Εγκλωβισμένοι στα προβλήματα οι μικροί και… αυτόνομοι οι μεγάλοι
Ν. Φουρλακίδης: Δεν γίνεται προσέλευση με το ζόρι – Κινούμαστε και αυτό φάνηκε και στο 12%, αλλά…
Ισχνό έως ανύπαρκτο είναι το ενδιαφέρον των βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, να συμμετάσχουν στις συλλογικές αποφάσεις του Συνδέσμου Βιοτεχνών και Βιομηχάνων Ξάνθης και αντίστοιχων συνδέσμων γειτονικών νομών, γεγονός το οποίο οδήγησε στην δημιουργία Δικτύου Συνδέσμων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, όπως επιβεβαιώνει στην «Θ» ο πρόεδρος του συνδέσμου κ. Νίκος Φουρλακίδης, εξηγώντας ότι «δεν γίνεται να υπάρξει προσέλευση με το ζόρι», ότι «οι μικρότερες επιχειρήσεις είναι εγκλωβισμένες στα προβλήματά τους» και ότι «οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της πόλης, λειτουργούν πιο αυτόνομα».
Επιπλέον ο ίδιος, αναφέρει ότι ο σύνδεσμος συνεχίζει να υφίσταται (σ.σ. οι εκλογές αναμένεται να διενεργηθούν με την άρση των απαγορεύσεων για τον CoviD19) και μάλιστα κινείται, όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα για το 12%, σημειώνοντας ωστόσο μεταξύ άλλων ότι «είμαστε ερασιτέχνες του είδους και όχι επαγγελματίες παράγοντες».
ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΜΘ
Ειδικότερα ο κ. Φουρλακίδης εξήγησε στην «Θ» ότι:
Το γεγονός ότι βλέπουμε «κουφάρια», είναι απόρροια πολλών ετών. Από εκεί και πέρα είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πάρα πολλές επιχειρήσεις και με την οικονομική ύφεση. Ενώ παλαιότερα υπήρχε και βιοτεχνική (και μάλιστα έντονη) και βιομηχανική δραστηριότητα, άρχισε να μειώνεται από τα χρόνια αυτής της ύφεσης. Στην περιοχή μας, αν εξαιρέσουμε τις μεγάλες βιομηχανίες, οι περισσότερες βιοτεχνίες είχαν καθαρά οικογενειακό χαρακτήρα. Έτσι όλοι «κλειστήκαμε» στην δουλειά μας, λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η κάθε επιχείρηση και δεν υπήρχε η εξωστρέφεια που έπρεπε να υπάρχει. Το αποτέλεσμα αυτών, είναι να μειώνεται όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον προς τα κοινά, δηλαδή προς τον σύνδεσμο. Φανταστείτε ότι η προσέλευση σε συνελεύσεις ήταν ελάχιστη. Ήταν σχεδόν μηδαμινή. Ήμασταν συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι. Δεν μιλώ τώρα για τον CoviD και για την τελευταία χρονιά που έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να γίνουν εκλογές στον σύνδεσμο, αλλά τις αναβάλλαμε και λόγω της πανδημίας αλλά και λόγω του μειωμένου ενδιαφέροντος από τις επιχειρήσεις.
Για αυτό άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, επειδή το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων προς τον σύνδεσμο ήταν περιορισμένο – με όποια προσπάθεια και αν έγινε από μέρους μας – δημιουργήθηκε ένα δίκτυο (γιατί δεν είναι θέμα μόνον της Ξάνθης) των Συνδέσμων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (που περιλαμβάνει όλους τους συνδέσμους των νομών της ΑΜΘ) και προεδρεύει ο κ. Γιορδαμλής από τον σύνδεσμο της Αλεξανδρούπολης. Επομένως γίνονται πιο συντονισμένα οι κινήσεις των συνδέσμων για τα αιτήματα που συζητούνται και κινείται μέσω του δικτύου των συνδέσμων ο κ. Γιορδαμλής ως συνήθως (δηλαδή κινήσεις για το 12%, για διάφορα άλλα προβλήματα που αφορούν σε μισθολογικά κόστη, κόστη λειτουργίας των επιχειρήσεων κ.α). το δίκτυο δημιουργήθηκε για να υπάρχει ένας πιο συντονισμένος ρόλος των επιχειρήσεων, όσων εξ αυτών επιδεικνύουν ενδιαφέρον.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ…ΖΟΡΙ; – ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ – ΠΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Επιπλέον ο κ. Φουρλακίδης, επισήμανε ότι:
Δεν μπορεί να υπάρξει προσέλευση σε μια συνέλευση με το ζόρι. Εδώ δεν πληρώνουν τις συνδρομές. Ως Διοικητικό Συμβούλιο, το τελευταίο διάστημα, έχουμε κάνει δυο – τρεις συνεδριάσεις απομακρυσμένα. Από εκεί και πέρα, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε πιο συλλογικό επίπεδο πλέον, μέσω του δικτύου. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε και αντικειμενικοί, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μειωμένο έως ελάχιστο ενδιαφέρον από τις επιχειρήσεις να συμμετέχουν στον θεσμό του συνδέσμου. Όπως προανέφερα, οι περισσότερες επιχειρήσεις (μικρομεσαίες) είναι οικογενειακού χαρακτήρα. Έχουν «εγκλωβιστεί» όλοι στο πως θα βγάλουν την ημέρα τους, πως θα βγάλουν τον μήνα τους και πως θα επιβιώσουν. Αυτό είναι γεγονός. Από την άλλη οι μεγάλες επιχειρήσεις (μεγάλες βιομηχανίες της πόλης) λειτουργούν λίγο πιο αυτόνομα. Δεν συμμετέχουν τόσο έντονα στον θεσμό, σε σχέση με παλαιότερα. Είναι πιο πολύπλοκο το πρόβλημα των συνδέσμων πλέον και όπως καταλαβαίνετε, όσο ενδιαφέρον και αν έχεις για να συμμετέχεις σε μια τέτοια διαδικασία, όταν δεν υπάρχει συμμετοχή δεν έχεις και το κίνητρο. Δεν μπορώ δηλαδή να «τρέχω» εγώ – ή εσείς – μόνος μου. Και για ποιόν;
Εμείς τον σύνδεσμο τον κρατήσαμε μόνο και μόνο διότι είναι λυπηρό να μην υπάρχει κανενός είδους εκπροσώπηση των βιοτεχνών – βιομηχάνων. Αλλά για να λειτουργήσει ο σύνδεσμος πρέπει αν υπάρχει συμμετοχή και όσο και να παλεύει κάποιος μόνος του, είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να κάνει δουλειά. Ο σύνδεσμος υφίσταται. Το θέμα είναι η περιορισμένη συμμετοχή όλων των επιχειρήσεων προς αυτόν, κάτι που σημαίνει και οικονομική στήριξη με τις συνδρομές.
Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΦΑΝΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ 12%, ΑΛΛΑ… – ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΑΣΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Κλείνοντας ο κ. Φουρλακίδης σημείωσε ότι:
Πολλοί σκέφτονται τι κάνει ο σύνδεσμος. Ο σύνδεσμος κινείται και τα αποτελέσματα φάνηκαν και με το 12%. Δεν πρέπει να «χρεώνεται» η επιτυχία του 12% μόνον στο επιμελητήριο. Οι σύνδεσμοι της περιοχής έτρεξαν πάρα πολύ για να επιτύχουν αυτό που έχει συμβεί με τα οφειλούμενα ποσά του 12% που ήταν το κύριο μέλημα όλων των επιχειρήσεων. Οι συναντήσεις στα υπουργεία έγιναν και με τον πρόεδρο του δικτύου. Αν δεν έχουν γίνει ταξίδια στην Αθήνα και επαφές με υπουργούς.
Αυτό που σας λέω, δεν αναιρεί την προσπάθεια του επιμελητηρίου. Εμείς δεν είμαστε απέναντι στο επιμελητήριο. Και αν κάτι πρέπει να γίνεται γενικά, είναι όλοι εμείς που «θεσμικά» ασχολούμαστε με κάτι (είτε ονομάζεται σύνδεσμος, είτε επιμελητήριο) που μπορεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις και την κοινωνία γενικότερα, είναι να είμαστε μαζί. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Σήμερα έχουμε – με το επιμελητήριο – μια τηλεδιάσκεψη με διάφορους παράγοντες της περιοχής. Πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα για το τι μέλλει γενέσθαι…
Το θέμα είναι ότι μπορεί και να μην βγαίνει προς τα έξω αυτό επικοινωνιακά, αλλά το δικό μας πρόβλημα – όλων των επιχειρηματιών – είναι ότι έχουμε κλειστεί λίγο και στα δικά μας προβλήματα. Πρέπει να επιβιώσουμε. Πρέπει να ζήσουμε. Δεν είμαστε επίσημος «θεσμός». Είμαστε ένας σύνδεσμος. Το πρόβλημά μας, είναι ότι μετά από 10 χρόνια ύφεσης, μας πιάνει ο κορωνοϊός και πρέπει να σώσουμε την δουλειά μας, τις επιχειρήσεις μας, την οικογένειά μας. Άρα εγώ πιστεύω ότι αυτό που ζούμε τώρα, είναι ότι εμείς είμαστε «ερασιτέχνες» του είδους. Δεν είμαστε επαγγελματίες παράγοντες. Δεν έχουμε κάποιο όφελος ασχολούμενοι με τον θεσμό του συνδέσμου. Και όταν καλείς τις επιχειρήσεις για να έρθουν για εκλογές και δεν εμφανίζεται κανείς, τι μπορείς να κάνεις από εκεί και πέρα;
