικό, καλύτερα να μην είχε να φάει ο κόσμος, παρά να ζήσει χωρίς socials! Η χθεσινοβραδινή ολιγόωρη διακοπή αυτών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης -όπως λέγονται στα ελληνικά- μας «τέσταρε», με την διάγνωση να παραπέμπει σε παράνοια, αφού αποδείχθηκε ότι αυτοί οι διάολοι έγιναν πιο απαραίτητοι ακόμη και από το οξυγόνο που αναπνέουμε! Το θεωρώ κατάντια και απόλυτη υποταγή του ανθρώπου σ’ αυτούς τους «διαόλους» και στους ολίγους που βρίσκονται πίσω από αυτούς. Ο απόλυτος έλεγχος των «θέλω» και της σκέψης μας που έγινε συνήθεια και κατάντησε εμμονή! Φανταστείτε να χάσετε το κινητό σας τηλέφωνο για 2-3 ημέρες… Βάλτε λοιπόν μία δύσκολη ερώτηση στον εαυτό σας και απαντήστε στον… καθρέφτη σας με ειλικρίνεια: Τι θα ήσασταν διατεθειμένοι να κάνετε για να σας το επιστρέψουν; Για σκεφτείτε το…
Του Τένη Καμαρίδη
