Ιδού τι έγραψα στην στήλη πριν δύο μήνες περίπου και πιο συγκεκριμένα την 1/11/2023: «Εν γνώσει του Ιρφάν Χατζηγκενέ και των υπόλοιπων εκλεγμένων περιφερειακών συμβούλων του Χρ. Τοψίδη αυτό που ο νέος Περιφερειάρχης δήλωσε προ ημερών αποκλειστικά στην «Θ»… Ότι δηλαδή θα περάσουν όλοι οι εκλεγμένοι από θέσεις ευθύνης, αλλά κανείς δεν θα παραμείνει στην ίδια θέση για ολόκληρη πενταετία εκ των πραγμάτων. Όπως επίσης γνώριζαν και την άλλη δήλωση του Τοψίδη στην «Θ», ότι δηλαδή δεν θα αξιολογηθούν οι θέσεις ευθύνης με βάση το ποιος πήρε τους περισσότερους ψήφους και άρα αυτός δεν θα είναι και ο πλέον σίγουρος για την θέση του αντιπεριφερειάρχη… Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι για την θέση του χωρικού αντιπεριφερειάρχη Ξάνθης προβλέπω αυτοδιοικητικό «ταγιέρ» και ουχί «κοστούμι», άσχετα αν μέχρι στιγμής ο Χριστόδουλος δεν λέει τίποτα σε κανέναν και… καλά κάνει φυσικά! Μπρίκα ή Παυλακάκη; Παυλακάκη ή Μπρίκα; Προφανώς 2,5 χρόνια η μία κι άλλα τόσα η άλλη… Λέω εγώ…».
Στο δεύτερο «μισό» αντιπ/ρχης η Βάσω…
Στην σημερινή αποκλειστική συνέντευξη στην «Θ» η Βάσω Παυλακάκη ομολογεί ότι γνώριζε την απόφαση Τοψίδη για την αρχική τοποθέτηση της Μπρίκα στη θέση της αντιπεριφερειάρχη Ξάνθης. Μία απόφαση που όπως είχε αναφέρει ο Χριστόδουλος Τοψίδης και πάλι αποκλειστικά στην «Θ», την είχε πάρει από την πρώτη κιόλας εβδομάδα μετά τις εκλογές… Αυτό όμως που είναι πλέον εμφανές και από τα συμφραζόμενα των δηλώσεων (Τοψίδη-Παυλακάκη) είναι το γεγονός ότι το δεύτερο «μισό» της νέας διοικητικής περιόδου χωρική αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης θα είναι η Βάσω Παυλακάκη. Γι’ αυτό άλλωστε δεν της δόθηκε και κανένα οφίκιο σε πρώτη φάση… Από τις δηλώσεις της Βάσως στην «Θ» όμως δικαιώνεται και η άποψη που εξέφρασα χθες μέσα από την στήλη περί ενότητας του συνδυασμού Τοψίδη. Ένα ισχυρό ατού για τον νέο Περιφερειάρχη ΑΜ-Θ που δυστυχώς δεν διέθετε ο απερχόμενος Χρήστος Μέτιος, γεγονός που του δημιουργούσε συχνά-πυκνά προβλήματα στις συνεργασίες του…
Ιδιαίτερα «θερμό» το κλίμα…
Σημειολογικού χαρακτήρα η επιλογή του παλιού Δημαρχείου από τον Στράτο Κοντό για την ορκωμοσία της περασμένης Δευτέρας, ωστόσο ο χώρος αποδείχθηκε εξαιρετικά μικρός και στενάχωρος και υγειονομικά επικίνδυνος (λόγω νέας έξαρσης του κορωνοϊού), κάτι που σχολιάσθηκε αρνητικά από τους περισσότερους παρευρισκόμενους. Αυτό όμως δεν μείωσε σε καμία περίπτωση το «περιεχόμενο» της εκδήλωσης. Σχολιάσθηκε ωστόσο θετικά και το καλό κλίμα που υπήρχε μεταξύ του Στράτου Κοντού και των επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, αλλά εκείνο που σχολιάσθηκε ιδιαίτερα ήταν η θερμή χειραψία και ο εναγκαλισμός του… Σάββα Μελισσόπουλου με τον νέο Δήμαρχο. Γεγονός που φούντωσε περαιτέρω τα σενάρια περί αξιοποίησης του πρώτου από τον δεύτερο στη θέση ενδεχομένως του Γενικού Γραμματέα… Από την πλευρά του ο Μανώλης Τσέπελης έχει μαζέψει ήδη τα πράγματά του από το δημαρχειακό γραφείο, ενώ… δεν μπορεί ακόμη να «χωνέψει» πως έχασε αυτές τις εκλογές! Γλυκιά η εξουσία, αλλά κάποτε τελειώνει για όλους…
«Ξεστραβώνονται» επάνω στα Ιερά και τα Όσια!
Αχ αυτή η «τέχνη» και οι θυσίες που γίνονται στον «βωμό» της… Αναφέρομαι στην απίστευτη και απαράδεκτη εικαστική έκθεση στο Προξενείο της Ελλάδας στην Ν. Υόρκη, όπου λέει μεταξύ των άλλων εκθεμάτων παρουσιάσθηκε και η Ελληνική σημαία βαμμένη σε αποχρώσεις του ροζ και με διάφορα σχεδιάκια στις κατά τα άλλα (κανονικά) γαλανόλευκες ρίγες της! Η έκθεση λέει αφορούσε την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες που αυξάνονται, αλλά δεν κατάλαβα τι σχέση μπορεί να έχει η προσβολή του εθνικού μας συμβόλου με όλο αυτό πράγμα… Όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι καλλιτέχνες (λέμε τώρα) ξεστραβώνονται και αναλίσκουν όλη την «δημιουργικότητα» τους επάνω στα θρησκευτικά και τα εθνικά μας σύμβολα! Δεν βρήκαν να ξεστραβωθούν πουθενά αλλού; Γιατί μόνο στα Χριστιανικά και στα Ελληνικά εθνικά σύμβολα που αποτελούν τα ΙΕΡΑ και ΟΣΙΑ του Ελληνικού Έθνους; Και ατάκα βγαίνουν οι αυτο-αποκαλούμενοι «προοδευτικοί» (κάτι Συριζαίοι, κάτι «Βαρουφάκηδες» και κάτι… Βαξεβάνηδες) και πιάνουν την παλιά τους τέχνη και τα ΚΟΜΠΛΕΞ τους εναντίον όσων διαφωνούν, αναφέροντάς τους ως… ακροδεξιούς και φασίστες… Βρε ΟΥΣΤ!
Του Τένη Καμαρίδη
