Το φράγμα του Νέστου…«Φράζει» τον τουρισμό μας!

«Ακυρώνει» το rafting στον Ποταμό – Επικοινωνιακό κενό με τους αρμόδιους

Ηλ. Μιχαηλίδης (Riverland): Αποφεύγουμε να δώσουμε την δραστηριότητα, σε γκρουπ του εξωτερικού –  Πόσες «συγγνώμες» να ζητήσεις;

Ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα, για την αξιοπιστία μας απέναντι στο τουριστικό προϊόν, από τα λίγα που έχουμε να «πουλήσουμε» στους ενδιαφερόμενους επισκέπτες, στα πλαίσια εκμετάλλευσης των εναλλακτικών μορφών τουρισμού, αναδεικνύει σήμερα η «Θ».

Ο λόγος για το «κενό» πληροφόρησης που υπάρχει ανάμεσα στο Φράγμα του ποταμού Νέστου και τους επαγγελματίες τουρισμού της παραποτάμιας περιοχής, οι οποίοι αναγκάζονται ακόμη και να ματαιώνουν δράσεις όπως το Rafting, γιατί απλά δεν γνωρίζουν πότε θα ανοίξει το Φράγμα, ώστε να κατέβουν οι απαιτούμενες – για την εν λόγω δραστηριότητα – ποσότητες νερού.

Και ενώ ένας Ξανθιώτης, μπορεί κάλλιστα να επισκεφθεί μια…επόμενη ημέρα, την περιοχή και να απολαύσει το Rafting  στα νερά του Νέστου, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους επισκέπτες από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.

Τι ακριβώς συμβαίνει όμως; Ποιος αποφασίζει για τον χρόνο κατά τον οποίο θα απελευθερώσει νερά το Φράγμα; Τι πρέπει να γίνει;

Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, απαντά μέσα από την «Θ» ο κ. Ηλίας Μιχαηλίδης («Riverland») που δραστηριοποιείται στον Ποταμό Νέστο.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΕ ΜΙΑ ΕΣΤΩ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ RAFTING, Ο ΝΕΣΤΟΣ – ΚΑΤΙ ΣΑΝ…«ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ» Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

Αναλυτικότερα ο κ. Μιχαηλίδης, εξήγησε στην «Θ» ότι:

Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα – και είναι αρκετά σημαντικό – γιατί ουσιαστικά ο Νέστος είναι το μοναδικό ποτάμι όπου υπάρχει έστω μια διαδρομή για Rafting και αποκλείει όλη την Περιφέρεια από την δυνατότητα να προσφέρει και αυτήν την δραστηριότητα, που τον Χειμώνα είναι από τις δραστηριότητες που επιλέγει ο κόσμος (γιατί αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα). Εμείς, συνήθως έχουμε Rafting το Καλοκαίρι, που αναγκαστικά το Φράγμα δουλεύει, οπότε δεν το κλείνουν. Αυτό όμως, δεν είναι το Highlight μιας περιοχής, εφόσον έχουμε τα Στενά. Το πρόβλημά μας, παραμένει γιατί το Φράγμα, ενημερώνεται από την ΡΑΕ για το πότε και κατά πόσο θα ανοίξει και από ο,τι μας λένε, αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση.

Παρόλα αυτά, το πρόβλημα είναι ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, αυτή η πληροφορία να είναι κάτι σαν… «κρατικό μυστικό».

Άρα δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε. Με όλα αυτά που γίνονται, αν πάρουμε από το πώς έχουν διαχειριστεί την κρίση, το τι έχει γίνει και τώρα προκύπτει αυτό, οι επιλογές μας έχουν περιοριστεί τόσο πολύ που δεν ξέρω πια, τι μπορούμε να κάνουμε από μόνοι μας.

Και μιλάμε για κάτι που μπορεί να γίνει με μια απλή συνεννόηση, διότι άνθρωποι που έρχονται από την Θεσσαλονίκη – για παράδειγμα – δεν μπορεί να «κουβαλιούνται» για να κάνουν μια δραστηριότητα και το μόνο που τους μένει να είναι η ταλαιπωρία. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτοί οι άνθρωποι, δεν πρόκειται να ξανάρθουν.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ – Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ

Στην ερώτηση του «ποιος δίνει την πληροφορία επί του ανοίγματος του Φράγματος, εφόσον αρμόδια για την απόφαση είναι η ΡΑΕ», ο κ. Μιχαηλίδης, απαντά:

Κανένας. Δεν μπορούν να μας δώσουν την πληροφορία. Είναι βασικό όμως ότι δεν έχουν πουθενά πρόσβαση οι επαγγελματίες. Μιλάμε για τους επαγγελματίες και όχι για κάποιον ιδιώτη. Ούτε και για το ωράριο δεν μας πληροφορούν. Που και αυτό –  θεωρητικά όπως γίνεται σε άλλες χώρες –  είναι κάτι για το οποίο τουλάχιστον εμείς θα έπρεπε να ενημερωνόμαστε, όπως επίσης και άλλες αρχές (Δασαρχείο, Αστυνομία κ.ο.κ). Θυμάστε το περιστατικό πέρυσι, με τον πνιγμό του νέου. Θα έπρεπε λοιπόν και η λειτουργία του Φράγματος να είναι γνωστή στην περιοχή, γιατί πέρα από εμάς, μπορεί να υπάρχουν και κτηνοτρόφοι που να εγκλωβιστούν μέσα στο Ποτάμι αν κατέβει το νερό. Δηλαδή για κάτι πολύ λογικό που θα έπρεπε να γνωρίζει η περιοχή, εμείς – δυστυχώς – ζούμε σε ένα καθεστώς σαν να είμαστε «κατακριμένη» χώρα και μας ορίζουν κάποιοι από την Αθήνα για το τι κάνουμε. Αυτή είναι η τελική αίσθηση.

ΖΗΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ RAFTING ΣΕ ΓΚΡΟΥΠ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ – ΠΟΣΕΣ… «ΣΥΓΓΝΩΜΕΣ» ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ;

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Τι ζητούν οι επαγγελματίες, επί αυτού του θέματος που εκτός από «ακύρωση» μιας δραστηριότητας, μπορεί να τους κοστίσει και την μείωση της επισκεψιμότητας στην περιοχή.

Σύμφωνα με τον κ. Μιχαηλίδη:

Ζητούμε να έχουμε κάποιο τηλέφωνο στο οποίο θα μπορούμε καθημερινά να γνωρίζουμε το πότε και αν θα ανοίξει το Φράγμα. Όπως και το αν – για παράδειγμα – υπάρχει ένα ενδεχόμενο για έναν μήνα να μην έχουν τις απαραίτητες ποσότητες του νερού και να μην δουλεύει, να έχουμε αυτήν την πληροφόρηση και να μην είμαστε αναγκασμένοι να πάμε και να στηθούμε επάνω στο Φράγμα, να δούμε αν θα ανοίξουν μια μέρα (που και αυτό δεν είναι σίγουρο αν θα το κάνουν και την επόμενη). Θέλουμε δηλαδή, μια στοιχειώδη ενημέρωση.

Θεωρητικά, επειδή η αρχή είναι η Περιφερειακή Διοίκηση, θα έπρεπε να γνωρίζουν και να ενημερώνονται για όλα αυτά. Το λογικό σε εμάς θα ήταν να ενημερωνόμαστε ή μέσω του Φορέα Διαχείρισης (εάν εκεί υπάγεται η περιοχή) ή μέσω του Τμήματος Τουρισμού της Περιφέρειας (γιατί εκεί υπαγόμαστε εμείς) και να υπάρχει κάτι αρμονικό για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Σας λέω μόνο ότι με γκρουπ του εξωτερικού, αποφεύγουμε να δώσουμε το Rafting σαν δραστηριότητα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είμαστε σίγουροι αν θα είμαστε συνεπείς. Και πλέον, αποφεύγω να βάλω και πελάτες στο Rafting. Υπάρχουν για το Σαββατοκύριακο κάποιους που θα έρθουν και θα μείνουν σε έναν ξενώνα της περιοχής, αλλά και πάλι, τους πληροφορήσαμε ότι δεν ξέρουμε αν θα μπορεί να γίνει το Rafting  και ότι θα κοιτάξουμε να κάνουμε κάποια άλλη δραστηριότητα, αν το θέλουν. Πόσες «συγγνώμες» μπορείς να ζητήσεις για κάτι; Και αυτό που κάνουν οι περισσότεροι πλέον, όταν από εμάς ακούν ότι δεν είναι σίγουρη η δραστηριότητα, είναι να πάνε στα Ποτάμια όπου είναι σίγουρο.

Δοθείσης της ευκαιρίας, ο κ. Μιχαηλίδης αναφέρθηκε και στο γνωστό θέμα με το τρένο, που… σταματά στην Δράμα, με αποτέλεσμα την «αποκοπή» της περιοχής μας και από άλλους προορισμούς (π.χ η σύνδεση της περιοχής μας με την Κερκίνη, που γίνονταν με τρένο από τους φυσιολάτρες).