Από ιδιωτικές πρωτοβουλίες κατά βάση…
Μιλάει στην «Θ» ο οινοποιός Γ. Βουρβουκέλης:
Με σταθερά βήματα η Ξάνθη μπαίνει σιγά-σιγά στο “πλάνο” του οινοτουρισμού, αν και η εν λόγω μορφή «τουρισμού», ξεκίνησε από τη βάση των ιδιωτικών πρωτοβουλιών. Εντούτοις, με δεδομένο ότι ο νομός μας παρέχει την δυνατότητα να απολαύσει κανείς βουνό και θάλασσα, δάσος και ομορφιά κλπ, υπάρχει το ενδιαφέρον και από αυτοδιοικητικούς φορείς, σε Άβδηρα και Ξάνθη, όπως εξηγεί μιλώντας στην “Θ” ο γνωστός οινοπαραγωγός κ. Γιώργος Βουρβουκέλης. Ο ίδιος μιλά παράλληλα και για τα «καζάνια» που αναμένεται να ανάψουν προσεχώς και στην Ξάνθη για την απόσταξη του τσίπουρου, πού παραδοσιακά απαιτούν “αντάμωμα” και καλή παρέα, αν και οι φετινές τιμές για το παραδοσιακό αυτό προϊόν, αναμένονται “τσιμπημένες”.
“ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ “ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ” ΤΟΥ ΟΙΝΟΤΟΥΡΙΣΜΟΥ – ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ Η ΞΑΝΘΗ”
Αναλυτικότερα, αναφορικά με τον οινοτουρισμό, ο ίδιος εξήγησε στην “Θ” ότι “η Ξάνθη τα τελευταία χρόνια είναι όντως μία νέα περιοχή στο χάρτη. Έχει δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον γιατί έχει ιστορία. Εμείς ανοίξαμε τον χώρο πρώτοι το 1999 και ο σκοπός που είχε στηθεί η εταιρεία από την αρχή, ήταν να δώσει αυτή τη χαρά στον οινόφιλο. Να επισκέπτεται δηλαδή ένα οινοποιείο, να κάνει γευσιγνωσία κλπ. Και χθες το βράδυ είχαμε μια γευσιγνωσία 30 ατόμων. Έχουμε δημιουργήσει σιγά-σιγά έναν κύκλο. Βέβαια όλα είναι ιδιωτική πρωτοβουλία. Προσπαθήσαμε να έχουμε αρωγό και την πολιτεία, αλλά η πολιτεία θα πρέπει να δει πρώτα κάποια «πράγματα» και μετά βλέπουμε. Πάντα έτσι γίνεται. Όντως ο οινοτουρισμός σε όλη την Ευρώπη, αποτελεί μία αστείρευτη πηγή εσόδων, γιατί υπάρχουν οινόφιλοι από όλο τον κόσμο και αυτό το βλέπουμε και από την επισκεψιμότητα που έχουμε σαν κτήμα. Μάλιστα πριν από λίγο καιρό είχαμε επισκέπτες από Αυστραλία πού έμειναν κατενθουσιασμένοι. Η αλήθεια είναι πως για να θεωρηθεί μία περιοχή ως “οινοτουριστική” δεν χρειάζεται να βγάζει μόνο κρασί. Χρειάζεται αρωγή από όλη την περιοχή. Η περιοχή των Αβδήρων, αποτελεί ένα μοναδικό στοιχείο γιατί η συνδυάζει το αρχαίο, την λαογραφία, τα χωριά τριγύρω, το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Λάγος και γενικά ένας επισκέπτης έχει να δει και άλλα πράγματα πέρα από το κρασί. Διότι ναι μεν θα αφιερώσει κάποιος, κάποιες ώρες στο οινοποιείο για γευσιγνωσία αλλά και για να επισκεφτεί τους αμπελώνες, αλλά θα χρειαστεί να δει και άλλα πράγματα. Το καλό με την Ξάνθη είναι ότι σε 20 λεπτά είσαι στο βουνό και σε 20 λεπτά στη θάλασσα. Είναι επίσης αραιοκατοικημένη περιοχή και αυτό δίνει χώρο στον τουρίστα που θα έρθει να θαυμάσει την ομορφιά της φύσης. Άρα πρέπει να κινητοποιηθούν παραπάνω όλοι οι φορείς και να το δουν λίγο πιο ζεστά. Το κρασί προάγει πολιτισμό, φέρει ετικέτα, φέρει κάποια χαρακτηριστικά αλλά και το όνομα κάποιος περιοχής την οποία ο άλλος θα αναζητήσει μέσω internet. Θα δει πού είναι τα Άβδηρα, θα δει πού παράγεται το κρασί κλπ. Αυτή είναι η λογική του οινοτουρισμού. Απλώς η Ξάνθη ανεβαίνει σταδιακά και αυτή τη στιγμή με ιδιωτική πρωτοβουλία. Υπάρχουν προγράμματα τα οποία έχουν βοηθήσει και τώρα προσπαθούμε να μπούμε και σε καινούργια, αλλά σιγά-σιγά βλέπουμε και κινήσεις από τους δήμους που το αναγνωρίζουν και το πιστεύουν και τα τελευταία χρόνια -βλέποντας τις διακρίσεις και τα μετάλλια που έχουμε λάβει για τα κρασιά – το κυνηγούν. Η Ξάνθη μπαίνει σιγά-σιγά στο πλάνο του οινοτουρισμού και γενικότερα η περιοχή των Αβδήρων. Έχουμε κρασιά ανώτερης ποιότητας, κρασιά τα οποία θέλει κάποιος να τα δει και να τα γευτεί και όλα ξεκινάνε από το ίδιο το προϊόν και βεβαίως όλα καταλήγουν και στον τόπο που παράγεται το προϊόν. Η περιοχή μας μπορεί να προσελκύσει άτομα όλων τον ηλικιών και να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες τους. Έχουμε όλα τα έχει εχέγγυα. Απλά οι τοπικοί φορείς πρέπει να πιστέψουν στην περιοχή και στα προϊόντα του τόπου τους και να αρχίσουν να τα αναδεικνύουν”.
“ΑΝΑΒΟΥΝ ΤΑ ΚΑΖΑΝΙΑ- ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ ΦΕΤΟΣ”
Σε ο,τι αφορά στο τσίπουρο, ο κ. Βουρβουκέλης σημείωσε ότι “τώρα είναι η εποχή που θα δοθούν οι πρώτες άδειες για να ξεκινήσει η απόσταξη του τσίπουρου. Βέβαια το θέμα με τα καζάνια είναι μεγάλο. Πλέον το καζάνι κοστίζει ακριβά. Με την αύξηση των φόρων και όλα αυτά που έχουν γίνει αλλά και με την δύσκολη χρονιά που είχαμε φέτος (δεν είχαμε πολύ καλή παραγωγή με τον καύσωνα που είχαμε και δεν υπήρχαν και πολλά σταφύλια) αυξήθηκε και η τιμή του σταφύλιου και όπως αντιλαμβάνεστε θα έχουμε μία πολύ δύσκολη χρόνια και στην παραγωγή του τσίπουρου. Οπότε το “άγιο” τσιπουράκι, θα είναι πολύ ακριβότερο φέτος. Πιστεύω ότι θα ξεπεράσει τα 10€ το λίτρο. Παρόλα αυτά ο κόσμος ενδιαφέρεται για το τσίπουρο. Είναι ένα λαϊκό προϊόν που μπαίνει στις καρδιές των ανθρώπων ακόμη περισσότερο, γιατί είναι ένα παραδοσιακό ποτό, από ατόφιο σταφύλι. Το ζητούμενο είναι ότι η πολιτεία, όπως σας είπα και παλαιότερα, προσπαθεί να εμποδίσει -και ως ένα σημείο με το δίκιο της – την όλη κατάσταση. Παρόλα αυτά με τους ελέγχους που γίνονται, πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σε ένα θεμιτό επίπεδο για να μπορούμε να πούμε ότι προσφέρουμε κάτι καλό και ποιοτικό στον καταναλωτή, παρόλο που είναι χύμα. Οι λάτρεις του παραδοσιακού τσίπουρου ομως, θα μπουν πάλι στη λογική να βράσουν, να φτιάξουν το δικό τους απόσταγμα κλπ. Αυτό είναι μία χαρά, μία γιορτή και όλοι θέλουν να γευτούν αυτό το απόσταγμα. Γιατί είναι ένα ελληνικό, παραδοσιακό, βορειοελαδίτικο αντάμωμα (αυτό υπάρχει και σε όλα τα βαλκάνια μπορώ να πω) και πολλοί το προσμένουν. Αλλά πλέον είναι δύσκολο γιατί κοστίζει πολύ και στις εποχές που ζούμε είναι δύσκολα τα πράγματα. Ας μην γελοιόμαστε. Το παραδοσιακό χύμα τσίπουρο -και αυτή είναι η έννοια του διήμερου- έχει σχεδόν τους μισούς φόρους από ο,τι έχει ένα ενφιαλωμένο και δεν είναι η κύρια πηγή ενός αγρότη. Είναι ένα έξτρα εισόδημα και έχει δημιουργηθεί σε χαλεπούς καιρούς. Απλά συνεχίζει η παράδοση και εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να κρατούμε αυτές τις παραδόσεις. Εκεί που ο αμπελοκαλλιεργητής θα πετούσε τα στέμφυλά του (ο,τι περισσεύει από το κρασί) παίρνει το τσίπουρό του και αυτό από τη φύση του είναι κάτι που έχει μια αξία. Είναι ένα πατροπαράδοτο προϊόν που έχει και μία ποιότητα. Η παρέες αλλά και η ίδια η πολιτεία το κρατάνε σήμερα ζωντανό. Γιατί αν τυχόν οι πολιτεία δεν έδινε την αρωγή της, εάν δυσκολευτούν και τεθούν πιο αυστηρά μέτρα, θα χαθούν και οι παρέες κλπ. Η πολιτεία πρέπει να μπει στη λογική του να βάλε κάποια στεγανά. Καλή και η Ευρώπη, καλοί και οι ευρωπαϊκοί κανόνες, αλλά χρειάζεται προσοχή και αρωγή από όλους για να διατηρηθούν αυτά τα ήθη και τα έθιμα και να ακολουθηθούν και από τις νέες γενιές. Η ιστορία αυτή κρατά τόσους αιώνες. Να μην θα θει μέσα σε μία δεκαετία για το τίποτα”.
