Κρατά γερά το κίνημα…«δεν κληρονομώ» με χιλιάδες πολίτες να προσφεύγουν στα Ειρηνοδικεία προκειμένου να κάνουν αποποίηση κληρονομιάς ειδικά για ακίνητα, που έχουν δεχθεί λόγω της βαριάς φορολογίας που φέρνει μαζί της.
Το πρώτο τρίμηνο του 2019 στην Αθήνα κατατέθηκαν, σύμφωνα με στοιχεία, 3.300 αιτήματα αποποίησης κληρονομίας την ώρα που ο αριθμός αποδοχής ήταν τρεις φορές μικρότερος (1.062 σύμφωνα με στοιχεία από το Υποθηκοφυλάκειο Αθηνών).
Και βέβαια η παραπάνω κατάσταση επικρατεί σε όλη την χώρα με τους…κληρονόμους να «αποποιούνται» τα ακίνητα που με τόσο κόπο και «ιδρώτα» «έφτιαξαν» οι γονείς τους.
«ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ»
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνει στην «Θ» ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (Π.ΟΜ.ΙΔ.Α) κ. Στράτος Παραδιάς, ο οποίος εξηγεί επακριβώς ότι «ένα από τα δυσάρεστα φαινόμενα τα οποία επισώρευσε η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών και όλη αυτή η «δοκιμασία» που περνά η χώρα μας, είναι ασφαλώς η απαξίωση της Ιδιωτικής Ακίνητης Περιουσίας, το πιο εμφανές σημάδι της οποίας είναι το φαινόμενο των αποποιήσεων της κληρονομικής διαδοχής. Δηλαδή μια νέα γενιά παιδιών, νεωτέρων από τους παλαιότερους, δεν θέλει με κανέναν τρόπο να «επωμιστεί» τα «βάρη» είτε δανειακού τύπου είτε φορολογικής προέλευσης είτε μελλοντικών φορολογικών υποχρεώσεων ΕΝΦΙΑ, των ακινήτων που η παλιά γενιά φεύγοντας αφήνει. Αυτό είναι πρωτοφανές. Αυτό που ξέραμε στην ελληνική οικογένεια που είχε 1, 2 ή 3 παιδιά ήταν ο ανταγωνισμός για το ποιος θα πάρει τι. Πλέον αυτό το πράγμα σε ένα μεγάλο βαθμό έχει αλλάξει γιατί η κατοχή ακίνητης περιουσίας έχει επισωρεύσει χρέη είτε δανειακά είτε φορολογικά και «επαγγέλλεται» μετά βεβαιότητος σίγουρα χρέη. Όσο πιο μεγάλη είναι η περιουσία, τόσο μεγαλύτερα χρέη θα προκύψουν από τον ΕΝΦΙΑ διότι αυτός επιβάλλεται όχι μόνο στα ακίνητα που κάποιοι έχουν να αποδώσουν (είτε τα κατοικήσεις είτε τα νοικιάζεις) αλλά ακόμη και στα απρόσοδα ακίνητα. Ακόμη και στα οικόπεδα τα οποία είναι εκτός συναλλαγής γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται σήμερα για οικόπεδα. Ακόμη και στα ξενοίκιαστα καταστήματα, στα γραφεία, στους αποθηκευτικούς χώρους που πολλές φορές είναι χρόνια χωρίς ενοικιαστή και κάθε χρόνο καταγράφουν πολλές φορολογικές υποχρεώσεις».
«Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥ «ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ» ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΟΥΛΕΨΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ»
«Εάν δεν αλλάξει το φορολογικό σύστημα της χώρας, εάν δεν γίνει πιο λογικός και πιο δίκαιος ο φόρος στην ακίνητη περιουσία και να συσχετιστεί με το πραγματικό εισόδημα και με την πραγματική φορολογική ικανότητα του κάθε ιδιοκτήτη, ας μην περιμένουμε ότι θα αλλάξει κάτι σε αυτό το πράγμα. Είναι δυστύχημα όμως, τρομακτικό και εφιαλτικό, αυτό για το οποίο ο ελληνικός λαός αγωνίστηκε να φτιάξει με κόπο, ιδρώτα, αίμα, ξενιτειά (ιδιαίτερα στην Β. Ελλάδα), θαλασσοπνίξιμο σε άλλες περιοχές της χώρας, αυτήν την στιγμή από αγαθό να έχει μετατραπεί σε ένα «ασήκωτο βάρος» και να μην το θέλει κανείς. Αυτό αποδεικνύει το πώς έχει «δηλητηριασθεί» η κοινωνία και ότι δεν υπάρχει πια αποταμίευση στην ελληνική οικογένεια και από αυτό προοιωνίζεται ότι ο δρόμος της ανάπτυξης θα είναι πολύ…μακριά ακόμη, όσο συνεχίζεται αυτό το τρομακτικό «μοτίβο» συνέχισε ο ίδιος, ενώ αναφορικά με τα «νούμερα» που περιγράφουν την αποκαρδιωτική κατάσταση, σημειώνει ότι «ο αριθμός των 130.000 αποποιήσεων του 2017, πρέπει να έχει αυξηθεί κατά 20.000 ακόμη. Αντί να δούμε κάποια σταθεροποίηση και κάποια μείωση, ο αριθμός αυξήθηκε. Το δυσάρεστο μήνυμα στην κοινωνία είναι ότι το κράτος έρχεται αυτήν την στιγμή να ζητήσει φόρους από αυτούς που αποταμίευαν και ήταν «νοικοκυραίοι». Το μήνυμα είναι ότι αυτοί που τα χρήματά τους τα «έτρωγαν» είχαν κάνει πολύ πιο σωστές επιλογές στην ζωή τους. Δεν υπάρχει πιο διαλυτικό και καταστροφικό μήνυμα στην κοινωνία από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Εγώ πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός τελικά, δεν φτωχοποιήθηκε επειδή του έκοψαν την σύνταξη ή τον μισθό τόσο, όσο επειδή μεθοδευμένα, εσκεμμένα και προγραμματισμένα του υποβάθμισαν και του «κατεδάφισαν» την αξία εκείνου του αγαθού για το οποίο είχε δουλέψει για όλη του τη ζωή, της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας του».
