Πολυέξοδη και «απωθητική» η προσφυγή των πολιτών στην δικαιοσύνη
Θ. Ξυνίδης: «Μεγάλο το φρακάρισμα – Συμβαίνει, ο,τι ακριβώς και στην δημόσια διοίκηση»
Αλ. Κυριακίδης: «Ταλαιπωρία, γραφειοκρατία και… κόστος»
Απίστευτες καθυστερήσεις, αδυναμίες, ταλαιπωρία των πολιτών και γραφειοκρατία συνεχίζουν να συνθέτουν το «τοπίο» στα ελληνικά δικαστήρια, με τους πολίτες να προτιμούν πολλές φορές να «χάσουν το δίκιο τους» παρά να μπουν σε μια χρονοβόρα και συνάμα πολυέξοδη και εξουθενωτική διαδικασία, μέχρι να δικαιωθούν!
Για το θέμα που απασχολεί χιλιάδες συμπολίτες μας μιλούν στη «Θ» ο πρ. πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης (λόγω αδυναμίας του νυν προέδρου) κ. Θανάσης Ξυνίδης, αλλά και ο συμπολίτης μας πρώην πρόεδρος της ΕΑΠΑΞ, που ταλαιπωρήθηκε επί δέκα ολόκληρα έτη για την γνωστή υπόθεση στα δικαστήρια κ. Αλέκος Κυριακίδης.
«ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – Ο,ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ»
Ειδικότερα ο κ. Ξυνίδης αναφέρει ότι «στην δικαιοσύνη συμβαίνει, ο,τι συμβαίνει σε όλη την δημόσια διοίκηση, όπου εκεί υπάρχουν καθυστερήσεις και αδυναμίες είτε σε εξοπλισμό είτε σε υποδομές είτε σε προσωπικό. Η δικαιοσύνη και τα δικαστήρια είναι επιβαρυμένα επειδή ακριβώς «πληρώνουν» και την ανεπάρκεια του υπόλοιπου μηχανισμού. Για παράδειγμα, αν το δημόσιο δεν μπορεί να εισπράξει φόρους, πηγαίνει στο δικαστήριο. Αν δεν μπορεί να εισπράξει ασφαλιστικές εισφορές, στο δικαστήριο. Αν δεν μπορεί να επιβάλλει νομιμότητα στις οικοδομές, στο δικαστήριο. Αυτά δεν είναι θέματα δικαστηρίου. Είναι θέματα διοικητικών πράξεων και επιβολής. Επειδή όμως δεν μπορεί να ρυθμίσει την λειτουργία του αυτή, έρχεται και ρίχνει όλο το «βάρος» μέσω της απειλής στο δικαστήριο, για να μπορέσει να κάνει τον πολίτη να είναι νόμιμος και να κάνει κάποια πράγματα. Άρα πρώτα από όλα, ένα μεγάλο φορτίο που υπάρχει είναι ακριβώς η αδυναμία του δημόσιου χώρου και η ύπαρξη γραφειοκρατίας. Το δεύτερο κομμάτι, είναι ότι ακριβώς επειδή υπάρχουν ελλείψεις σε υποδομές και μεγάλο φορτίο που δεν αναλογεί στα δικαστήρια, τα δικαστήρια αρχίζουν και δημιουργούν αντιδράσεις όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο δικάζουν. Για παράδειγμα, θα έχετε δει ότι οι δικαστικοί υπάλληλοι κάνουν στάσεις εργασίας το τελευταίο διάστημα. Κανείς όμως δεν ξέρει ότι οι δικαστικοί υπάλληλοι που θα αρχίσει μια δίκη και δεν μπορεί να την διακόψει στις 15.00 (όπως κάνει για αυτούς που δεν έχουν αρχίσει) και μπορεί να πάει μέχρι το βράδυ στις 23.00 – 24.00, δεν θα πάρει ούτε μισή ώρα ως «υπερωρία». Από την μια λοιπόν έρχεται το «φρακάρισμα» και από την άλλη η αδυναμία να εξυπηρετηθεί όλος αυτός ο μεγάλος όγκος και αρχίζουν να συσσωρεύονται οι υποθέσεις, κατά χιλιάδες, παντού. Αυτά όσον αφορά στην ποινική δίκη».
«ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ…ΦΡΑΚΑΡΙΣΜΑ – ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ»
«Όσον αφορά στην πολιτική δίκη, επίσης είναι πάρα πολλά τα θέματα που «βγαίνουν» και τα οποία οφείλονται επίσης σε αδυναμία του διοικητικού συστήματος. Για παράδειγμα, τώρα εφαρμόζεται το κτηματολόγιο. Αν το κτηματολόγιο είχε εφαρμοστεί όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πριν από 50-100 χρόνια, όπως τέθηκε –η απόδειξη σε εμάς είναι οι περιοχές που είχαν κτηματολόγιο ήταν τα Δωδεκάνησα που ήταν σε ιταλική κατοχή και είχαν εφαρμόσει πριν από την απελευθέρωσή τους και την ένταξή τους στην Ελλάδα, το κτηματολόγιο – θα έλυνε όλα τα θέματα ιδιοκτησιών και των διαφορών μεταξύ ιδιοκτητών για τα ακίνητα. Είναι λυμένα πια. Μέχρι σήμερα όμως (και όλα αυτά τα χρόνια) ο καθένας που είχε πρόβλημα με τον γείτονά του για τα όριά του, έπρεπε να τρέχει στα δικαστήρια» συνέχισε ο ίδιος, τονίζοντας ότι «όλα αυτά είναι συνυφασμένα. Το «φρακάρισμα» είναι μεγάλο και το δικαστικό «σώμα» δεν μπορεί να ανταποκριθεί γιατί είναι μεγάλος ο όγκος και είναι και λίγο, σχετικά με τον μεγάλο όγκο. Διότι από μόνοι τους δεν είναι λίγοι όσον αφορά στον κόσμο που απασχολείται, αλλά σχετικά με τον όγκο που έχουν να ασχοληθούν. Οπότε υπάρχει μια τεράστια καθυστέρηση, η οποία δεν ευχαριστεί καθόλου τους δικηγόρους. Γιατί εγώ θα πάρω μια αμοιβή για να λύσω μια υπόθεση. Θα με βόλευε να πάω να το λύσω γρήγορα και σε μια συνεδρίαση και να τελειώσω. Δεν χρειάζεται να πάω δέκα φορές ή δύο και τρεις ημέρες και να περιμένω μέχρι το βράδυ για μια υπόθεση που δεν θα μου δώσει κάτι παραπάνω αν καθυστερήσει. Συνεπώς, ούτε στους δικηγόρους συμφέρουν οι καθυστερήσεις, όπως δεν συμφέρουν και στους πολίτες που καμιά φορά λένε ότι «οι δικηγόροι ζουν από αυτό και για αυτό και το κάνουν». Ίσα ίσα είναι αντίθετοι και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τελειώσουν γρήγορα».
«ΚΑΘΕ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ»
Κλείνοντας ο κ. Ξυνίδης σημείωσε ότι «βεβαίως και υπάρχουν και «πάρεργα» και για αυτό είναι και πολλοί οι δικηγόροι. Κάθε εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης, συνεπάγεται με απώλεια της ύλης των δικηγόρων. Για παράδειγμα, τα ΚΕΠ αφαίρεσαν μια μεγάλη ύλη των δικηγόρων, γιατί οι νέοι δικηγόροι ζούσαν με πιστοποιητικά, δηλώσεις, μητρώα κλπ. Όλα αυτά πλέον γίνονται με ένα απλό ΚΕΠ για αυτό και βλέπετε ότι η Ελλάδα σαν χώρα έχει πάρα πολλούς δικηγόρους. Ολόκληρη η Γαλλία έχει λιγότερους δικηγόρους από όσους υπάρχουν στην Αθήνα».
«ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ, ΜΕΓΑΛΗ Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ»
Από την πλευρά του ο κ. Κυριακίδης αναφέρει ότι «το οικονομικό κόστος είναι τεράστιο, διότι γίνεται σωρεία δικαστηρίων πρωτόδικα και αναγκάζεσαι να προσφύγεις στο Εφετείο όπου αν αθωωθείς έχει καλώς, αλλά αν δεν αθωωθείς ακολουθεί ένας άλλος Γολγοθάς με γραφειοκρατία και μεγάλες καθυστερήσεις. Όλη αυτή η ιστορία, με δικαστήρια, δικηγόρους κλπ, επί δέκα χρόνια, μου κόστισαν περίπου 30.000 ευρώ. Επίσης είναι και οι αναβολές. Άλλες φορές τυχαίνει να μην προλαβαίνει το δικαστήριο το «πινάκιο» για την υπόθεσή σου, παίρνει αναβολή και η υπόθεση τραβάει σε βάθος χρόνου. Είναι βέβαια και ψυχοφθόρο όλο αυτό αλλά και θέμα αξιοπρέπειας. Γενικά είναι μεγάλη η ταλαιπωρία και μεγάλη και η γραφειοκρατία. Πέρασα δέκα χρόνια ταλαιπωρίας στα ελληνικά δικαστήρια, εγώ που δεν είχα πατήσει σε δικαστήριο για προσωπικές μου υποθέσεις».
