Εμβρόντητος έμεινα από την απάντηση του προέδρου του Αγροτικού Συλλόγου Τοπείρου στην ερώτηση που του έθεσα (στα πλαίσια της τηλεοπτικής μου εκπομπής «Ανοιχτή Γραμμή»), αναφορικά με την πορεία της αγροτικής παραγωγής στην χώρα μας σε σχέση με την εντατικοποίηση ή μη των αγροτών μας…
Η ερώτηση προέκυψε μετά από συζήτηση που είχα με αγροτικούς -και όχι μόνο- παράγοντες τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και από την γενικότερη αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία, ότι δηλαδή οι αγρότες μας γίνονται ολοένα και περισσότερο «τεμπέληδες», υπό την έννοια ότι ασχολούνται λιγότερο με τις καλλιέργειες και τα χωράφια τους, ενώ περιμένουν να επιβιώσουν με τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Μία άποψη που δικαίως προκαλεί αντιδράσεις στον αγροτικό κόσμο, αλλά φαίνεται πως ακόμη και αυτοί (αγρότες μας) κατανοούν σ’ ένα μεγάλο βαθμό την λανθασμένη (;) άποψη που υπάρχει γι’ αυτούς…
Η απάντηση λοιπόν που μου έδωσε ευθαρσώς ο κος Δαλάτσης ήταν πως… ναι, συμφωνεί με την άποψη ότι το «σύστημα» δεν θέλει παραγωγικούς τους αγρότες μας, αλλά εξαρτώμενους από τις ενισχύσεις, επιδοτήσεις, βοηθήματα που προβλέπονται έτσι κι αλλιώς με βάση την περίφημη ΚΑΠ (Κοινή Αγροτικής Πολιτική), γνωστή και ως «πράσινη βίβλος» της Ευρώπης. Μια αγροτική πολιτική που εφαρμόζεται το ίδιο για όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις γνωστές ποσοστώσεις, τις επιδοτήσεις και τα βοηθήματα…
Την στιγμή που η χώρα μας εισάγει χιλιάδες τόνους βασικών αγροτικών προϊόντων που η σοφή φύση μας δίνει τη δυνατότητα, όχι μόνον να παράγουμε καλύπτοντας τις ανάγκες μας, αλλά και να εξάγουμε, έρχεται το εν λόγω «σύστημα» να επιδοτήσει την… μη παραγωγή τους αμέσως και εμμέσως και εξηγούμαι…
Στην πρώτη περίπτωση (άμεση επιδότηση της μη παραγωγής) αναφέρονται οι περίφημες «αγραναπαύσεις», δηλαδή οι επιδοτήσεις στους αγρότες που… δεν καλλιεργούν καθόλου τα χωράφια τους, με το σκεπτικό να «αναπαυθούν» ώστε να είναι αποδοτικότερα στο μέλλον!
Στην δεύτερη περίπτωση (έμμεση) ανήκουν οι περιπτώσεις που οι αγρότες μας λαμβάνουν εντέλει (στην σούμα) λιγότερα χρήματα από συγκεκριμένες καλλιέργειες (συμπεριλαμβανομένου και του κόστους χρήματος αναφορικά με τον χρονικό ορίζοντα αποπληρωμής τους) από το να μην καλλιεργούσαν καθόλου τα χωράφια τους! Τζάμπα κόπος δηλαδή και σ’ αυτή την περίπτωση…
Το ερώτημα που ακολουθεί σαφώς και είναι «ποιος εγκέφαλος τα αποφασίζει όλα αυτά και με ποιο σκεπτικό»; Συμφωνώ ότι η ίδια αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) ακολουθείται και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης… Για παράδειγμα, οι Μεσογειακές χώρες με τις οποίες μπορούμε να συγκριθούμε στην αγροτική παραγωγή, διαθέτουν και άλλους πρωτογενείς- παραγωγικούς τομείς που όχι μόνο εξισορροπούν, αλλά και εκτινάσσουν το ισοζύγιο, όπως η βιομηχανική παραγωγή, την οποία εμείς… βλέπουμε με τα κιάλια, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια!
Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης με στοιχειώδη έως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή και εκ των πραγμάτων βασιζόμαστε στον πρωτογενή- αγροτικό τομέα, ο οποίος όμως όπως προανέφερα πάει από το… κακό στο κακότερο!
Το ότι οι αγρότες μας έγιναν «τεμπέληδες» δεν είναι γιατί αυτοί έτσι «γούσταραν», αλλά τους κάνει εκ των πραγμάτων το σύστημα που τους θέλει «αναπαυμένους» στα καφενεία, όπως επιθυμεί «αναπαυμένα» και τα ίδια τα χωράφια τους, δηλαδή την Ελληνική γη!
Μια γης που μπορεί να δώσει «χρυσάφι» συνεπικουρούμενη από τον φυσικό πλούτο (ήλιος, νερά κλπ), αλλά και από πολύ σημαντικά εργαλεία, όπως η γεωθερμία κλπ, παραμένει ανενεργή ή υποτιμημένη και παραμελημένη, γιατί κάποιοι στην «Ευρώπη» έτσι το αποφάσισαν!
Την ίδια στιγμή όμως οι αγρότες που περιμένουν να επιβιώσουν ΜΟΝΟΝ από τις επιδοτήσεις και τις ενισχύσεις που προβλέπονται από την ΚΑΠ (Ευρώπη) γίνονται «υποχείρια» και άμεσα εξαρτώμενοι από τον ξένο παράγοντα! Καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων στις πληρωμές και μία άνευ προηγουμένου ταλαιπωρία στην γραφειοκρατική διαδικασία καθιστούν ακόμη πιο εξαρτώμενους τους αγρότες μας και συγχρόνως άμεσα ελεγχόμενη την γη μας, δηλαδή τον μοναδικό πρωτογενή τομέα της χώρας!
Αποτέλεσμα όλων αυτών και η πρόσφατη κρίση που αντιμετώπισε η χώρα μας με ένα ενδεχόμενο Grexit, έναντι του οποίου εκβιαστήκαμε ωμά πως… δεν θα είχαμε να φάμε αν συνέβαινε κάτι τέτοιο!
Το πράγμα λοιπόν γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικό έως τρομακτικό αν λάβουμε υπόψη κι αυτή την διάσταση του θέματος. Εξουδετερώνεται ή έστω ελαχιστοποιείται ο μοναδικός πρωτογενής τομέας, με τον οποίον θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε στην «φαρέτρα» μας και συγχρόνως παραμένει ανύπαρκτη οποιαδήποτε άλλη παραγωγή, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς ετέρους.
Αν σ’ όλα αυτά συμπληρώσουμε και την άμεση οικονομική εξάρτηση (σε χρήμα) που έχουμε πλέον από ξένους παράγοντες, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι είμαστε μια χώρα αιχμάλωτη απ’ όλες τις πλευρές, αλλά και μία χώρα… αυτοκαταστροφική!
Αυτό που θα πρέπει να κάνουν ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες, είναι να επιλέγουν καλλιέργειες δυναμικές και μη εξαρτώμενες από τις διάφορες ΚΑΠ και να προωθούν τα προϊόντα τους μέσω ομάδων καλλιεργητών και συνεταιρισμών, είτε στην εσωτερική, είτε στην εξωτερική αγορά, εισπράττοντας ΑΜΕΣΑ τον ιδρώτα που θα πρέπει όμως προηγουμένως να… χύσουν στα χωράφια τους!
Όλα τα άλλα επιτρέψτε μου να τα θεωρώ εκ του πονηρού και με απώτερο σκοπό τον εγκλωβισμό της χώρας μας σε αδιέξοδα και την πλήρη υποταγή μας στον λεγόμενο ξένο παράγοντα, κάτι που ήδη άρχισε να γίνεται και που τρέχει πλέον με ταχύτατους ρυθμούς…
