Τραγικές ελλείψεις…
Καταρχήν όλοι ευχόμαστε από καρδιάς να γίνουν καλά τα δύο κορίτσια που μεταφέρθηκαν διασωληνωμένα χθες στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπως φυσικά και η μεγαλύτερη αδελφή και η μητέρα των παιδιών που νοσηλεύονται μεν, αλλά σε καλύτερη κατάσταση. Ένα θέμα που αναδείχθηκε μόλις μία ημέρα πριν στα πλαίσια της συναυλίας για το Νοσοκομείο Ξάνθης και που αφορά στην έλλειψη μονάδας εντατικής θεραπείας, ήρθε να επιβεβαιώσει με τον χειρότερο τρόπο αυτό το έλλειμμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το Ξανθιώτικο Νοσοκομείο συνεχίζει να έχει σημαντικές ελλείψεις… Ένα άλλο στοιχείο που εξάγεται απ’ αυτήν την τραγωδία είναι οι εγκαταστάσεις υγραερίων και γενικότερα εύφλεκτων και επικίνδυνων υλικών κοντά και μέσα σε οικείες, όπου απαιτούν σαφώς ποιοτικά τεχνικά χαρακτηριστικά και φυσικά επαγγελματίες και εξουσιοδοτημένους εγκαταστάτες. Δεν προλαβαίνουμε φυσικά να αποδώσουμε καμία ευθύνη σε κανέναν και πουθενά μέχρι να βγουν τα επίσημα αποτελέσματα των ειδικών, αλλά και τα αποτελέσματα από τις τοξικολογικές εξετάσεις του άτυχου 16χρονου, ο οποίος δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Αυτή η τραγωδία ας γίνει αφορμή για να διορθώσουμε ορισμένα πράγματα, τα οποία αύριο μπορεί να τα δούμε και πάλι μπροστά μας, πράγμα που φυσικά απεύχομαι…
Δουλειές του… «ποδαριού»!
Το είχα αναφέρει μέσα από την στήλη, αλλά και με αναλυτικό ρεπορτάζ στην «Θ» προ δύο μηνών περίπου και απασχόλησε την προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξάνθης. Ο λόγος για την περιβόητη ελεγχόμενη στάθμευση και ειδικότερα τους αισθητήρες που τοποθετήθηκαν μαζί με τις διαγραμμίσεις στις θέσεις στάθμευσης από την ανάδοχη εταιρεία. Οι περισσότεροι από αυτούς λοιπόν… ξεκολλήθηκαν, αφού ήταν επιφανειακοί και κολλημένοι επί του οδοστρώματος, πράγμα που, σε όποιον και να το πεις θα γελάσει πικρά! Ακόμη δεν άρχισε δηλαδή να λειτουργεί το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης και έχουμε ήδη απώλειες αισθητήρων! Και η ερώτηση προς τους αρμόδιους της προηγούμενης δημοτικής αρχής, αλλά και προς τους τεχνικούς της αναδόχου εταιρείας: Είναι δυνατόν να γίνεται ένα τέτοιο έργο ύψους άνω του 1.000.000 ευρώ και να επιλέγονται αισθητήρες «κολλημένοι» πάνω από το οδόστρωμα, το οποίο αφενός πατιέται από τα αυτοκίνητα, βρέχεται από βροχές, χιόνι και επηρεάζεται άμεσα από τις αυξομειώσεις των θερμοκρασιών; Και όλοι αυτοί οι αισθητήρες υποτίθεται συνδέονται ηλεκτρονικά με ένα κέντρο ελέγχου, το οποίο θα καταγράφει τις παρουσίες ή τις απουσίες των οχημάτων στις θέσεις και τα συγκρίνει μάλιστα με την καταβολή ή όχι του αντίστοιχου ποσού στον Δήμο;
Μόνη ποινή… θάνατος!
Η είδηση που «έπαιξε» χθες και μας συγκλόνισε όλους έχει ως εξής: «Ειδικότερα, από το 2016 έως και τα μέσα Νοεμβρίου του 2024 (μέχρι και πριν από λίγες ημέρες που έγινε η καταγγελία δηλαδή), ο κατηγορούμενος (αστυνομικός της Βουλής) ανάγκαζε τη σύζυγό του, επίσης αστυνομικό, και μητέρα ανήλικων παιδιών, με τη χρήση σωματικής βίας, να ασελγεί στα παιδιά τους. Και όλα αυτά ενώ ο ίδιος παρακολουθούσε ή και συμμετείχε στις αδιανόητες πράξεις. Η καταγγελία γίνεται ακόμα πιο σκληρή στη συνέχεια: Ο κατηγορούμενος ασελγούσε και στις τρεις κόρες τους, από την ηλικία των 5 ετών περίπου, και έπειτα ενώ μεγάλωναν είχε σεξουαλικές επαφές μαζί τους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ανάγκαζε κατ’επανάληψη τον γιο του να έρχεται σε σεξουαλική επαφή με τις αδερφές του». Η δική μου ερώτηση είναι αν αξίζει σ’ αυτό το κάθαρμα να συνεχίζει η ζει ή αν η μόνη ποινή που του αξίζει τελικά είναι η… θανατική!
Η «μπάλα»-ενθύμιο για τους πολίστες του Κ.Ο.Ξ
Και να κλείσω με μία πιο ευχάριστη «είδηση» για να σας χαλαρώσω και λίγο από την τόση «μαυρίλα» της χθεσινής ημέρας. Με πρωτοβουλία του γνωστού συμπολίτη μας Θόδωρου Γιαννόπουλου, παλιού κολυμβητή και παίχτη πόλο του θρυλικού ΚΟΞ, «περιφέρθηκε» μία ιστορική μπάλα του πόλο με την οποία η Ξανθιώτικη ομάδα γνώρισε τεράστιες επιτυχίες τις δεκαετίες του ‘70 -’80. Στην μπάλα έβαλαν τις υπογραφές τους οι περισσότεροι από τους παίκτες εκείνης της ομάδας, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται στην ηλικία των δεύτερων «ήντα»! Πρόκειται για τους γνωστούς συμπολίτες μας Ανέστη Χιώτη, Μίλτο Χαμαλίδη, Ιπποκράτη Καμαρίδη, Δημήτρης Μπένης, Ορέστη Ράνο, Δημήτρη Τοτίεφ, Μιχ. και Ν. Γιαννακόπουλο και άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους… Ήταν η θρυλική ομάδα επί εποχής «Στριφτούλια», τότε που κολυμπούσαν στα νερά του πρώτου κολυμβητήριου της Ξάνθης μαζί με… βατράχια και νερόφιδα, αφού το νερό που γέμιζε την πισίνα προέρχονταν από τον γειτονικό Κόσυνθο! Μέλος εκείνου του κολυμβητηρίου και ο γράφων, έχω να θυμηθώ πολύ όμορφες στιγμές από εκείνα τα ξέγνοιαστα χρόνια μας. Άριστη η πρωτοβουλία του Θόδωρου Γιαννόπουλου, η οποία έδωσε αφορμή να συνευρεθούν και πάλι οι τότε συμπαίκτες και σύντροφοι. Πάντα τέτοια…
